Detettivu Crazy. Detettivu divertente. СтаВл Зосимов Премудрословски

hà purtatu u vechju à l’uscita da u bastone è caminò rapidamente à u Boss.

      – Chì, seremu? apchi!

      – Cosa? Sì tù un cullega, un addicciu à a droga?

      – No, chi sì. Ma pensu chì, apchi, hè necessariu di fà un esame?! È subbitu.. È allora … – Harutun esitò.

      – E allora chì? Sour? – esaminà a bash da tutti i lati dumandò à Ottil.

      – Innò. Ma sapè fà. Dopu tuttu, u verdict hè statu digià passatu?!

      – Da quale? U ghjudice?

      – No, apchi, da parte di voi, è avete u dirittu di un verbu di pre-trial di reati in particulare minori, sopratuttu prima di dorme ghjustu…

      – Bon, voglia, ma solu per u scopu di una cunclusione chì travaglia.

      Battenu una sigaretta è si pusonu per fuma.

      A matina si avvicinava è si pusavanu à u tavulinu è ragiunavanu cum’è Holmes è Watson, più ch’è sempre chì Holmes fumava l’opiu è questu ùn l’impidisse di fà cunclusioni deduttive. Ma Watson beva solu whisky, ciliegia, sciambulitu più curtu, cum’è Lestrade, è per quessa sò stati sfondati è sò stati tagliati sottu à Sherlock. L’alkohol sbulicà a mente, cusì u Guvernu di u mondu permette, sbulicà è pruibisce u spuntamentu nantu à a Terra. Ma u dissinnatu ùn hà micca bisognu à manghjà nunda. Hè perchè hè un stupidu è ùn cunnosce alcuna misura. Ma tutti e dui eranu dissidenti è annantu à questu ragiunonu cusì.

      – Campagna quì in u paese, qualchissia hà piantatu Chuy Hemp è arruvinà u paesi. – Cuminciò Bedbug.

      – Ma quale? apchi, idotu o vechju? – cuntinuò Harutun.

      – O forse un terzu? E questi ponu esse solu tistimonii di ciò chì hè accadutu è decisu di fà avanti, avè pruvatu.

      – Toad, apchi.

      – Chì, u toad?

      – U nome di u vechju, apchi, – Toad.

      – Toad? Ehi. Ch’ellu ci sia un Toad… Un sapu biancu in onore di un cignu biancu.

      – Cosa? apchi.

      – No, nunda. Beh, chì vai?!.. Ma no. Aspetta… Vai, manghjà inseme?!

      Harutun hà apertu i so ochji è gettò a lingua un pocu sorpresa.

      – NON contra? si dumandò, spinzandu i so ochji maliziosi à Ottil. – ùn si manghja micca tuttu u ghjornu è a notte sicondu i piani di l’addicciati hà sbulicatu?

      – Iè, apchi, esattamente. – pichjendendusi e mani, Harutun s’abbalzò di colpu è pusò in una altra sedia.

      – Ciò chì si pusò? – Ottila hà cacciatu.

      – Cosa, chì… me, è eiu? – A capusgità hè sbuchjata è rubata.

      – Vai, pigliala: ci hè sopa, ci sò culle, piatti, un frigorifero, – u cullebu hà cuminciatu à puntà cù e so mani, chì rapprisenta a cucina. -… ci hè un cucinu. Ben, sapete… Un affare seriu hè giratu.

      – Cosa? À circa anasha? – soffocendu u zuppiu attraversu a sopa, Harutun suspirò.

      – Basta micca à sternisce. Succiassi è ùn manciari l’appetite.

      Harutun hà seguitu à i cunsiglii di u chef è u succiu in ellu stessu.

      – Hè necessariu stabilisce sorveglianza nantu à un nickle è catturà tutti i tossicodipendenti.

      – Solu, apchi, passeremu a ghjurnata di travagliu in a cumunità in u paese.

