Agaat. Marlene van Niekerk

gou het nie tyd vir parmantige skepsels hier op Gdrift nie wat moet ek doen?

      Al die werfligte & die huisligte aangesit dat sy kan weet daar waar sy wegkruip ek het agtergekom sy’s weg. J. moet in godsnaam net nie wakker word nie dan is die hel los hy sal hr in die pad steek.

      Tien oor twee

      Weer al die ligte gaan afsit sy moet net nie dink ek is alte besorg nie!

      Halfdrie

      Nou kan jy meer! A. is op die berg in haar nuwe uniform! Ek staan buite op die stoep nou net eers dag ek ek hoor ’n gesing toe dag ek ek sien iets wits roer op die voetbergie dag eers dis ghwanosakke wat ek daar vasgemaak het om te wys waar die wattels uitgekap moet kom toe’s dit al die tyd A. Kon hr duidelik uitmaak met J. se verkyker. Kan nie sien wat sy daar aan’t uitvoer is nie snaakse passe & gebare daar teen die hang.

      Negeuur oggend 13 Julie

      Die hele nag wakker gelê & ek kon nie weer warm word na al die gerondlopery buite nie toe hoor ek sesuur roer in die kombuis ek dag nou maak ek of ek van g’n sout of water weet nie & daar kom sy tsjietsjie op die nuwe sole af in die gang nie ’n kroes krulletjie in sig nie netjies aangetrek in hr uniform kep presies reg vasgesteek & keurig koffie op ’n skinkbord effense reuk van gras & bossies maar verder klankloos honde agter haar aan & druk die neuse in hr in. Weet wat dit beteken of miskien is dit net die uniform wat ruik na winkel.

      Die weglopery in die nag. Voel of ek dit alles kon gedroom het. Hoe sy my laat skrik het, vaderland! Maar ek hou my as-aan. Miskien sal sy my eendag vertel wat sy nou eintlik daar gaan maak het wat haar in godsnaam beweeg het & wat van die koffer geword het & hr huisklere die twee mooi rokkies wat ek vir hr gemaak het & die vuil klere van die skaapslagtery. Nie dat dit ’n groot skade is as dit weg is nie was tog alles ou goed & sou gou te klein wees vir haar. My rooi trui aan die hakie. Vlag en teken ek ken hr.

      Daardie gedoe daar op die kleinbergie kan ek nie kleinkry nie. Sywaarts & agterwaarts knieë gebuig voetgestamp al op die een been spring-spring-spring & wys-wys met die een arm na die grond. Toe die arms strak langs die sye. Toe vou sy hulle & toe strek sy hulle. Het gelyk of sy die een arm met die ander arm in die lug hou & wuif. Eers gedink o so ek is laat dis seker al lank aan die gang die nagtelike ontmoetings maar ek het niemand sien kom nie niks gefluit of geroep nie net die gedreun twee drie note oor en oor.

      Hoe vreemd tog. Hr kop op in die lug soos sy kyk vir hr klein armpie of dit ’n stok is. Kieriestok? Skermstok? Dan weer die arm stil voor hr uit palm na bo palm na onder. Vonnis? Seën? Oor die rûens die plaaspaaie oor die vallei langs die rivier? ’n Vaarwelritueel? Waar sou sy daaraan kom? So raar alles ek kan die beelde nie uit my kop kry nie dink die hele tyd daaraan. Waarom daar bo? Wat sou sy wil sien? Kan my goed verbeel hoe dit sou gelyk het in die maanlig die rivier tussen die bome die weivelde aan die valleikant die maanvaal heuwels aan die suidoostekant hier & daar ’n oopte sodat mens die groot vlakte daaragter kan sien lê. Niks wat sy nie al baie keer gesien het nie.

      Kon die verkyker my parte gespeel het? Hr arm ’n wysstok? Aanwys uitwys wat gaan vir wat & wie is wie? ’n Spaan? ’n Lem? Hr vuis wat die vleis losdruk v.d. vlies of sy ’n slagding bewerk? Maar nie ’n skaap nie, asof sy die parte van die nag skei. Of iets in haarself verdeel. Wortelklomp.

      Vergesog, Milla! Jou verbeelding is te groot vir jou eie gesondheid. Maar mens kan dit tog nie uitdink nie. A. in haar werksklere in die maanlig op ’n berg in die middel van die nag ’n fieteldans aan die doen. Dit kon ek tog nie gedroom het nie. Daar moet ’n eenvoudige verklaring wees. Miskien is sy hrself aan die opwerk om weg te loop. Sal seker eendag agter die waarheid kom. Moet gaan kyk miskien is die koffer terug.