Jinni detektiv. Kulgili detektiv. StaVl Zosimov Premudroslovskiy

Idot aralashdi – Sankt-Peterburgda antik dilerga murojaat qilish yaxshiroq edi.

      – Ha, biz birma-bir urinib ko’ramiz, yaxshisi… uni yuvib, qolganini antik dilerga topshiramiz… Ha, Toad?

      – Xo’sh, keling, kim birinchi? – deb so‘radi Idot.

      – Kalit. – dedi Toad. – taklif qildi u.

      – Xo’sh, agar o’lmasangiz, ichishingiz mumkin.

      – Mensiz nima qilardingiz, dehqonlar. Men o’lishdan qo’rqmayman. Men o’zim…

      – .. miltillashdan. – Idotni tanishtirdi va ta’tilga chiqqanida, badbaxtga

      – Qoramol! – Kampir bolaning kaftlari bilan yelkasiga qoqib qo’ydi va og’zini olib, shishadan po’kakni yulib tashladi. Xirilladi. «Sharob…» u jilmayib, tarkibini yutib yubordi. Yutib yutib yubordi. -Kryaaaa! salqin.

      – Nima bopti? – deb so’radi bug’doy tupug’ini yutib.

      – Yaxshi. Mening boshimda allaqachon nimadir o’ynay boshladi.

      – Ha, bulbul. – Idot takabburona shishasini ichib yubordi.

      – Ha, do’zax biladi. Ammo u eski emasmi?! – dedi u bo’sh shishasini ko’rib. – Toad.

      – Va yana bir narsa qilaylik.. – quvnoq buvisi taklif qildi. – Tatarlar er-xotinsiz yashamaydilar.

      – Shunday qilib, atigi uchtasi qoldi. – Idot g’azablandi. – Nimani topshiramiz?

      – Eshiting, nima?! Ichish, shunga o’xshash tarzda ichish, royally. Bir marta biz yashaymiz. Va idishlar allaqachon antiqa. Ular bo’sh yoki to’la. Sharob emas, balki idishlar qadrlanadi.

      Va qolgan uchta stakanni ichishdi. Ular bir jurnalga o’tirishdi va sigaret tutatdilar: Idot – Marlboro, Toad – Belomor va buvisi eski uslubda – echki oyog’i. Shunday qilib, ular chekishni tashlamasdan, o’tirishdi…

      APULAZ 4

      – Ahhhh!! Ahhh!!! – hovlidan eshitdi.

      – Bu nima? – deb o’zidan so’radi Ottila. Uning aqli hanuzgacha tushida edi va u asta-sekin yostiqqa yiqilib tushdi va darhol xo’rsindi.

      – Ahhhh!!! – Blop yana bir sakrab o’rnidan turdi va to’shakdan yiqilib tushdi. – O, la’nati. – peshonasini kaftlari bilan ushladi. – Nimaga qichqirasan, ahmoq?

      Pale Izolda Fifovna ko’zlarini katta-katta ochib, ikkala qo’li bilan og’zini yopgan holda xonaga kirdi.

      – Aa, aa. – dedi u va barmog’ini eshik tomon ko’rsatdi.

      – Yana nima? – polda o’tirib Klopdan so’radi.

      – U erda, omborda…

      – Saroyda nima bor? aniqroq gapiring…

      – O’lik mushuk bor…

      – Nima mushuk? – deb so’radi Ottila shishgan peshonasini silab. – Nimalar deyapsan?

      – Oyi! – U ko’zlarini pirpiratgan ovozi bilan dedi.

      – Endi, ko’raylik. – Ottila oyoqqa turdi va yalangoyoq oyoq kiyimida omborxonaga bordi.

      Kecha, u hamma uxlayotgan paytda kechqurun qaytib keldi, shuning uchun mahbuslarning hiylalari haqida so’ramadi. Jinka uning ortidan bordi.

      Ombor yopirilib qaradi. Barcha tarqalib ketgan sochiqlar o’zgarishsiz qoldi. Osteroid Odnoglazovich axlat o’rtasida o’tirar edi: nafaqaxo’r, mehnat faxriysi, kosmonavtika kuni tug’ilgan oltinchi darajali chorvador. Buvim Klavkaning eri, aniqrog’i, Klaudiya Aldarovna fon Shlyuchenberg, baronning qizi, Leninning noqonuniy o’g’li. U buni hammaga aytdi.

