Detettivu Crazy. Detettivu divertente. СтаВл Зосимов Премудрословски

Читать онлайн.
Название Detettivu Crazy. Detettivu divertente
Автор произведения СтаВл Зосимов Премудрословски
Жанр Приключения: прочее
Серия
Издательство Приключения: прочее
Год выпуска 0
isbn 9785449802347



Скачать книгу

per u bastardu, u più sanu di elli è u caldu.

      – Grigio, trascinallu in u bucket. – supportatu sottumessu è in tatuaggi, indicatu à l’urna.

      – Dicu subitu, calmu i giovani, ti avvisu l’ultima volta. – Amabilmente dumandò Klop, guardendu in l’ochji di una sana sana. Lu pigliò cun u so enormu pinzellu da u collu è, elevendu lu, a purtò à l’ochji. Hà surrisu ehidno è brusgiò brusgiamente u so respiru. Aprì u so ochju, cume cun stitichezza è allargò a bocca, cume s’ellu vulia mette u bulbu d’Ilyich in bocca. U sgiò lasciava u pinzellinu è si curvò, pigliò a so ingine cù e duie mani.

      – Ahhhhh!!!! – affucatu a tutti intornu.

      Ottila hà sbarcatu nantu à i so pedi è, accovacciatu, hà infusatu un secondu colpu à e boli, ma cù u pugnu.

      Colpi u colpu cun u pugnu per un minutu, cusì veloce chì era difficiule di distinguì e so mani è, à a fine, colpe à u talone in a mela d’Adam cun un salto in taccu. U redneck lentamente s’avvicinò è cascò à u pianu di marmuru cù a so testa, trinchendu tuttu ciò chì si stava à ellu stessu. Ottila hà riuscitu à un latu, mancatu u vaghjimu. I so omi sò colpi da u ventu. È in generale, a transizione hè stata limpiata da ogni tipu di freeloaders – ubriachi.

      Ancefalòpattu si alzò, appughjatu à a spalla di u chef.

      – Grazie, apchi, patrone. Pensava, apchi, morireghju quì.

      – Cumu hè ghjuntu à questu? Mi anu chjusu per una settimana? È avete digià affundatu cusì.

      «È ellu stessu?» Pensò Harutun, ma ùn hà dettu nunda. Ottila hà vutatu novu nantu à u corpu è sbulicatu.

      – Oh, u gattu Yoshkin, chì facianu cù a vostra mugna?

      – Iè, và bè, apchi, – Harutun agitò a manu è alluntanò u visu sfiguratu: un nasu rottu, duie dite sottu à l’ochju dirittu è trè sottu à e manca è micca unu dente davanti. U crudele mondu di i senza casa è misericordiosu in una sola persona. Hè assai difficiule per l’anziani per sopravvive in stu mondu in fondu.

      – Mdaa… ma ùn ti dumandate micca di nasu?

      – No, ùn hè mancu venutu à mente.. – Harutun si cacciava lentamente daretu à u Boss è masticò a so lingua cum’è di solitu, – ancu, pare! – ha esclamatu, – ochji, aghju intesu dì ch’ellu era coltu à u rame à a recepzione più vicina, è quelli – morse in un anticu magazinu.

      – Quale, quelli? – Ottila si firmò.

      – Ben, da u puntu di ricezione erani mandati à un anticu magazinu.

      – E in quale?

      – E in u centrale, daretu à a Cattedrale di Kazan.

      – Andemu. È dopu, di colpu, l’anu venduta?

      Sò sempre surtite da Mos. Bana nantu à Pruspettiva Nevsky. Dvizhuha. Ottila si n’andò à a tia chì stava nant’à u trotu è hà dumandatu:

      – E induve a merda. Cattedrale di Kazan?

      – Nah?

      – Aiò: situatu.

      – Ùn sì micca russu? hostale o travagliadore d’ospiti?

      – Innò. Socu un prefettu.

      – vedi. Camminate lungo u Nevsky, versu a piazza di u Palazzu è nantu à a sinistra vedrete a Cattedrale.

      – Grazie. Salute à voi è à i to figlioli … – Prima di tuttu u Bedbug hà ringraziatu è andò cun Incephalopath lungo a strada.

      U casu hè statu finitu cun successu. U monumentu hè statu vultatu à u locu è sottumessu à l’alarma è à a videovigilanza.

