Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

лаже. – Уапсениот Идот викнал со името Коломитјцо, син на Панкрат, Атаман на локалните козаци и зачувување на дивиот свет.

      – Вие, Идот, не зуи, полето беше орање. Се покаја, само погоди. Клоп лаеше.

      – Да, не фаќам! – отпушти Идот. – «ickе биде ударот од татко ми». – леташе во главата размислувајќи.

      – Па, што, ќе го повикаме таткото? Апчи, – го праша здивот Интерсефалопат.

      – Дали го одвлековте од соседната област? Крварот прашуваше и замавна со чекан, израмнувајќи го ноктот.

      «Не, апчи», се испотепа Арутун Карапетович. – тој е тука, во ѓубре.

      – Па, па што ќе правиме? Ах, Идот?? – Бубачката ги стегна забите и повторно возеше на истиот прст со чекан. -… Стани!!! Кога зборувам со тебе. Не градите црв од себе, инсект, што, одете на вашите планови?

      – Не. – Идот престана да плаче, но сепак се плашеше.

      – Што направи таму? Отила праша саркастично, повлекувајќи ги очните капаци над оковите и ги стеснуваше, како Кинез. – Jиркаат? – извади насмевка Клоп. – Одговори! – преку еден момент веднаш викна Отила.

      – Јас, мислам …, срање. – Идот призна и го погледна Арутун, чекајќи го редот на извршувањето. И ова, «му кимна со главата,» Бев под ножот на вратот, па ги избришав пантолоните, немав време да го избришам газот, па ја удрив бакшишот во пантолоните и се фаќав на жаби. Сега гори

      Остила голташе.

      – Што му донесе? Тој сè уште е срамен од километар од него.

      – Значи, тој, апчи, штеди, трие…!? – одговори Интерсефалопат. – Погледнете ги дланките, апчи, тие се размачкани со хаш..

      – и срања. – додаде Идот. – Не зедов хартија со себе и го избришав газот со дланките.

      – Која рака? Клоп прашал саркастично.

      – И двајцата. – Дете од петнаесетина, бушаво во стил на панк или шмак, ги прегледа дланките и избра погубно. – тоа, ова.

      – Ајде, Харутун, мирисај го. – праша Отила.

      – Што? апчи. – праша корпорацијата.

      – Мирисајте ја раката и направете санитарен и епидемиолошки заклучок за составот на супстанцијата што се нанесува на кожата. Го зеде?

      Инсефалопат ја мавташе главата во согласност и одеше неволно кон детенцето и крцкаво ја стави раката кон носот. Ги шмркав пареата што испаруваше од дланката на мојата рака и го тресев врвот на носот, потоа мостот на носот, а потоа со инерција бранот минуваше до вратот, челото и усните и беше јасно како тој го проголта сето тоа. Шапката и прстите на дланката на Идот нагло се стегнаа, припишувајќи го многу долгиот нос на Арутун и го привлекоа кон него.

      Харутун ја фати тупаницата со двете раце, го избриша лицето и се обиде да го искине од носот, но детето претходно ги опушти прстите и нагло го отстрани. Инсефалопат ја шутна главата кон газот и за малку ќе падна на газот. Тој се опорави и му даде шлаканица на Идот. Тој, кој примил такво нешто повеќе од еднаш, избегнал и Харутун, промашил, проследен со рака инерција и паднал во цветно легло.

      – Па, смрдее ли? го праша Клоп и му ја