Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

ништо. Отила повторно погледна во корпорацијата и се задева.

      – Ах, мачка Јошкин, што направија со твојата кригла?

      – Да, добро, апчи, – Харутун ја мавташе со раката и го сврте обезличеното лице: скршен нос, два фингала – под десното око и три – под левото, а не еден преден заб. Суровиот свет на бездомниците и милостивиот во една личност. Многу е тешко старите да преживеат на овој свет на дното.

      – Мдаа… но зарем не ги прашавте за нивниот нос?

      – Не, дури и не ми падна на памет.. – Харутун полека ткаеше зад шефот и го џвакаше неговиот јазик како и обично, – иако, запре! – извика тој, – да, слушнав дека е затрупан на бакар до најблискиот прием, а оние – умреа во античка продавница.

      – Кој, тие? – застана Отила.

      – Па, од приемното место што го предадоа на античка продавница.

      – И во која?

      – И во централниот, зад Казанската катедрала.

      – Ајде да одиме. И тогаш, одеднаш тие го продадоа?

      Тие сепак излегоа од Мос. Бана на Невски Проспект. Дизхуха. Отила отиде кај тетката што стоеше на тротоарот и ја праша:

      – И каде ебам. Казанска катедрала?

      – Наха?

      – Тоа е: лоцирано.

      – Зар не сте Русинки? гостин или гостин работник?

      – Не. Јас сум предел.

      – Гледам. Одете по Невски, кон плоштадот Палас и од левата страна ќе ја видите Катедралата.

      – Благодарам. Здравје за вас и вашите деца … – Пред да се заблагодариме на креветот и се упати со Инсефалопат по тротоарот.

      Случајот заврши успешно. Споменикот беше вратен на своето место и ставен под алармот и видео надзорот.

      Bedbug и Incephalopath добија од Маршал благодарност во форма на награда и подготвеност да очекуваат нов бизнис.

      Бедбуг седел во својата канцеларија и разговарајќи со Инчефалапат, со сопругата и децата, разговарал за авантурите, испуштајќи детали за понижувањата што се случиле за време на истрагата. Секако, тажните работи беа изоставени и заменети со херојски фиктивни дела… Накратко, тие се смееја со тресок…

      СЛУЧАЈ №2

      Крв ОБЈЕКТ

      АПУЛАЗ 1

      Поминаа пет години здодевен колективен живот на фармата, и Отила почна да се опива со Интефалапатом, поточно, тој го пиеше Солоп намерно за да ја освои сопругата. И бубачки во умот, одговара. Да, и Маршал не се јави.

      – Ај, ќе се наречам. – фрлил шајка на левата рака, и чекан на неговата обвивка, каде што се израмнети ноктите, со десната рака за рециклирање. Тој беше шокиран од chвончето од «bellвончето» и запрепастен … – Но, ако ме испрати? – Отила го испита својот двор на домаќинството, каде пред него беа: портата пред него, бања надесно со куче чувар на дворот, зјапајќи глупаво кон сопственикот од дупката прикачена на страничната барака.

      – Полкан! Извика Отила. Кучето ги затвори очите. – Кел, – кучето му викна увото, – atијат, јјат! – Кучето ги затвори очите со шепа, – Кел Манда, Кетим Jamesејмс! – Кучето се качи во штандот. – Еве, кучка! –