      – Bu erda nima qilyapsan? – deb so’radi Ottil, distrofiya bilan og’rigan qariya.

      – Men o’tiraman. – bobo xotirjam javob qildi va telefonni mahkam siqdi.

      – Men ishlamayotganingizni ko’rmoqdaman.

      – Keyin nima so’rayapsiz?

      – Bu erga qanday keldingiz? – qo’shib qo’ydi Izolda.

      – Bor, men buni aniqlayman. – dedi Bedbug xotiniga va bobosiga yuzlandi. – Javob bering.

      – Devordagi teshikdan Osteroid boshini qimirlatib qo’ydi.

      Ottila axlat bilan devor ichidagi teshikka kirib, dumini ko’targan sigirni ko’rdi. U unga qaradi va dahshatga tushdi: uylarning tomlari ko’rinib turardi.

      – Bu erda ko’cha bormi? – so’radi u bobosidan.

      – Heh, albatta.

      – Va mening barcha mollarim qani? – Klopu xayolga kelgan birinchi narsa, u ko’rish va quloqlari sezgir sochlari bilan omborni ichkaridan ko’rdi. – Ha, eshagingizni echib oling, – dedi u qichqirib, sigirning dumini tortib. U qasos olish uchun unga yuz atmosfera bosimi ostida olov shlangidagi oqimni to’kdi. Ottila bosimdan orqasiga ikki metr masofada uchib o’tdi va to’ng’iz go’ngiga tushib ketdi. Izolda inertsiya bilan yordam so’rab uning oldiga yugurdi va boshini uning ajoyib ko’kragiga suyab qo’ydi. Va u yig’lamoqchi edi…

      – Fu! – U qichqirgancha boshini orqaga tashladi va yon tomondan ko’rish bilan, teshikdan tushayotgan Machining bosimi pasayganini kuzatdi: «Muuuu!!!» – sigir dartanula qoqib, dumini bzikdan silkitib orqasiga oldi. va boshqa hasharotlar.

      – Kalit qayerda? – so’radi bobo tutun qo’ng’irog’ini chiqarib.

      – kaliti nima? – ibroniy javob berdi Bedbug, axlatdan

      – Sen qullikka hukm qilgan xotinim!!! – Osteroid tiz cho’kdi va qo’llari bilan tiz cho’kdi. Uning yuzida o’lim aks etgan.

      – Izolda!!

      – Nima, asalim?

      – Mushukni qaerda ko’rdingiz?

      – U erda, teshik. U bu erdan chiqib, ko’chib ketdimi? – Izoldning rangiga tushdi. – Men uni laqillatmoqchi edim, u mumiya va bu bobo-boboga aylandi.

      – Xotinim, fashist qani? – xavotirda Osteroid.

      Bu muhojirlar qaerda? – deb so’radi Klop Xotin.

      – Bilmayman? – deb baqirdi Isolde. – Kecha kechqurun ular bu erda uch yoshda o’tirishgan edi.

      – Va keyin? – Ottila o’rnidan turdi. – Va siz – o’tiring, endi buni aniqlaymiz.

      – Va keyin yotdim.

      – Ular qayoqqa ketishdi? Ikkalasi yaxshi, ammo Toad?! U majburiy mehnat bilan qamoqqa olinadi. Ular qochib ketishdi. Qoching!!! Shoshilinch ravishda Intsefalata-ga qo’ng’iroq qiling. Bizning qochishimiz bor.

      – Xotinim qani? – dedi bobo titroq ovoz bilan.

      – U majburiy mehnat bilan shug’ullanmagan. U xuddi o‘tiradi … – Bedbug jahli chiqdi.

      – Boss!!! Apchi, – dedi Intsefalopat va ko’cha chetidagi tuynukda paydo bo’ldi.

      – Oh, siz allaqachon shu yerdamisiz? – Nima qichqiryapsan? – to’shakdan sakrab tushdi. – Tez, maqtang.

      – Blablabla, apchi, homiy, shu yerdamisiz? Siz uyda ekanligingizni o’yladim, shuning uchun baqirdim.

      – Nega?

      – Xo’sh, bu, apchi, men olib keldim…

      – Kim?

      «Kimyogar, apchi», deb javob qildi Intsefalopat va uning krujkasining o’rniga teshikda sivilciya va poshnali qop-qora bir qizil odam paydo bo’ldi, u qishloq aholisining qip-qizil ko’zlari bilan og’zini ochdi va Arutunovning yuziga zudlik