Elza Rademeyer Omnibus 4. Elza Rademeyer

      Haar iesegrimmige gedagtes word onderbreek toe oom Daan die vertrek binnekom en hy by hulle plaasneem.

      “Bennie sal seker nou terug wees. Hy’t net gou gaan kyk waar sy vriendinnetjie rondloop. Sy was nie netnou in haar kamer toe hy haar gaan roep vir ete nie,” wend hy die laaste sin tot sy vrou.

      “Dis so koud om buite rond te loop. Ek het gedink sy sou verkies om ’n bietjie te rus. Sy’t vir my so bleek en moeg gelyk.”

      Uiteindelik onthou oom Joos darem hoekom hy hier is, en hy skraap sy keel amegtig. Hy skuif ook ongemaklik rond in sy stoel.

      “Mense, ja, dis eintlik ’n netelige sakie waaroor ek hier is. Ek en Mart. Die meisietjie waarvan julle praat, haar naam is nie straks Jessica Pretorius nie?”

      “Ja, dis sy!” roep tant Millie verras uit. “Ken julle haar dan?”

      “Dis my dogter,” sê oom Josie.

      “Eintlik is sy mý dogter,” sê tant Mart beslis, en werp ’n uitdagende blik na oom Josie.

      Dit noodsaak hom om eers te verduidelik hoe die vurk in die hef steek voordat hy by sy doelwit kan kom. “En nou weet ek nie wat julle planne is met my dogter nie, maar ek vat haar nou terug Biesiesdal toe. Julle kan vergeet daarvan dat sy met julle Bennie sal trou. Ek is jammer om dit nou in jul gesigte vir julle te sê, maar ek sal nie toelaat dat my dogter met ’n man trou wat ’n kind by ’n ander vrou het nie. En as ek haar nie ongeskonde terugkry hier vandag nie, gaan ek Bennie ry tot binne-in Daantjie se kalwerhok!”

      Tant Millie word doodsbleek. Insinueer Joos dat Bennie ’n kind het? Dis mos bog? Ook oom Daan snap nie onmiddellik nie, maar toe hy wel snap wat oom Joos bedoel, spring hy loshande uit sy stoel uit op. “Watse nonsens praat jy nou? My Bennie, ’n kind by ’n vrou? Belaglik!”

      “Nee,” kom tant Mart ook tussenbeide, “dis nie belaglik nie, dis die waarheid. Julia Mouton het met haar eie mond vir ons gesê Bennie is die pa van haar kind.”

      “Julia Mouton? Is dit nie die meisiekind waarvan Bennie geskryf het nie, vrou?” vra oom Daan vertwyfelend.

      “Hy het van ’n Julia Mouton geskryf, ja, maar sy kan nie ’n kind van hom hê nie. Sy kan nog nie eens weet of sy ’n kind van hom verwag nie, al sou sy … Dis onmoontlik! Bennie is dan twee weke gelede eers hier weg Biesiesdal toe. En hy’t dan uitdruklik geskryf hy’t haar daar eers ontmoet. Hoe kan sy dan nou al weet of sy ’n kind van hom verwag?”

      “Al wie ons regtig sal kan sê wat aangaan, is Bennie. Wag, ek loop soek hom,” sê oom Daan dan ook en kies dadelik koers na buite. Maar hy is net by die deur uit toe hy moet terugdraf. Want geeneen sal dit na buite waag in die siedende storm wat so skielik tot uitbarsting gekom het as hy nie daarvoor toegerus is nie.

      Jessica skrik toe ’n groot reëndruppel haar op die neus tref, en toe nog een, en nog een! Sy kyk verskrik in die lug op en word yskoud van vrees toe sy die donker wolke sien. Miskien moet sy hoër op klim, daar na die rotse se kant toe. Maar sal sy van daar af nog die pad na die plaas kan dophou? Dalk tog. En buitendien, oom Josie kan dalk eers môre hier opdaag. Sy sal móét skuiling soek vir die nag.

      Toe die storm se geweld oor haar losbars, is sy onmiddellik deurweek, maar sy strompel moeisaam verder die berg uit. Omdraai sal sy waaragtig nie, al verkluim sy ook vannag hier in die berg. Dit sal verkiesliker wees as om weer in daardie bedrieër se gesig vas te kyk.

      Bennie wonder of hy nie moet terugdraai huis toe nie, maar steek dan plotseling vas. Nog ’n vars geknakte takkie. Dan kan sy mos nie te ver hiervandaan wees nie? Vir die soveelste keer oorweeg hy dit om haar te roep, maar besluit weer eens daarteen. As dit waar is wat Fayetjie hom vertel het van die telefoongesprek, gaan sy tog nie antwoord op sy oproep nie. En omdraai kan hy nie, nie as hy weet sy is alleen hier in die berg nie. Toe sit hy maar sy soektog voort, druipnat en bekommerd. As hy haar nie baie gou kry nie, kan hulle vergeet om vandag weer die huis te haal. Hy ken hierdie spruit. Binne ’n uur of wat sal niemand daar kan deur nie. Dit het reeds water gehad toe hy so pas daar deur is.

