Onrus op Oshakati. Ena Murray

langer as jy. Ek dink nie jy moet die vriendskap met Garth Jackson te veel aanmoedig nie.”

      Juis omdat sy eintlik met hom saamstem, reeds ’n teësin in Garth ontwikkel het, maak sy stelling haar meer opstandig. Wat gaan dit hierdie man aan of sy van Garth Jackson hou of nie?

      “Ek sou eerder sê dat die suster iemand is wat liewers eers goed deurgekyk moet word. Garth kom onskuldig genoeg voor vir my.”

      “Wat bedoel jy?”

      “Net dat ek nie volmaakte mense vertrou nie, dokter Hoffmann. Êrens is daar altyd ’n groot skroef los as ’n mens so na aan volmaak is.”

      Sy stap met ’n stywe rug terug na die hospitaal, bewus daarvan dat die superintendent haar met priemende oë agterna kyk.

      In die Land Rover kyk suster en broer mekaar aan nadat hulle Oshakati agtergelaat het.

      “Wel?”

      “Sy het beloof om te kyk wat sy kan doen. Sy was eers baie onwillig, maar ek dink tog ek sal die goed uit haar kry.”

      Laura frons en kyk stip deur die voorruit, haar stem byna streng, met ’n klank daarin wat haar broer aan ’n styf gespanne staaldraad laat dink, ’n klank wat Louw Hoffmann nog nooit gehoor het nie. “Jy kan nie sonder daardie goed gaan nie. Jy móét dit kry.”

      Haar broer knik en sy hande span stywer om die stuurwiel, sy mond vasberade.

      “Ek sal dit kry. Ek weet hoe om met haar te werk. Ek is besig om haar mak te maak. Sy het my reeds ’n groot guns bewys en sy het maar gister eers hier aangekom. Maar gee kans. ’n Oorhaastige hond verbrand sy mond.”

      Sy suster se oë flits in sy rigting. “Ja, en ’n stadige hond verloor sy prooi.”