Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

образот и му стави семе во устата. – добро, ти си слободен, и овој ќе дојде со мене.

      – Што значи, «дојди со мене»? – Бебето беше огорчено. – Дозволете ми да го повикам мојот шеф сега? Тој ќе ти постави мозоци…

      – Вие се јавувате, вие се јавувате таму, во мојата канцеларија и на почетокот ќе ве тестирам за пребарување, можеби сте чечен терорист или избегавте од родителите. Ајде, ајде. слугата се скарал и едноставно го избришал: или со задникот или со барел, на Отил му била доверена пиштол за напад во собата за железнички стража железничка станица. Анкефалопат го следеше и дури сакаше да запали со својата Отила, како што се чинеше на Клоп, веднаш исчезна зад колоната и се преправаше дека не го познава Клоп.

      – Харутун, повикај го Изолд, нека ги донесе документите! – викна Клоп.

      «И побрзо», додаде наредникот, «во спротивно тој ќе остане со нас долго време».

      – И кога ќе биде пуштен на слобода? праша Харутун.

      – Како да се основа лице…

      – Три дена? – се насмевна старецот.

      – Или можеби три години. – одговори присутните. – ако тој нема да им се спротивстави на властите. – и ја тресна вратата одвнатре.

      Инсефалопат, со прстите на левата рака, ја прегрнал тенка брадата и, грабајќи под носот, решил да ја изврши задачата, што му одговараше на него и на неговиот шеф. Тој брзо излегол од станицата на улица и веднаш застанал.

      – Каде одам? Харутун се запраша.

      – До Изолд, будала. – одговори саркастично внатрешен глас.

      – Па нема пари? На што ќе одам?

      – А ти, за доброто на вашата сакана, украде таму, од тој човек со маснотии што седи во црн џип.

      – Нејзината, таа ќе го победи лицето. И не треба да, јас сум затворен?!

      И додека Харутун се советуваше со неговиот внатрешен глас, Клоп, откако ги даде своите податоци, скромно се оддалечува додека седеше во мајмун.

      – Еј бум, добар прдат! – викна присутните. Отила флинка и ги отвори извитканите очи. Ја мачкаше устата и почувствувајќи пригушница во устата се обиде да го собере плунката со неговиот јазик, но немаше доволно влага во устата и тој побара да оди во тоалетот.

      – колега, можам ли да го користам тоалетот?

      «Можно е», одговориле старешините со убав живот, «но ако го измиете».

      – Зошто? – Отила беше огорчена, – јас сум притворен, но имате дама за чистење во вашата држава и таа треба да го измие подот.

      – Треба, но не и да биде обврзана да се мие dolnyak по ваквите смрдливи бездомници. Па, па како?

      – Нема да мијам точка! – Општо рече категорично Bedbug.

      – Па, тогаш срање во пантолоните. И ако нешто го погоди подот, тогаш ќе го огласите целиот оддел.

      – Тоа е спротивно на законот; мора да ми обезбедите тоалет и телефон.

      – И што друго должам? Ах? – пристигнал наредникот.

      Отила не рече ништо. И почувствувајќи дека е наскоро да порасне, сите се согласија. Покрај тоа, никој не гледа.

      – Добро, се согласувам.

      – Океј. наредникот се радувал и го одвел Клоп во тоалетот. –