Ena Murray Omnibus 33. Ena Murray

nie dood nie.”

      “Dood! Hoekom sê jy so?”

      “Vegter het baie vyande. Daar is baie wat afgunstig is op hom. Die feit dat hy sommer so verdwyn het … Ons deel ’n kamer. Hy was dae laas daar.”

      “Wat is jou naam?”

      “Spike.”

      “Spike, ek moet Vegter kry. Ek móét net!”

      Spike is ’n oomblik stil. “Daar is nog net een plek waar ek nie gesoek het nie. Maar ek kan nie glo hy sal dáár wees nie.”

      “Waar is dit?”

      “Vegter … Vegter het die laaste ruk baie verander. Hy het anders geword. Hy het skielik begin praat van Jesus en …”

      “Jesus?”

      “Ja. Hy wou by my weet wat ek van Jesus weet. Sulke snaakse vrae. Hy het gesê hy sou graag meer van Hom wou weet. Nee, hy sal nie dáár wees nie.”

      “Waar is dáár?”

      “By die straatwerkers. By die Jesus-bende.”

      “Die Jesus-bende? Wie is hulle?”

      “Dis ’n groot gang. Jesus is hul leier. Hulle is heeltemal anders as al die ander. Hulle doen nie wat bendes gewoonlik doen nie. Hulle het nie eens wapens nie. Loop net met die Bybel in die hand rond en preek vir mense, tydig en ontydig. Bedags. Snags.” Hy grinnik. “Hulle preek sowaar tot vir die hawehoere. Soms het ek al gedink dié mense is heeltemal mal.”

      Midas frons, kyk die ander stip aan. “En jy sê Vegter het in dié bende belang gestel?”

      “Nee, dit sê ek nie. Dis net sy praatjies oor Jesus. En hy kon Mac doodgemaak het … as hy wou. Hy moes eintlik, want Mac sou hóm doodgemaak het. Ons het dit almal gesien. Maar net toe Vegter aan die wen is, laat hy los, staan op en stap weg. Daarom bekommer ek my so. Hy moes Mac doodgemaak het. Mac gaan hóm doodmaak.”

      “Waaroor het hulle baklei?”

      “Mac is bang Vegter sal die boss word. Maar Vegter wil nie die boss wees nie. Dis ook snaaks. Niemand sê daarvoor nee nie. Mac glo hom natuurlik nie, daarom gaan hy hom probeer doodmaak.”

      “Waar sal ek die Jesus-bende kry?”

      “O, hulle is oral. Hulle loop snags in groepies langs die sypaadjies. Jy sal hulle maklik uitken. Kyk net of hulle ’n Bybel in die hand het. Jy sal sommer sien hulle is anders as ons ander. Hulle praat met jou, vra jou of jy Jesus ken. Staan maar net so ’n bietjie rond. Hulle sal jou eerste nader.”

      “Spike, as jy Vegter raakloop … asseblief, ek smeek jou … hier is my adres.” Hy gee die hotel se naam. “As ek nie daar is nie, laat ’n boodskap. Ek móét Vegter kry.”

      Midas spoor die straatwerkers maklik op. Hy het hulle reeds in sy soektog na Vegter raakgesien. Jy kry daardie soort mense oral. Mense wat die verrotte mensdom met godsdiens wil red. Ook hý, nes Spike, was nog altyd baie skepties oor dié redding. Meer as ’n Bybel en ’n gebed is nodig om hierdie wêreld te red. Want in sy soektog na Vegter in die gure deel van die stad het hy uitgevind dat dieselfde dinge in die agterstrate aangaan as in die uitsoekbuurte. En dieselfde dinge gebeur ook in sy eie Babel. Maar daar word dit net anders genoem.

      Ook in Midas Hammond is ’n onrus gebore. Is die wêreld werklik só verrot? Hy het die straatvroue gesien, is selfs deur ’n paar lastig geval. Met walging het hy hulle afgeskud. Maar dan … Is die prostituut in die nagklub beter as die straatmeisie? En die prikkelpop in Babel wat so gretig saam met hom in die bed klim?

      En sy dogter is een van hulle, het Vegter gesê. Maar watter reg het hy om haar te oordeel? Hoeveel vroue was al in sy eie bed? Soos in Zia se geval: te veel om op te noem of te onthou. Zia het net haar werk op straat, in die hawe of in hotelkamers gedoen. Hy doen dit tussen satynlakens tuis in sy weeldesuite in sy eie stad van goud.