      – Esattamente! È u mariscialu coprerà tutte e nostre spese. È per discrive è distrughjini tutte e droghe…

      – E allora ci distrughjeremu stu nickle.

      – Hè legale? Apchi

      – Cosa?

      – Ben, circa u cinghiale, apchi.

      – Voi offendi, tuttu questu sarà inclusu in u rapportu, cum’è un bonu à u cane ufficiale Polkan, per a catturà d’Idot è Toad.

      – Ma era eiu, apchi, chì li hà pigliatu?

      – Voi, ma mi devi sempre, ricordami?

      – Iè, apchi, ricordatu.. Lasciemu esse Polkan.

      – … E manderemu u rapportu per l’Internet à Marshall.

      – Avete mai vistu Marshal, apchi. -Arutun rallenta a cucchiara.

      – Innò. Eppuru chì aghju una volta travagliatu cum’è u so adjutante.

      – Allora, quale hà firmatu i documenti? -Arutun hà righjuntu l’arena è a manica toccava a grassa strata di borsch. Ci hè una finestra in a so porta, cum’è in un registru di cassa: ci sò documenti secreti è grub, chì vi dicu un sicretu, ùn aghju micca spulatu più di una volta.

      – È ùn lu sapia? apchi.

      – Se ùn avissi micca ricunnisciutu, ùn aghju micca esse quì.

      – Ùn capiscu, vivi in quì cum’è u furmagliu in burro, perchè avete avutu bisognu di sputà?

      – In questu paese, sputinu hè un insultu, è in a mo patria hè un signu di salutu è d’amore, cum’è un baci. Dopu tuttu, quandu vi basgiate, succite à u scantu di u to cumpagnu. È questu hè un baciu in a distanza… Nimu ùn hà vistu u so visu. Eh, bè, Manghjate e vai à fighjulà u dime.

      – È tù? apchi.

      – E pensu à pensà. Se què?!.. – Klop hà sbattatu. Sò sottu a zhinka.

      – In a camera?

      – In toilette, ram, di sicuru. Hè megliu chjude in u garage. Da quà, ùn anu micca sempre esce finu à a mattina.

      – È a vittura? apchi.

      – Chì vittura?

      – Ben, dapoi u garage, apchi, allura ci hè una vittura?

      – C’era una volta, più precisamente, una moto. Izya rumpia, avà solu un pezzu di metallu arrugatu, chjinatu intornu à…

      – Mà, sò andatu, Boss?! apchi.

      À a mattina, u vechju Toad hè ghjuntu è, dopu avè ricivutu istruzzioni, andò à pulizziare u stazzone. In u stalla per un bellu pezzu a manu di u maestru ùn era micca applicata è tuttu ciò chì era statu coperto cù merda. Ottila, cum’è regula, s’assettò per allinà e unghie. Vogliu nutà chì tutti i detectivi anu un hobby chì li porta à pensà: Holmes hà un ghjocu di viulinu, Poirot si fida di e so cellule grisine senza interferenze, l’Agente Kay hà una torta, è Klop hà drittu unghie. E quand’elli sò stati trascinati, li fucalizzava è li strappassi in modu per dritti di novu è à u stessu tempu si sentenu un rumore di pinsamentu.

      Bale, bale, bale, bale. È cusì ora dopu, ora, ghjornu dopu, annu à annu, è… Subitu, un visu bruttu di Toad apparisce da u stazzile è fissò, sorridente à u pulizzeru.

      – Chì vulete, stinker? Ottila hà dumandatu.

      – Pò fumu, capu? dumandò u vechju incertezza.

      – Chì stink?

      – Ùn hè a bona parolla. Voi, caminendu, vulteti versu un cadaveru putrevule di un dinosauro?

      – No, l’aghju appena avvicinatu è lasciate u focu, chì ùn ossigene micca.

      – Ok, fuma.

      U vechju iscì è piglia una sigaretta.

      – Aspetta!

      – Chì, capo?

      – Basta