Харах баайыыта. Венера Петрова

хааман көр ээ.

      Араҕас Агыраадаҕа аралдьытар дьиэ арааһа баар. Харчылаах эрэ онно тоҕуоруһар. Көннөрү көлөөктөрү эмиэ ол сирдэр угуйаллар. Итиннэ бөлөхтөһөн, манна мустан турар ахан буолааччылар. Тула тоһуур. Түүннэри килиэп ыла тахсабыт диэн уолаттар чуут былдьана сыстылар. Аралдьытар киин таһыгар араллаан бөҕөтө. Иннигэр икки киһи далбаатаһа сылдьар, ойоҕоһугар охсуһаллар, кэннигэр кэһэтиһэллэр. Онно хабыллымаары утары дьиэнэн сөрөнөн ааһаары гыммыттара – ол дьиэ анныгар эмиэ айдаан.

      – Ойоҕоһунан сытыар, ойоҕоһунан! – өссө оннун булларан баран кырбыыр дьон эбит.

      Соҕотоҕу сойуолаһан соһон киллэрбиттэр быһыылаах. Ааһан иһээччини атаакалыыллар эрэ, туох эрэ «косяктаах» сордооҕу буулаатылар эрэ – тохтоло суох тэбиэлээн тиҥиргэтэллэр. Инчэҕэй эттээҕи иэдэтииһилэр. Килиэп сиир баҕаттан киирэн биэрэ сыстылар, кыл мүччү дьиэлэрин буллулар. Өйдөөх сылдьан быкпыттара – куораттара куттала бэрт эбит. Саллыбычча түүннэри аны кэриимниэ суох буолан андаҕайаллар. Холоон хороонноругар сытыахтара, күн сарсын күүлэйдиир дьон ини. Ол иннинэ киһини бары сиилиэх курдуктар.

      – Онтуон сабыс-саҥа массыынатын ханнык эрэ отморозоктар үлтү сынньан кэбиспиттэр. Прикинь – КИНИ киэнин! Сойуолаһан барыларын булаттаабыт, – Үстүүн бу түүн аан дойду сэкириэтин барытын аһыыһы.

      – Бэйэлэрин уонна үлтү сынньыталаабыыт? – убай атын убай сырыытын сэрэйдим дии саныыр.

      – Сынньыбыта буоллар өссө ылаадына этэ, – Үстүүн кэпсиэ буолуо кэпсээминэ уһатар-кэҥэтэр идэлээх.

      – Мачыы гынаттаабыт дуо? – Уйбаан чап гыннарар.

      – Ыыһых.

      – Хайдах ол?

      – Хайдах-хайдах, боростуойдук.

      – ?

      – Биир-биир, эбириэһинэн.

      – Уонна?

      – Хайдах уонна? Оттон барыларын өлөртөлөөбүт, – Үстүүммүт кэпсээнэ киинэтиҥи.

      – Соннук хаалбыыт?

      – Хаалымына. Киинэҕэ эрэ өлөрүөхсүттэр тутуллаллар. Саҕатыттан харбаппатах күлүгэр имнэнэ-имнэнэ сылдьар буоллаҕа.

      – Ноо! Убайыҥ отмор… Ээ, чэ, ити хааллын, – Уйбаан атын убайы үөҕүөн туттунна.

      Үстүүнүҥ аны үҥсэбин диэн туруо. Төһө да быраат буоллар, итинтиҥ саарбах киһи. Бааһынайтан тугу булан ылыаҥый.

      – Ноутбугу оҥорторуохха наада. Онто суох хайдах да… – Куостаны арыый атын хартыыҥкалар аралдьыталлар быһыылаах.

      – Харчы наада, харчы.

      – Даа… Харчыта суох туох хамныай.

      Сити сытан уолаттар утуйбуттаахха бардылар. Онно да харчы сиимбэл буолан ситтэрбэт ини.

      – Араайа барахсан сүрэҕинэн… Ыалдьарын ыалдьар этэ да, эдэр буоллаҕа… Өлүөчүк… Дьэ, иэдээн…

      Ыаллара дьахтар киирбит. «Өлүөчүк» диэни истээт Туолук дьэ бүтэһиктээхтик уһугунна. Араайа диэн Өлүөчүк ийэтэ дии. Били быһылаантан ыла сытар сурахтааҕа. Биир иэдээн иккиһи сиэтэн аҕаллаҕа. Кини уола Айтаал эбириэһинэн Халдьаайы Һылаабатын ыппытын истээт букатын буорайбыт диэбиттэрэ. Өлүөчүк – Саабынаптар саамай кыралара, атаахтара. Икки улаханнара аармыйаттан кэлээт ойохтонон, чугас нэһилиэктэринэн