Jinni detektiv. Kulgili detektiv. StaVl Zosimov Premudroslovskiy

eshikni mahkamlab qulflamadi. – G’azablangan bedbug.

      Barakning o’sha yarmida Arutunning ovozi kimnidir zo’rlik bilan sudrab borar edi.

      – Harutun yana kimnidir sudrab yuboradi. – deb g’o’ldiradi Klop va soatiga qaradi. – Qani, yo-mayo! Allaqachon uch kecha?!

      Xarutun oshxonaning eshigi oldida paydo bo’lib, xitob qildi:

      – In! Men tushundim! – va zonalarda o’ttiz sakkiz yil yashagan cholning o’rtasiga otildi. Bu butun tanadagi tatuirovkadan ko’rinib turardi. Tatuirovkalari ko’ylak singari qiziydi va shuning uchun u faqat ichki kiyimlarida va hatto qishda yurar edi. Chol kaltaklanishni kutib muzlab qoldi.

      – Nima bu? – so’radi Klop.

      – Voh, apchi, xuddi shu kenevir axlatga ishqalanib ketdi va hatto buvisi Keyga ham imzo chekdi. – Arutun tirsagi bilan murabbo ustiga suyandi.

      – Ha?! – hayron bo’ldi Klop. – Nima, u ham ishqalanayapti?

      – Ha, qanday bo’lsa ham, u shunday bosh irg’ab qo’ydi va cho’ntagidan bilyard xesh to’pini oldi.

      – Bularning barchasi xeshmi? – U qo’lini uzatdi va to’pni oldi. U yuziga o’girilib, ho’kizlab, tashladi. – O’n besh yil tortadi. Musodara qiling. Xo’sh, nima deysiz, bobo?

      – U yolg’on gapirmoqda. – chol yerga yotdi. – bu mening narsam emas.

      – Va kim? apchi.

      – Seniki, bu u.. va bizga osilgan, va Klaudiya va men shunchaki butalar ichida sikdik. Umuman olganda, bu ot shitirlashi.

      – Nima? – portlash Intsefalopat. – Qiziq, ot axlatxonada nima qildi, u erda o’smaydi? Yoki tishli? Va kenevir ovqatlanayotgan edi, hayot qaynab turgan, egasi – schmuck, shuning uchun u unutishga qaror qildi. Va keyin sabrsiz.

      – Yo’q, esladim. Bir cho’pon yonidan o’tib ketayotgan edi. U sumka oldi yoki uni ishqalab, jo’nab ketdi. Nima edi? Bu mashhur, xavfsizliksiz, lekin swipes uchun pul yo’q. Va shuning uchun men unutishni xohlayman. Shunday qilib, cho’pon ichkariga kirdi.

      – Fuck, aytdingizmi? – Xato stulga ko’tarildi. – Ertalab klinikada tekshirish qiyin emas.

      – Boss, apchi, kimni tinglayapsiz, – Xarutun jilmaydi. – Bu shunday edi: Klava buvisi yalang’och, barchasi yog’li jele bilan qoplangan, siz, chunki u orqasiga surtolmagan? Men kenevir butalar ichida yo’qolib qolgan axlat atrofida yugurdim.

      – Yugurayapsizmi? – jilmaydi chol.

      – Avvaliga siz uni ko’rsatdingiz, ammo siz xushbo’y va u hali ham keksa bo’lsa ham, ayol. Va butalar ichida siz qoqilmadingiz va uning tanasidan pichoq bilan o’ralgan muborak changni sharga botirdingiz. Va siz pichoqni u erga tashladingiz, va ertalab biz uni va barmoq izlarini topamiz, va pichoqning og’zida – gash, ya’ni dop.

      Chol indamay yotdi va taajjub bilan qaradi. Axir, hamma narsa Xarutun versiyasida aytilganidek bo’lganmi?!

      – Va qanday qilib u hali ham oyog’ini tepmagan, eski ahmoq. Axir, u erda butun qishloq ahvoli boyo’g’li tushgandan beri bo’lgan.

      – Vo aytdi! – Bedbug o’z qo’l ostidagilar bilan faxrlandi. – Va buni qaerdan hisoblab chiqdingiz, hamkasb?

      – U, men buni o’zim ko’rdim, men uni o’z mobil telefonimdan olib tashlamoqchi edim, lekin batareya tugadi.

      – Kechirasiz. – Klop xo’rsinib qo’ydi.

      – Aynan nima? Apchi. – so’radi Klop.

      – Batareya tugaganligi achinarli. – Men ko’z yoshlarimni stuldan tashladim va xonani aylanib chiqdim. – Miyamni qimirlatishim shart emas.

