Mieke rock uit. Jana du Plessis

lag kliphard. “Ek het nie geweet jy kan so funny wees nie, Miekels! Dalk is dit my top wat aan jou afgerub het.”

      Mieke bloos. Ag nee, daai flippen bloserigheid al weer! Sy voel skoon omgeëllie. Vreemd. Uit haar plek. Hoe het sy hier beland? Sy wil uit hierdie klere klim en haarself diep in haar duvet toerol. Nou!

      Die kelner sit die breakfast special voor hulle neer. Spek, twee loperige eiers, tjips, roosterbrood en varkworsies. Mieke ril.

      Darling steel ’n tjippie van haar bord. “Girl, jy gaan super baie fun hê saam met ons. Die Band Bitches het die meeste pret, jy sal sien. Ons hoef nie all hours te practise nie en ons hoef nie met Thalia te deal nie.”

      Sy kyk vir Kayla. “Well … Not always. Maar die punt is: We have all the fun and none of the crap!”

      En al wat Mieke kan doen, is om haar vurk in ’n vet, olierige varkworsie te druk.

      3

      Mieke klap die kattebak van haar Chico hard toe. Maar die ding spring terug en tref haar amper in die gesig.

      “Kaylaaaa!” roep-skree sy. Kayla verskyn in die voordeur. “Jy sal jou koelsak voor by jou moet hou.”

      Mieke maak die kattebak heeltemal oop, tel Kayla se drankvoorraad met ’n gesukkel uit.

      Kayla tuit haar mond. “Maar Darling en al haar stuff moet ook nog inpas, onthou?”

      Mieke asem stadig in. Hier staan sy, karretjie gepak vir die Siek Pad Partytjie (soos Kayla dit gedoop het), voor haar ouerhuis op ’n laatmiddag in Pretoria. Wat het met haar gebeur? Was dit omdat die onderhoudvoerder by die aanlyn-tydskrif haar duidelik laat verstaan het dat honderde ander kandidate vir die vertaalpos aansoek gedoen het? Of was dit omdat hulle haar nooit vir ’n tweede onderhoud gebel het nie? Was dit toe dat iets in haar brein uitgehaak het?

      Want toe sy weer sien, loop sy in Kayla se kamer in en kondig aan dat sy ook ’n Band Bitch wil wees. Haar sussie het omtrent van haar bed afgeval – maar dit kon gewees het omdat sy ’n babelaas gehad het – en haar hande opgewonde saamgeslaan.

      “Yay, Miekels die Band Bitch! Welcome to the club,” was haar presiese woorde. Sy het dadelik vir Darling ge-WhatsApp. Dié het terug laat weet dat Mieke “delicious” is en dat sy nie kan wag om haar “in te lyf” nie.

      “Hoeveel flippen drank hét jy gekoop, Kayla?” sis Mieke deur haar tande terwyl sy sukkel om die koelsak op die agtersitplek in te pas.

      “Huh?” Kayla kyk op van haar selfoon-getikkery.

      Mieke skud haar kop. Hierdie gaan een siek storie wees. En nie die goeie tipe siek nie – no pun intended.

      Hulle ma kom by die voordeur uit, flink op pad na haar Audi. “Is julle al op pad?”

      “Ja, Ma,” antwoord Mieke styf.

      Sy soen Mieke vlugtig op die wang. “Soet wees.” Sy wys met haar oë na Kayla. “En kyk mooi na jou sussie.”

      “Ja, Ma.”

      Haar ma skud haar kop. “Ek verstaan nie eintlik hoekom jy saamgaan nie … Maar nou ja, ek kan nie meer julle keuses vir julle maak nie. As jy terugkom, gaan jy ’n toekomsplan uitwerk, nè, Mieke?”

      “Ja, Ma.”

      “En as Marius dalk bel …”

      “Ma!” waarsku Mieke.

      “Hy besluit dalk om weer te probeer. Dit gebeur, Mieke. Wie weet.”

      “Ma verstaan nie …”

      “Ciao, Moedertjie!” Kayla gryp haar ma speels om die nek en soen haar.

      Sy trek ’n gesig. “Jy moet daardie slegte gewoonte van jou los, Kayla-kind. ’n Ware dame rook nie.”

      Kayla lag. Mieke sug verlig, glimlag dankbaar vir haar sussie.

      Hulle ma lig haar wysvinger. “En dis die laaste keer dat ek en Pa julle sponsor. Pa gee reeds vir julle genoeg sakgeld; ek weet nie hoekom julle nou eintlik soveel meer geld nodig het vir hierdie belaglike storie nie.” Sy sit haar sonbril op. “Geld groei nie op ons rug nie, maar ek gun julle hierdie laaste lawwigheid. En dan moet julle grootword.”

