Ena Murray Omnibus 33. Ena Murray

Trovato toe. Jy weet mos waar dit is.”

      “Ja. Dankie, Pieter. Ek sien julle weer.”

      Pieter lê sy arm vertroostend om die skraal skouers. Hy kan hom voorstel wat in die jong gemoed omgaan. Daar is die groot vreugde dat Vegter eindelik gered is, maar ook die kommer oor sy veiligheid.

      “Ons kan hom net aan God opdra, meisie. Ons kan niks meer doen nie.” Sy knik net stom en hy neem haar hande. “Dan doen ons dit nou.” Hulle buig die hoofde.

      ’n Stilte wat met ’n mes gesny kan word, sak neer toe Vegter onverwags in die bendekring verskyn. Hulle is duidelik onkant betrap. Niemand het verwag om hom weer in hul geledere te sien nie. Dis tog dwaasheid. Spike se hart wil gaan staan. Is Vegter dan mal?

      Maar Vegter lyk doodnormaal. En tog ook anders … iets straal by hom uit.

      “Hallo.” Hy kry nie ’n antwoord nie, maar het ook nie een verwag nie. “Ek het julle net kom sê ek is nie meer ’n lid van The Bats nie.” Die oë staar hom ongelowig aan. “Ek is nou een van Jesus se gang.” Niemand waag dit om die stilte te verbreek nie. “Ek is ernstig.”

      Die manier waarop hy die laaste sin sê, moet die verdwaasde manne oortuig. Spike se mond val oop, gaan weer toe en dan weer oop en hy sê sommer die eerste ding wat in sy kop kom: “Waar is jou gun?”

      “Ek het dit ook vir Jesus gegee. En my messe. En my ketting. Ek het dit nie meer nodig nie.” Sy oë ontmoet dié van Mac … en hy glimlag.

      “Ek dra nie meer wapens nie. En ek baklei nie meer nie. Ek sal nooit weer inbreek of steel nie. Dwelms sal my nie weer sien nie. Maar ons gaan mekaar weer sien. Tot siens.”

      Hy draai om en stap weg. Steeds beweeg nie een nie. Dis Mac wat eindelik die stilte verbreek, en hoewel sy stem bars klink, het dit tog ’n onseker klank in: “Die vuilgoed gaan traitor draai. Nou kom hy met sy Jesus-stories hier aan.”

      Spike kom tot sy vriend se verdediging: “Vegter is nie ’n traitor nie en jy weet dit, Mac. Ek glo hom. As hy sê hy is nou een van die Jesus-gang, dan is hy.”

      Mac grynslag. “Hmpff! Baie handig omdat hy weet sy dae is getel! Dit sal hom niks help nie! Hy is voëlvry!”

      Spike gaan vreesloos voor Mac staan. Hy het maar altyd agter Vegter geskuil. Maar nou het hy tog skielik die moed en selfvertroue om Mac te konfronteer. “Jy is nog nie die boss nie, Mac!”

      Hul oë ontmoet en ’n woordelose kragmeting volg. Dan draai Mac met ’n snork om en verdwyn die nag in.

      Dis Spike wat ’n ander rigting inslaan met opregte kommer in sy hart oor sy vriend se veiligheid. Hy moet daardie vreemdeling by die hotel skakel. Hy moet Vegter waarsku om uit The Bats se pad te bly.

      Hy kry hom eindelik in die hotel. Midas nooi hom binne toe hy hom in sy kamerdeur herken, hoewel hy tot sterwens toe moeg is. Die bekommerde magnaat het nog lank in die strate rondgedwaal op soek na Vegter, later maar die stryd gewonne gegee en hospitaal toe gegaan. Hy het voorgegee hy is die meisie se pa, anders sou hulle hom nie by haar toegelaat het nie. Langs die bed het hy op die bleek gesig op die wit hospitaalkussing afgekyk en sy hart het in hom saamgetrek. Dit kon sy dogter gewees het. Dit kon sy klein Babie gewees het wat nou so moet ly. Daar is genadiglik ’n verband om haar kop gedraai sodat hy nie die kruis weer hoef te aanskou nie. Sy het gelê en yl, het nie eens geweet hy is daar nie. Maar hy het ’n belofte langs haar bed afgelê. Wie hierdie meisie ook al is, as sy gesond word, gaan hy haar onder sy beskerming neem. Sy sal vir hom soos ’n dogter wees. Hy sal haar na sy stad van goud neem.

      Midas laat vaar sy besluit om uit te trek en te gaan lê. Hy besef die bendelid kan dalk nuus van Vegter bring.