      – Ha, bularning hammasi bema’nilik, xo’jayin. Shit otga o’xshaydi, agar yo’q bo’lsa, men qo’limdan tushmayman va bu erda har chorakda mukofot uchun hisobot tayyor. – dedi chol va o’rnidan turishni boshladi.

      – O’tir, apchi, qassob! – dedi Xarutun chol. – Nima qilamiz, xo’jayin?

      – Bu vakolatni suiiste’mol qilish! – chol achchiqlandi.

      – Va siz jim bo’lasiz! Ottila baqirdi. – Tekshiruv ko’rsatadi. Siz aybdorsiz va agar siz zonaga borishni xohlasangiz, ekspert laboratoriyasi kelganda, ertalabgacha o’tirasiz. Yoki sizlarga uydagi yuz soatlik ishni tayinlayman. hovli qasr.

      – Bu qayerda? – oshxonada yotgan shim kiygan choldan so’radi.

      – O’rningdan tur va uni silkit, hibsga oling. Harutun sizga yo’l davomida sizga hamma narsani tushuntirib beradi. Ha, Harutun, men deyarli unutganman: agar siz ishga kelmagan bo’lsangiz, undan chin dildan iqror bo’ling, pichoq toping, uni qo’llaringiz bilan ushlamang, sumkaga soling. Va siz, keksa odam, agar siz sharaf bilan ishlasangiz, cho’chqaning atigi bir tsentiga tushasiz.

      – In, hali? – chol achchiqlandi. – Qayerdan olaman?

      – Boss hukm chiqsa, yoping, apchi.

      – Aytgancha, siz uni kesishingiz mumkin. Ertaga, soat oltilarda boring, qazib olish boshlanadi. Ha, va tish cho’tkasini o’zingiz bilan olib boring, men sizga piyola topaman. Mana, siz ham navbat bilan it bilan birga ovqatlanasiz. Agar Polkan ruxsat bersa. Siz hammomda uxlaysiz.

      – Va oxirgi so’z bo’lishi mumkinmi? – so’radi bobo.

      – Oldinga boring!

      – Va kim buyuradi?

      – Faqat men. Davom eting. Va to’ng’iz haqida unutmang…

      Ansefalopat cholni qo’rg’ondan chiqishga olib bordi va tezda xo’jayin tomon yurdi.

      – Biz nima qilamiz? apchi!

      – Nima? Siz hamkasbmisiz, giyohvandmisiz?

      – Yo’q, siz kimsiz. Ammo men, ekspertiza o’tkazish kerak deb o’yladim! Va darhol… Va keyin … – Xarutun ikkilanib qoldi.

      – Va keyin nima? Nordonmi? – har tomondan boshni ko’zdan kechirdi Ottil.

      – Yo’q. Ammo tajriba. Axir, hukm allaqachon qabul qilinganmi?!

      – Kim tomonidan? Hakammi?

      – Yo’q, apchi, siz bilasiz, va siz juda oz huquqbuzarliklar bo’yicha sudgacha chiqarilgan hukmni, ayniqsa yotishdan oldin, sud qilish huquqiga egasiz…

      – Xo’sh, keling, faqat ish xulosasi uchun.

      Ular sigaretni urib, chekish uchun o’tirishdi.

      Tong yaqinlashganda ular stolda o’tirishdi va Xolms va Uotson kabi mulohaza yuritishdi, shunda Xolms afyunni chekib qo’ygan va bu deduktiv xulosalar chiqarishga xalaqit bermadi. Uotson hozirgina viskini, olchani ichdi, Lestradga o’xshab qisdi, va shuning uchun ular qo’pol bo’lib, Sherlokdan kesilgan edilar. Spirtli ichimliklar ongni xiralashtiradi, shuning uchun dunyo hukumati er yuzida o’stirishga ruxsat beradi, pishiradi va taqiqlaydi. Ammo ahmoq hech narsa iste’mol qilishi shart emas. Chunki u ahmoqdir va hech narsani bilmaydi. Ammo ikkalasi ham o’zgacha fikrda edilar va shu sababli ular shunday fikr yuritdilar.

      – Bu erda qishloqda kimdir Chuy kenevirini o’tqazib, qishloqni dovdiratmoqda. – Bedbugni boshladi.

      – Ammo kim? apchi, idot yoki qariya? – davom etdi Xarutun.

      – Yoki, ehtimol, uchinchi tomon? Va bu faqat nima bo’lganiga guvoh bo’lishi mumkin va harakat qilib, oldinga borishga qaror qilishdi.

      – Toad, apchi.

      – Nima, bod?

      – Cholning ismi, apchi, – Toad.

      – Toad? Heh. Toad bo’lsin… Oq oq oq sharafiga.

      – Nima? apchi.

      – Yo’q,