      “Aaaag, Mammie, jy rock!” skerts Kayla en maak die Chico se passasiersdeur oop.

      “Baai, Ma,” groet Mieke.

      Siek lyk só:

      Liam, die hoofsanger en kitaarspeler, is presies wat Mieke verwag het van ’n voorsanger. Langerige donker hare wat oor sy gesig hang, skinny jeans, twee-dae-laas-geskeerde gesig, rokerige stem, voor op die wa. Hy is korter as sy medespelers, nie veel langer as Mieke nie.

      Quinn “The Base” verbaas haar. Skoolseungesiggie, blonde krulhare, oop glimlag, mooi tande.

      Ben op dromme het – behalwe vir sy deur-jou-kyk-oë – arms wat enige meisie na haar asem sal laat snak. Sy T-hemp sit so styf dat Mieke kan sweer sy spiere gaan enige oomblik daardeur bars. Hy is besig om die laaste van Siek se tasse en toerusting in sy pa se kombi te laai. Sy kort bruin hare is deurmekaar – hy gaan seker vir die uit-die-bed-look. Sy jeans span om sy mooigevormde agterstewe. Nie dat Mieke eintlik kyk nie.

      En Thalia, vioolspeler en agtergrondstem, is mooier as wat Mieke met hulle eerste ontmoeting gedink het. Sy is slank, haar kleredrag is sexy tog vroulik, en haar hare … Haar hare is iets om van te huil. Wie behalwe die vrouens in Pantene-advertensies het sulke glinsterende hare? wonder Mieke waar sy teen die Chico leun en wag vir die res van die Pad Partytjie om klaar te pak sodat hulle in die pad kan val.

      Ben staan nader, steek ’n sigaret aan. “Is julle seker julle wil nie saam met ons ry nie?”

      Mieke skud haar kop. Dis die een ding waarop sy aangedring het. Sodat sy kan wegjaag as Siek vir haar te veel word.

      Ben skop-skop die voorwiel van haar karretjie. “Jy sal eintlik ’n beter storie kry as jy saam met ons ry. Al die kak wat ons praat sal jou kop laat spin.”

      Mieke weet nie of sy moet lag of huil nie. Die storie. Jinne tog! Wat as sy elke oomblik van hierdie gedoente haat en niks geskryf kry nie?

      Ag, dan is dit maar tot daarnatoe. Sy is nie hier om Siek gelukkig te maak nie. Sy skuld hulle niks.

      “Ek is seker daar sal genoeg tyd wees om iets te kry om te skryf.”

      Hy knik. “Is jy reg vir die party van jou lewe?”

      Sy probeer glimlag, maar weet sy lyk eerder soos ’n hamster met hardlywigheid. “Ek moet seker wees.”

      Darling en Kayla kom al giggelend uit die kommune wat Siek deel, hulle hande oorlaai met Darling se bagasie. Sy het glo gisteraand hier in Hatfield by Party Central – soos Kayla dit noem – oorgeslaap, sodat almal van dieselfde punt kan vertrek. Nie dat hulle vandag baie ver het om te reis nie. Cool Runnings in Melville en ’n woonstel van een van Liam se vriende is hulle eerste stop.

      Mieke kyk na Darling se oorgroot hemprok, luiperdmotief-tights en oranjegeverfde toonnaels. ’n Kleurvolle serp is om haar nek gedrapeer, ’n military type-baadjie om haar skouers. Sy en Kayla, uitgevat in ’n über-kort rompie, sykouse met gate, ’n los trui en plat bootsies, lyk soos iets uit ’n Rolling Stone-tydskrif.

      Mieke kyk af na haar eie boring jeans, Foschini-bloes en truitjie van Woolies. Sy moes na Kayla geluister het en saam met haar gaan shop het vir die Pad Partytjie. Maar sy was nie lus vir Kayla se klerekeuses nie. Sy sal self regkom, oukei. Sy is dan ouer en wyser.

      Sy het darem probeer. Op haar budget. Mr Price het oulike hempies gehad. En Woolies gemaklike jeans. Sy sal van môre af eerder die Mr Price-nommers aantrek. Al moet dit al wees wat sy die res van die tyd dra.

      “Halloooo, Bitch!” groet Darling vir Mieke. Gelukkig is haar hande vol tasse en spring Mieke die soenery vry.

      Sy maak die kattebak oop. Kyk na Darling se tasse. Slaan die kattebak weer toe en maak die agterdeur