Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў. СтаВл Зосимов Премудрословски

пасадзіў? -добавил Арутун.

      – Як, хе. -прикололся Идот. -на трактары.

      – Што ты гоніш, салага? -взбушевался Арутун. -На трактары, во, чухае. Сядзеш, падла! Пажыццёва!!!

      – Ды сядзь, ты, а то стаіш як каланча. Вунь, на ганак сядзь. -предложил Клоп яфрэйтара.

      – Карацей, прыкол быў на практыцы. -начал Идот.

      – А кім ты вучыўся? -спросил Клоп.

      – Ды на трактарыста-машыніста шырокага профілю. Ну і паслалі на планы, каноплі прыбіраць для вяровак. Брызент для вашых уазікаў з канапляных вяровак шыюць.

      – Вось як? -удивился Оттила. -і што?

      – Ну, мяне пасадзілі на машыну па ўборцы канопляў.

      – А што і такая ёсць? -спросил Клоп.

      – Так. -подтвердил Инцефалопат.

      – А ты ад куды ведаеш? -удивился Клоп.

      – Я ж у маладосці, Апчхі, -начал Арутун, але Идот працягнуў:

      – … наркаманам быў.

      – Заткніся, шчанюк! -возбудился Арутун. -доиграешься, Апчхі, сядзеш на доўга.

      – Супакойся, Арутун. -заулыбался Клоп. -продолжай.

      – Ну, у маладосці я на Каўказе жыў і вучыўся ў шараге і ў нас прадмет быў – сельгас тэхніка называўся. Вось, і праходзілі мы машыну па ўборцы канопляў. Яна, Апчхі, чапляецца да Беларусу або МТЗ-40. Вооот, Апчхі.

      – І што далей? -обратился да дзецюку.

      – Ну, еду ў лесвіцы.. мае за мэту працягнуць Идот.

      – Як гэта? -спросил Клоп.

      – Ды як камбайны, Апчхі, адзін за адным, -пояснил Инцефалопат. -только ў нас атрад, а ў, Апчхі, іх – лесвіца.

      – Зразумела. І што далей?

      – Ну, ежу. -начал Идот.

      – Накуру адразу. -добавил Клоп.

      – Што, Апчхі, канопляў ж мора. -прикололся Арутун.

      – Не, начальнік, нас да трактара уазік давозіць з участковым і медсястрой. Баш з Ранетка можна было пранесці, а больш – не. Доктарка пастаянна ціск смеряет. Вокнаў ж няма на трактары, спякота, толькі дах і вецер, як з печы і кайф гуляе. За чатыры гадзіны змены так на дыхаецца, што і паліць не трэба. Бо знаходзішся ў ёй самой. Вось. А па палях пры дарозе паміж пятак, на джыпе казахі ловяць трактара і пад'ехаўшы, крычаць: «Барабан адчыняй. Да.», А не адкрыеш – заб'юць. Вось і падпарадкоўваешся. Чысцім барабанныя лопасці ад напылення пылу, а пыл – гэта Галімаў гашыш. Яны за гэта кідаюць у кабіну баксы і звальваюць. Да пяці кілаграм цягнула вагі, прыкінь, Пента!? Запалкавая галоўка траіх гадзін на пяць накрывае. Вось гэта тэма.

      – І што так мала, і траіх? -поинтересовался сынок Ізя, які цішком падслухоўваў. -попробовать б.

      – А ну ў дом срыгнул, смаркач. Ня бачыш, я вяду допыт?

      – Няхай паслухае, гэта ж законна і павучальна -заступилась маці, якая так жа грэла вуха. -что далей, Ідучы?

      – Ну, карацей, еду, кайф лётае і мяне накрыла, а я не уціраў, толькі паветра нюхаў. І гляджу, напарнік спераду едзе і як выскачыць з трактара і бегчы ў бок, а трактар усё едзе. Гляджу ў люстэрка, а ў ім уазік паліцэйскі і доктарку на перазменку набліжаецца. Я не впонятках. А з уазіка Пента выбег і за які ўцякае кореш ў догонку.

      – А што