      En sy seun … wat volgens Vegter van inbraak en diefstal leef en ander deur sy dwelmsmokkelary tot selfvernietiging aanhelp … Is sy pa beter? In een nag word mense in sy casino brandarm. Troubreuk word gepleeg en die dobbelmasjiene, bloufilms en vertonings saai morele vernietiging. Wie is hý om sy seun te oordeel? Hy is net so skuldig. Hulle aandeel om ’n voos wêreld meer verrot te maak, is ewe groot.

      Hy kyk verdwaas op die jong gesiggie af wat na hom opgehef is. “Ek is op soek na iemand. Miskien het julle al van hom gehoor, weet dalk waar hy is. Sy naam is Vegter.”

      Die sagte oë flikker besorg. “Ons ken hom. Maar ons het hom lank laas gesien.”

      “Dan is hy nie by julle nie?”

      “Nee. Ek wens hy was. Ons is baie bekommerd oor hom.”

      “Ek ook.” Hy sug. “As ek net …”

      “Is jy ’n bendelid?”

      Hy aarsel. “Ja. Ek is ook ’n bendelid. As julle hom miskien te siene kry, sê hom … sê Grant sê …”

      Hy word skielik onderbreek. ’n Meisie bars tussen hulle in. “O, dank God ek het julle gekry! Kom gou!”

      “Elise! Wat is dit?”

      “Sy het sommer net daar in die kajuit ingestrompel. Ek weet nie hoe sy daar gekom het nie. Maar sy is sterwend, ek is seker!”

      “Hoekom het jy nie die polisie …?” wil Midas weet, maar Pieter skud sy kop en verduidelik vinnig: “Sy sal nooit die polisie roep nie. Dan is sy betrokke. Kom. Ons gaan kyk.”

      Midas voeg hom by die groepie. Dis nie ver na die hawe nie. Elise lei hulle die Japannese skip op, wys hulle ’n kajuit uit. “Daar. Sy is daar.”

      Stom van ongeloof en skok staar die drie na die mens op die slaapbank. Dit lyk asof Elise reg is. Sy moet sterwend wees …

      “Kyk op haar voorkop!”

      “Die onderstebo kruis.”

      Midas staar verbysterd na die gesig. “Wat beteken dit?”

      “Dis die werk van die duiwelaanbidders. Hulle laat altyd hul teken agter in die vorm van ’n kruis wat onderstebo is. Ons sal haar sou gou moontlik by ’n hospitaal moet kry. Dalk is dit al te laat.”

      “Nee. Nee! Los my!”

      Elske gaan met ’n hart wat pyn van medelye langs die meisie sit. Sy is nog jonk, maar haar lewe is verwoes …

      “Ons gaan jou hospitaal toe bring. Moenie bang wees nie.”

      “Nee! Dit sal nie help nie. Dis te laat. Los my net.”

      Elske kyk Pieter bekommerd aan. “Sy is vreemd vir my. Dit moet ’n nuwe een wees.”

      Die meisie op die bed antwoord met ’n wrangheid in haar stem wat selfs deur Midas Hammond se hart sny: “Nee. Ek is nie nuut in die hawe nie. Ek het hier begin … tien jaar gelede toe ek vyftien was. Nou eindig ek weer hier.”

      “Nee, dis nog nie die einde nie. Ons gaan jou hier wegneem en jy gaan ’n nuwe lewe begin. Kry ’n ambulans, Pieter, asseblief.”

      “Nee, dit sal nie help nie. Ek sê julle! Ek gaan sterf en ek wíl sterf. Daar is niks meer oor nie.”

      Pieter verdwyn by die kajuitdeur uit om die ambulans en die polisie te ontbied. Dis Midas wat nader staan, met ’n dringendheid smeek: “Jy is nog jonk. Jou lewe lê nog voor. Jy gaan nog lewe …” Here, moenie laat sy sterf nie, pleit hy. “Die lewe gaan weer vir jou mooi word.” Ja. Of hy sy dogter kry of nie, maar hierdie meisie … Hy gaan sorg dat die lewe vir haar die moeite werd is.

      “Die lewe was nooit mooi nie.” Sy kyk na Midas en iets in daardie oë gryp sy hart vas. “Ek ken nie ’n mooi lewe nie. Daar bestaan nie so iets nie.”

      Hy gaan sit langs Elske en sy skuif ongemerk weg om vir hom plek te maak, kyk verstom na die vreemdeling wat so uit die niet verskyn het en nou by ’n hawemeisie pleit: “Moenie sterf nie! Jy gaan gesond word en