      Al een wat weet watter kant toe hy geloop het, is Fayetjie. Hy hoop tog net sy sê vir sy ouers daarvan. Om in die berg te oornag as dit moet, is nie die ergste nie. Maar hy moet Jessica in die hande kry. Sy weet nie van die grot nie en sal verkluim as sy nie gevind word nie. Moet hy nie maar roep nie? Dalk antwoord sy tog. As sy net nie so onvoorspelbaar is nie. Maar sy’s kapabel en lei hom van die spoor af as sy weet sy word agtervolg. Ag, as hy net geweet het wat sy bedoel het met ontsnap van Doupan af.

      Nog ’n geknakte takkie. Dan is hy steeds op die regte spoor. Toe hy sy soektog voortsit, bepeins hy weer Fayetjie se vertelling van Jessica se telefoongesprek. Volgens Fayetjie het sy met iemand gepraat vir wie sy “tannie” gesê het van haar plan om te ontsnap van Doupan af, en ’n pad wat sy sal dophou wanneer iemand haar moet kom haal. Hoekom sy van Doupan af wil ontsnap, kan hy nie verstaan nie. Sou sy dan waaragtig so verlief wees op daardie javel by wie hy haar die vorige aand op Oudtshoorn betrap het dat sy dalk wil wegloop saam met die vent? Dis al gevolgtrekking waartoe hy kom. Sy’t natuurlik ’n afspraak met hom gemaak om haar hier iewers te kom oplaai.

      Bennie sug. As hy geweet het sy’s so erg oor die vent, sou hy haar sweerlik net daar op Oudtshoorn gelos het. Dan was al hierdie drama nie nodig nie. Sou hy haar werklik daar by die bierpens gelos het? Nee, hy sou nie. Hy is nie haar soort nie, vervlaks! Jessica is sýne. Of sy dit nou wil weet of nie, maar hy gaan nog eendag met haar trou. Sy sal maar net moet leer om haar liefde vir daardie ander ou af te sterf. En as daardie skepsel dit waag om sy voete hier op Doupan te sit, sal hy beslis nie weer so lig daarvan afkom soos gisteraand daar op Oudtshoorn nie!

      Hy weet nou nog nie hoekom hy nie sy nek vir hom gebreek het nie. Blommetjie. Om Jessica te wil staan en “blommetjie”! Kom nou, blommetjie. Kom ons gaan maak ’n dop en vergeet van die wêreld, stu die woorde weer deur Bennie se gedagtes en hy los sommer ’n kragwoord. Wat besiel Jessica om met so ’n walglike vent om te gaan?

      Van skone ergernis kyk hy nie waar hy trap nie en beland met ’n slag teen die grond. ’n Pyn skiet deur sy heup waar die rewolwer hom tref en hy haal dit versigtig uit sy sak om seker te maak dat die veiligheidsknip nog op is. ’n Ongeluk gebeur so maklik, dink hy toe hy opstaan. Hy sal versigtiger moet wees. Maar die rewolwer kon hy nie by die huis los nie. Dis die eerste ding waaraan hy gedink het toe Fayetjie hom ingelig het van Jessica se planne. Dit kan gevaarlik wees om hier in die berg rond te klouter. Hier was al voorheen luiperds, en hier kan rondlopers ook wees. Die rewolwer kan ook dien as kommunikasie met die huis.

      Hoekom Fayetjie versuim het om hulle te vertel van Jessica se telefoongesprek, weet hy nie. Eers toe hy haar vra of sy nie vir Jessica gesien het nie, het sy met die inligting vorendag gekom en die geld wat Jessica vir haar gegee het, aan hom oorhandig. Maar hy ken vir Fayetjie. Jy kan haar maklik omkoop om stil te bly. As kinders het hy en sy broer, Marius, haar mond maklik gesnoer deur haar ’n paar sente te gee om stil te bly sodat hul ouers nie moes uitvind van hul kwajongstreke nie. En dis nou duidelik dat Jessica heeltemal desperaat is om by daardie onaangename skobbejak uit te kom. Die mislike vent! Om te dink sy’t net haar kans afgewag om hom te bel. Hy moes kon dink sy het net té plotseling inskiklik geraak daar by die indraaipad na Doupan. Sy’t toe reeds haar planne agtermekaar gehad. Pleks dat hy tog maar vir Piet daar by die kafee vertel het hoe die storie van die ontvoering nou eintlik werk. Dat dit sy naamgenoot is vir wie hulle soek, maar dit sou te veel tyd in beslag geneem het. Hy kon mos sien Jessica sit gereed om op die vlug te slaan.

      Jessica snuif hardop en druk haar lyf vaster teen die rotse agter haar. Nou het sy haar laaste bietjie verliefdheid op Bennie de Lange ook uitgehuil. Van nou af is sy vir ewig en altyd klaar met al wat ’n man is! Kyk net waarin het die addergebroedsel haar laat beland! Hier sit sy in ’n berg, kilometers van Biesiesdal af, en halfpad verkluim. Waternat boonop. En om terug te gaan na die plaas toe daar oorkant? So nimmer as te nooit nie!

      Sy snuif weer eens selfbejammerend, en klap ergerlik die rysmier wat teen haar kom skuiling soek, van haar langbroek af. Voor sy teruggaan, laat sy liewer toe dat die rysmiere en bobbejane … Wat raas so hier skuins agter haar? Praat van die duiwel!

      Die