      “Kom binne, Spike. Het jy hom gekry?”

      “Ja en nee. Hy was daar by die bende. Hy …”

      “Het jy hom gesê ek soek hom dringend?”

      “Daar was nie tyd nie. Voordat een nog ’n woord kon sê, was hy weer weg.”

      “Wat het hy daar kom maak?”

      “Hy … hy het ons kom sê hy is nou een van Jesus se gang. Hy het nie gelieg nie. Glo jy dit?”

      Midas staar hom ’n oomblik aan, knik dan en sluit se oë. Dan is Vegter veilig! “Ja. Ek glo hom. Dis dalk die beste wat kon gebeur het. Hy is nou veilig.”

      “Ek is nie so seker nie. Mac gaan hom voëlvry verklaar.”

      “Wat beteken dit?”

      “As ’n bendelid, ongeag aan watter bende hy behoort het, voëlvry verklaar word, stel hulle al die bendes daarvan in kennis. Dis erger as die dood. Jy word gejag deur al wat ’n bende is. Hulle martel jou stadig dood … sorg dat die ander ouens ook ’n happie kan kry. Vegter se lewe is nou éérs in gevaar.”

      Midas voel die koudheid deur hom spoel. “Maar hoekom wil Mac hom voëlvry verklaar? Is dit dan so ’n sonde om van ’n bende weg te breek?”

      “Nee, maar hy en al die ander sal dink hy het nou ’n traitor geword.”

      “Verraaier?”

      “Ja. Hulle dink juis omdat hy nou een van die Jesus-gang is, sal hy die polisie alles vertel. Hy moes liewer na ’n ander gang oorgeloop het. Hy gaan bars.”

      Die nagwag onderbreek hulle met ’n boodskap. Meneer Grant moet dadelik hospitaal toe gaan. Midas neem diep bekommerd van Spike afskeid.

      “Jy moet Vegter dadelik in die hande kry, Spike. Waarsku hom. Ek gaan net hospitaal toe, dan sal ek self met die straatwerkers gaan praat.”

      ’n Ruk later kom hy in sy spore tot stilstand toe hy die hospitaalgang afstap en die man voor ’n deur gewaar en eien.

      “Vegter! Wat soek jy hier?”

      “Die straatwerkers het my vertel hulle het ’n meisie hierheen gebring. Ek het vermoed dit kan dalk … jou dogter wees.” Twee paar oë ontmoet, en Vegter kan net knik. “Gaan in. Maak gou. Sy is sterwend.”

      Midas bars die kamer binne. “Zia …”

      Die oë bly toe en die verpleegster sê: “Ek dink nie sy kan u hoor nie, meneer.”

      “Sy moet! Zia! Dis jou pa wat praat! Zia, asseblief, luister, maak oop jou oë! My kind, asseblief …” Geen reaksie. Die verpleegster draai weg, laat ooglopend toe dat die gebroke man op die bed gaan sit, sy dogter teen sy bors trek. “Babie …”

      Die oë fladder oop terwyl die wit verband van haar voorkop wegskuif. Maar Midas Hammond sien nie meer die kruis op haar voorkop raak nie. Hy kyk in sy kind se oë en weet dis te laat.

      “Jy het belowe … om my na … ’n stad van goud … te neem …”

      “Ja. Ek sal jou na daardie stad neem. Ek belowe …”

      Dis Vegter wat haar losmaak uit sy arms, laat terugsak teen die kussing en die laken oor die gesig trek.

      “Dis verby. Kom ons loop, Pa.”

      10

      Toe hulle by die voordeur van Trovato instap, kyk Elske en Pieter vinnig op. Die res van die straatwerkers is reeds bed toe, maar hulle het wakker gebly en gewag. Elske help Vegter om Midas op ’n stoel te laat neersak, kyk vraend op. Hy skud sy kop.

      “Die meisie in die hospitaal was toe my suster. Sy is dood.”

      Elske sluk. “Weet jou pa …?”

      “Hy weet dat dit sy dogter was. Toe ek hom weglei, het ek hom aangespreek as pa, maar ek dink nie hy het regtig gehoor nie.”

      “Ek gaan vir julle kos en iets te drinke haal.”

      Toe Elske uit is, ontmoet Pieter en Vegter se oë, keer dan weer terug na die gebroke man op die stoel wat met sy gesig in sy hande sit. Pieter staan op.

      “Ek dink dis nou die oomblik om oop kaarte met hom te speel,