Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

појадувам овде!

      – Што значи ОВДЕ? Дали сум како келнерка или нешто? Одете во кујната и јадете како сите. Нема да носам.

      – Јас би сакал да, но Маршал треба да ме повика.

      – Маршал? Јас би рекол така. Потоа почекај Синот ќе донесе сега што остана. И тргнете се од масата, Шерлок Холмс… Хахаха … – се смееше и влезе во втората половина на колибата.

      Предната улична врата се крена, а Корпоралниот инсефалопат се појави на вратата.

      – Може ли да имам кертриџ?

      – Влезете и седнете… Имаме бизнис… Утре одиме во Санкт Петербург. – Отила стана, се сврте и седна во стол.

      – Зошто?

      – Бараат украдениот споменик на носот на Гогоol.

      – Ааааа … – Енцефалопатот влезе и седна во столче за подредени и посетители, откако фрли нога по стапало. – Имам на ум, Бос…

      АПУЛАЗ 2

      Харутун Карапетович изгледаше тенок и долг. Лицето беше типично кавкаски. Косата е сива, долга до рамената, дури и како слама. На Tiechka имаше солидна ќелавост заработена од претходната работа како чувар на врата до гости-работници. Претходно, тој работеше како сточар, по десет години затвор, како политички затвореник. Анегдотата раскажуваше за Ленин, водачот на пролетаријатот, па дури и за свињите, на ревизорот во селскиот совет, и тоа гром. Ленин ќе реагираше полесно, само се смееше, но тамошните локални власти – не. Но, тоа беше во постсоветската ера. И затоа, со исчезнувањето на Советскиот систем, исчезна и криминалното досие. Тој беше рехабилитиран и му даваше придобивки од бензинот. Но, со неговото пензионирање, тој сакаше да биде корисен за општеството, а потоа сопругата на новиот полициски полицаец ја намами со сините очи и… остатокот е ХАК… Така, мислам, не пцуја… Така, тој отиде во корпорацијата да на полицискиот службеник во округот, а рангот останал од армијата.

      Му се допадна англискиот детектив Поарот и затоа пушеше цевка како Холмс, само ги збуни. Носеше капа и мустаќи, како што е Еркил, само Грузиец. Дури и трска купила слична и мантил од работници во театарот «Опери и балет» во Марински за кутија со месечина. Чевлите беа направени по нарачка од сосед кој служеше како чевлар во зоната. Тој дури и ги нокаутираше со иглички и кога одеше, особено на асфалт, кликнуваше како коњ или девојка од Бродвеј. Носот му беше како орел, а неговите големи очи беа како лемур.

      «Значи», рече Отила и седна на специјалното столче. Изија ја тресна вратата и влезе во канцеларијата. На послужавник носеше пржени пржени јајца со риба и неговиот омилен свежо исцеден сок од лук. – стани побрзо, инаку питонот веќе се шушка.

      – Фууу! – грицкан инцефалопат, – како го пиеш? Може да се опуштите…

      – Што би разбрале во исклучителен гастроном? Не пијте. Мене лично ми се допаѓа. – пушти.. – зеде голтка од Отила и.., – Уххх, – ја закопа на страна. Скокна нагоре и истрча во далечниот агол на канцеларијата. Голем број магла во форма на магла го остави грлото на пределот и веднаш, како солзавец, ја поплави целата просторија. Арутуна беше фатена со астматичен