Безнең Туфан / Наш Туфан (на татарском языке). Сборник

шундый ирне юк иткәне өчен җәзаның иң катысын сораячакмын.

      Вәсимә. Нинди була инде ул иң катысы? Асасызмы, атасызмы?

      Маша. Юк, җиңел генә котылырга уйлама, дорогая. Без сине менә бу хатыннар ише хатыннар белән гомер буе яшәргә мәҗбүр итәчәкбез.

      Элизабет. Безгә һөҗүм итмәвегезне үтенәбез.

      Ләлия. Китәбез, коллегалар. (Вәсимәгә.) Ә сез халыкара трибуналда җавап тотарга әзерләнегез.

      Китәргә борылалар.

      Маша (китеп барган җиреннән туктап). Әгәр дә мужигыгыз табылса, миңа хәбәр итәрсез. Дура ты, дура. Такого мужика потеряла. (Частушка җырлый.)

      Помидоры, помидоры,

      Помидоры – овощи:

      Баба едет в карете,

      Муж на скорой помощи.

      Мой милёнок в армии –

      Атлар эчерәм, дигән;

      Пока гуляй – время шулай,

      Кайткач кичерәм, дигән.

      И-и-их! (Чыгып китә.)

      Экранда язу:

      «Алдың булса, арт кирәк –

      Карчыкка да карт кирәк».

      Галиябану керә.

      Галиябану (каранып). Монда берәр кеше бармы?

      Вәсимә. Бар, Галиябану әбекәй, бар.

      Галиябану. Күзем күреп бетерми, кай тирәдә син?

      Вәсимә. Менә ич. Каршыңда басып торам.

      Галиябану. Шулайдыр. Шулай икән шул.

      Вәсимә. Уз, утыр, Галиябану әби.

      Галиябану. Узам, утырмыйм. Утырсам тора алмыйм. Мин ята алам да басып тора алам. Кайда, кайда минеке? Тизрәк чыгар да кайтып китик.

      Вәсимә. Нәрсә сорыйсың, Галиябану әбекәй?

      Галиябану. Нәрсә түгел, кем.

      Вәсимә. Кемне сорыйсың?

      Галиябану. Кемне дип… Үземнекен сорыйм. Хәлилемне. Юкка чыкты. Янымда яткан килеш юкка чыкты. Арканы аркага куеп рәхәтләнеп җылынып ята идек. Нигә аркам туңа дисәм, Хәлилем юк. Кая киткән бу бер сүз дә әйтмичә дип, урамга чыксам, әйтәләр – бөтен ирләрне дә түбән оч Вәсимәсе җыештырып-төештереп абзарына ябып куйган, диләр. Ышанмадым ышануын, шулай да килдем менә. Дөресме шул, дөрес түгелме?

      Вәсимә. Дөрес түгел, Галиябану әби. Үземнең дә Вәсимем югалды.

      Галиябану. Ни булды икән, алайса? Җитмеш ел буе янымнан китмәгән иде. Дүрт елга сугышка гына барып кайтты да гел янымда булды. Кеше әйткәч тә шикләндем үзе. Япь-яшь хатын нишләсен туксан яшьлек картым белән, дим. Болай ул мутын мут та инде. Әле беркөн кибеткә барган идек, шунда Гайниҗамал итәгенә ышкылып-ышкылып үтә. Тегесе дә бит аның, ни хәлләрдә, Хәлил абзый, җир җимертеп йөрисеңме, дигән булып чытлыклана.

      Вәсимә. Ирләр барысы да бер. Туксан яшьтәгесе дә, унтугыз яшьтәгесе дә. Синеке дә шул, минеке дә шул.

      Галиябану. Синекен белмим, минеке Аллага шөкер. Үзем сайлап алдым бит. Бер театр караган идем, шунда җырладылар. Берәү гармун тотып чыкты да җырлый. (Җырлый.)

      Таң әтәчләре кычкыра —

      Әллә таң ата микән:

      Тәрәзә ачып карап калды,

      Галиябану, сылуым-иркәм,

      Әллә ярата микән?

      Миңа атап җырлый дип торам. Галиябану дип җырлаучысы Хәлил исемле икән. Шунда мин үземә Хәлилне эзләргә керештем. Күршедә генә булган икән. Кая китте икән соң? Берәр җирдә егылып ятмаса ярый инде.

      Вәсимә.