Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

џуџето започна со почеток.

      – Што викаш? – праша повеќе смирено и тивко, – не гледате, таа спие долго време.

      – Значи, еве, сега, ноќевање? Инсифалуат, извади го овој пензионер. – Отила се опорави во торба и се искачи на столот за да вечера понатаму.

      – Јас сум Инцефалопат, покровител, а не Инцифалат. – го поправи Корпоралниот и отиде кај спиената старица. Лесно ја погали со трска, како Поарот или Вотсон. – Драги, але?! – се сврте кон шефот, кој веќе седеше на масата и во шампион.

      – Шеф, таа, според мое мислење, згрозена.

      – Што? Силување-штракаат.

      – Па,. Не дише. Мртов е. – повторно со страв во неговиот глас рече Харутун. Неговите усни се удрија. Замисли дека ја чека истата судбина. Харутун плачеше.

      Отила се замрзна со уста храна. Ја погледна својата сопруга и праша:

      – inkинка, оди провери го.

      Фифовна излезе и ја крена старата жена од јаката. Нозете излегоа од подот, а колената не се исправи. Таа отиде и го постави трупот како вазна пред кригла, глупаво гледајќи со устата полна со џвакани јајца, нејзиниот сопруг.

      – Погледнете сами, Шмак, дали е мртва или не?! – и требаше да замине. – Тој, inkинка. Answerе одговорите за inkинка. таа промрморе…

      – Извади ја од трпезата, будала!!! Дали сте… навистина, или што? Јас сум шефот овде, а шефот и ти?…

      – Па, повторно започна. – го замрзна послужавникот Интерсефалопат.

      – И бесплатно го користите фондот Отила Алигаџиевич Клоп! – трошките од устата летаа, – и воопшто… па, срамота, – ги испрска сите содржини од устата и викаше, пред да се искачи на масата. «Тука сте слугинка». Го зеде?

      – Да, господар. – Доналд Изолдуска и клекна. Главата head се испушти со главата на нејзиниот сопруг што стоеше на масата. И, големината на нивните глави едноставно ќе импресионира секој песимист: Главата was беше пет пати поголема од него.

      – Добро, ајде, прости ми, извади ја оваа баба од вратата на тремот. Не, подобро подалеку од колибата. Утро е и некој ќе ја најде.

      Сопругата го зела трупот и го носела таму каде што нарачал сопственикот. На крајот на краиштата, таа работеше и како поддршка, како технички техничар, чувар и помошник секретар со чин постар душек. Една минута подоцна таа се врати и одеше, марширајќи се на масата.

      – Ја фрлив преку оградата.

      – Дали сте будала или нешто? Ова е ветеран на растението. Точно, седи. На кратко – бум.

      – Јадете. – сопругата се искачи на плочата.

      – Не сакам. Требаше да го ставиш на мојата чинија. Каква храна е? Извадете го, оставете ги децата да изедат. Само не кажувај им што јадев. И тогаш тие презираат.

      – Така е, ако имате курва од устата. Дали треба да ги миете забите кога последен пат сте ги исчистиле, пред сто години? – сопругата ги собра садовите од масата и отиде во станбената половина од колибата.

      – Бидете тивки, жена! Што разбираш во мириси? Океј, – го исфрлив ракавот со трошки и капки од масата. – Она што сакав да го кажам.