Detettivu Crazy. Detettivu divertente. СтаВл Зосимов Премудрословски

lacrime da a mo sedia è vuleva solu cumincià à cullà l’alimentariu à u tavulinu, quand’ellu era guardatu da un gemme tranquillu è benedettu venendu da e camere da parte di a residenza di a capanna.

      – Sarah? – sbuchjò in u so capu. – Ma ella …?!

      Sarah era a prima figliola di Ottila è Isolde, ma hà avutu un difettu di nascita, vale à dì, era sorda in i dui ochji da a nascita, ceca in i dui ochji è muta, in altre parole, cecamente muta è dunque ùn avia micca bisognu di esse ripresentata prima. Ma avà hè ghjuntu u tempu, soprattuttu perchè i gemme venuti da a prufundità di a capanna eranu da ella. Per via, Diu hà datu una bella figura è una bella faccia.

      Ma era a vergugnata da un altru nutizie trasmessa da un duttore di San Petruburgu, u ghjornu dopu l’esame, quandu Sarah ammalò è u babbu era seriamente pensendu à ella.

      – Ella, sirera, hè incinta, è questu ci fa malata. – finì prestu u duttore.

      – È quale hè u babbu? Dopu tuttu, nimu ùn vene à ella?! – sorpresa Klop. – Oltre di e famiglie.

      – Unknown. A prova di DNA pò esse fattu, ma questa intervenzione pò interferiscenu cù u sviluppu di u zitellu. Quandu sia natu, allora viderete: u babbu hè un Neru o un Cinese. – rispunnì u duttore è si alluntanò prestu. Izzy u seguitò.

      – Dottore, grazie per ùn mi rinunzi.

      – In prima, grazie ùn vi metterà micca…

      – Oh, scusate, doc. – è Izya pigliò un quadru di caccia da u so saccu è ripigliò u cuntrollu cù u numeru indicatu nanzu è u mandò à u duttore.

      – Ma sapete, u duttore allargò a manu à u cuntrollu. – u mischju di sangue, questu hè una cosa periculosa. In ottanta è nove casi, u fetu pò apparisce assai sbagliatu.

      – Cumu hè?

      – Un freak pò esse natu.

      – Chi??? – Amparatu à l’altra parte di u Bedbug è surtitu à l’interlocutori.

      Chì era? Risulta chì Izzy è Sarah sò diventati adulti à u stessu tempu. Ma a vita hè a vita.

      Ottila hà messu à questu ghjornu dopu, perchè ellu stessu hè u figliolu di un canibal. Allora chì?

      …Di colpu, ci hè statu un forte duru di a porta di l’uffiziu di basa è Ottila s’inchjattò.

      – Di novu ùn hà micca chjusu a porta in u supportu. – Bedbug Indignatu.

      In quella mità di i caseddi, i soni di Arutun chì arrastianu forze à qualcunu eranu risolvi.

      – Harutun traccia di novu qualcunu. murmurò Klop à ellu stessu è sbircò u so sguardu. – Ah, eu-maiu! Dighjà trè notte?!

      Harutun si prisenta in a porta di a cucina è esclamò:

      – In! U aghju! – è tombu à mezu à u vechju, chì passò trenta ottu anni in e zone. Questu era evidentu da i tatuaggi nantu à tuttu u corpu. I so tatuaggi caldavanu cum’è una cammisa, è cusì andava solu in i so pantalone, è ancu in l’invernu. U vechju si congelò in anticipazione di u ritmu.

      – Chì hè? dumandò Klop.

      – Wooh, apchi, questu shnir u listessu cane in rubu in u basura, è ancu firmatu a nanna Chjave. -Arutun si appiccò nantu à a jamb cun u coddu.

      – Iè?! – sorpresa Klop. – È chì, hè dinò a frusta?

      – Iè, mancu, ella tira un tali bash, è hà tiratu una bille di hash di biliardo da a so sacchetta.

      – Hè tuttu u hash? – Estende a manu è pigliò a bola. L’hà vultatu in la so faccia, sbuffò, è l’abbattuta. – Quinze anni tiraranu. Cunsisca. Ebbè, chì ne dite, nonna?