      Bedbug è Incephalopath anu ricivutu da Marshall gratitudine in forma di premiu è pronte per aspettà un novu impresa.

      Bedbug si pusò in u so ufficiu è, parlendu cun Incefalapat, cù a so moglia è i so figlioli, hà parlatu di l’avventure, omettendu dettagli nantu à l’umiliazioni accadute durante l’investigazione. Di sicuru, e cose tristi sò state omesse è rimpiazzate cù atti eroici fittiziani… In fine, si ridianu cù un damp…

      CASU №2

      OBIETTU DI SANGUE

      1 di APULAZU

      Sono passati cinque anni di una borra vita colettiva, è Ottila hà cuminciatu à fà ubriaca cù Intsefalapatom, più precisamente, era à beie Solop intenzionalmente per piglià a moglia di a so moglia. E Bug in la mente, si adatta. Iè, è ùn hà micca chjamatu Marshall.

      – Ai, mi chjameraghju. – lampò un unghie in a so manu sinistra, è un martellu in u sucucu, induve l’unghie sò nivelate, cù a manu diritta per u riciclu. E ’stata scunfittata da u sonu «campana» è maravigliatu … – Ma s’ellu mi manda? – Ottila hà esaminatu a curretta di a so casa, induve davanti à ellu eranu: un cancellu davanti à ellu, un bagnu à a diritta cù un cane di guardia di u cortile chì stava à fighjà u pruprietariu da un burato attaccatu à u tettu laterale.

      – Polkan! Chjamò Ottila. U cane hà chjusu l’ochji. -Kel, – u cane hà riposatu à l’arechja, – Jyat, jyat! – U cane hà chjusu l’ochji cù a pata, -Kel Manda, Katyam James! – U ghjacaru hà cullatu in a cabina. – Eccu, cagna! – In russu, Klop hè statu inquietatu. Hè statu irritatu, ma micca offisu. Dopu tuttu, e donne anu offesu, è l’omi si sdrughjenu, ellu è u babbu anu pensatu. Ma s’era disturbatu è pigliò a petra da a cerca di u lettu di fiore.

      – Polkan. – boom, pigliò u sicondu, è rinuu u primu – Palkan!! – boom, boom, -Polkan!!! – booms, booms, booms – Scuprite u bastardu!!!! – booms, booms, booms, booms, booms, etc., finu à chì e petre in u cunfine di u fiore sgrossanu.

      – Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – u cane sbuffò di dulore è sbuchjò. Ancu i vicini sintinu i pomi. Ottila si pusò soddisfattamente è espirava l’ossigenu da i polmoni. In più, a critica l’avete vistu daretu à a rete, è à a manca – l’entrata à a parte residenziale di a capanna.

      – Ottila, sò venuti quì! – gridò da a soglia di Isolde. L’errore si girò. A moglia si stava à attente in a porta di a porta. Sottu da a falda, una bella faccia di Izi si apparì di colpu. Era dighjà diciassette anni. È surrisu dolce cù l’ochji caucasiani.

      – Chì ci fai? – dumandò u babbu sfassatu – padrastu biologicu.

      – Ben, esce da sottu a falda! – Mammò a manu à a testa è trascinò a testa. Baska hè sparitu.

      – Chjamate quì. Ottila rispose è, pigliandu u chiodu in a so manu sinistra, hà cuminciatu à arriccà cun un martellu.

      Di luntanu in a capanna c’era un tristissimu strampu. Subitu, Incephalopath apparsu, trascinendu u criminale da a machja di u collu. L’hà tiratu nantu à u veranda è a jettò in u centru di u giardinu. U criminale girava cum’è una bola in u centru.

      – Quale hè? – dumandò, uccisu da u sole Ottila.

      – Eccu, eccu, u cartucci. Vale! Cunsistatu, apchi, in l’attu. Oooh. Oooh.

      – Chì hà fattu? – dumandò à riluttante u preghjudiziu.

      – He, he, apchi, in u dump di canapa rub, apchi, capisci.

      – Cume ter? – L’errore hà alzatu l’ochji à u tippu è hà mecanicatu u polzu cun un martellu. – Ah, mali!

      – Hè minzogna. – L’idot detinutu si murmurava da u nome di Kolomiyytso, u figliolu di Pankrat, l’Ataman di i Cazacchi