      – Hè minzogna. – u vechju s’hè attaccatu à u pianu. – ùn hè micca a mo cosa.

      – E quale? apchi.

      – Tale, hè ellu.. è impicca annantu à noi, è Claudia è mi sò ghjustu imbuttata in i machini. In generale, sta merda di cavalli.

      – Cosa? – hà sfruttatu Intsefalopat. – Hè interessante ciò chì u cavallu hà fattu in u dumpiu di basura, l’erba smerita, chì ùn cresce quì? O gear? È u cantu di canapa manghjò, a vita s’era finita, u patrone – schmuck, cusì hà decisu di scurdà. È tandu impatiente.

      – No, m’arricordu. Qualchì pastore passava. Ellu pigliò un saccu o friccò è lasciatu. È chì? Hè populari, senza sicurità, ma ùn ci hè micca soldi per swipes. È cusì vogliu scurdà. Cusì u pastore hà intrutu.

      – Joder, dici? – L’errore hà cullatu in una sedia. – Ùn hè micca difficiule di verificà in a clinica in a mattina.

      «À quale site stà à sente, Boss, apchi», Harutun sunniu. – Era cusì: a minnanna Klava hè nuda, tutta purpura di vaselina, tu, perchè ùn a pudia riesce a spalle? Aghju curru intornu à u basura, persi nantu à i cuscinetti di cane.

      – Corse? – grinciò u vechju.

      – In principiu l’avete mustratu, ma sì smile, è hè sempre una donna, puru se vechja. E in i cespuglii ùn avete manghjatu, è vi scacciate a polvera benedetta chì s’era imbattuta cun un cuteddu di u corpu, u metti in una bola. E ti ghjittassi u cuteddu allora è a matina u truvamu è i vostri ditte nantu à questu, è nantu à u filatu à colpu – gash, vale à dì dope.

      U vechju si piantò in silenziu è pare à sorpresa. Dopu tuttu, tuttu hè statu suggeritu da a versione di Harutun?!

      – È cumu ùn hà ancu tagliatu a perna, un vechju stupidu. Dopu tuttu, ci hè tutta a merda di u paese hè stata da tempi di pidata à i bufoni.

      – Vo hà dettu! – U Bedbug hà diventatu fieru di i so subordinati. – è da induve hà calculatu questu, cullega?

      – He, l’aghju visti stessu, aghju vulsutu caccià u telefuninu, ma a batteria era morta.

      – Scusate. – Klop suspirò.

      – Cosa esattamente? Apchi. dumandò Klop.

      – Hè una pena chì a batteria ùn sia morta. – aghju lampatu e lacrime da a mo sedia è caminai intornu à a stanza. – Ùn aghju micca di spustà u moiu.

      – Iè, tuttu stu insensu, capimachja. A merda hè razza di cavalli, è, se ùn, ùn sò micca chjappi da rossi è tuttu hè quì hè solu un scappatu per u rapportu trimestrale per u premiu. – cunclusa u vechju è cuminciò à svegliari.

      – Siate, apchi, bastardu! – hà spustatu Harutun u vechju. – chì faremu, Patru?

      – Questu hè un abusu di l’autorità! – u vechju s’indignò.

      – È stai mutu! Ottila abbruciatu. – L’esperta mustrà. Sì culpevule, è se vulete andà in a zona, sì à pusà finu à a mattina quandu ghjunghje u laboratoriu espertu. Or, vi assignu centu ore di travagliu in a casa. u bastonu di u cortinu.

      – Hè quì? – dumandò u vechju in shorts chjinati nantu à u pianu di a cucina.

      – Aiutate è scuzzulate, detinutu. Harutun vi spiegà tuttu nantu à a strada. Iè, Harutun, aghju quasi scurdatu: pigliate una confessione puramente sincera da ellu in casu ùn vi presentassi micca per u travagliu, truvate un cutellu, ùn tocca solu cù e mani, involucalà in una borsa. E voi, vechju, se gloriosamente travaglierà, ti costarà solu un centu di u cinghiale.

      – In, ancora? – u vechju s’indignò. – Da induve andaraghju?

      – Tassate, apchi, quandu u Boss face