Название | Безнең Туфан / Наш Туфан (на татарском языке) |
---|---|
Автор произведения | Сборник |
Жанр | |
Серия | |
Издательство | |
Год выпуска | 2015 |
isbn | 978-5-298-02994-0 |
Вәсимә. Әйе.
Ләлия. Безгә аны күрергә мөмкинме?
Вәсимә. Мөмкин. Мин ул Вәсимә Бариева.
Ләлия. Бик яхшы. Без Халыкара кеше хокукын яклау оешмасыннан.
Маша. Мы правозащитники человеческих прав. Из Всемирной организации правозащитников.
Элизабет. (Маша әйткәнне инглизчә кабатлый).
Тезелешеп басып, үз оешмаларының гимнын җырлыйлар.
Һәр җирдә һәм күктә, һәр төштә
Бертигез хокукта кешеләр:
Ирләр һәм хатыннар барысы
Һәм безнең, һәм сезнең ишеләр.
На земле, на небе, повсюду
Равные права у людей.
Женщины, мужчины всех мастей
Все равны, нет рабов, нет судей.
Гимнны инглиз телендә җырлыйлар.
Ләлия. Безнең оешмада ирләр дә бар иде, ләкин алар кинәт кенә юкка чыктылар. Ишетүебезчә, аларны юкка чыгаручы – сез.
Вәсимә. Мин түгел, сихерчеләр.
Ләлия. Ләкин сезнең үтенечегез буенча.
Вәсимә. Мин үтенмәдем, теләдем генә.
Ләлия. Димәк, сезнең теләкне искә алып, сихерчеләр җир өстендәге ирләрнең тамырын корытты?
Вәсимә. Тамырлары ук корымагандыр, юкка чыгулары хак бугай.
Ләлия. Сез, ханым, үзегезнең җинаятьче икәнлегегезне таныйсызмы?
Вәсимә. Ниткән җинаятьче?
Ләлия. Сез аңлыйсызмы, бер кешене үтерүчене гомерлеккә төрмәгә ябалар, ә сез миллиард кешенең башына җиткәнсез.
Вәсимә. Нәрсә сөйлисең син, ниткән кеше?
Ләлия. Сезнеңчә, ирләр кеше түгелмени?
Вәсимә. Минем кешедә эшем юк, үз ирем белән теләсә нишлим. Телим икән үтерәм, телим икән яшәтәм.
Элизабет. Сезнең ирегез дә кеше бит.
Вәсимә. Ул сезнең өчен кешедер, минем өчен ир генә.
Маша. Вообще-то она права.
Вәсимә. Сез нәрсә, мадам Мария? Сез җинаятьчене якларга җыенасызмы?
Маша. Я в том смысле, что не все мужья мужчины.
Элизабет. Ах, бу Россия! Бөтен милләтләрнең дә хатыннары бертөсле. Европада, мадам Мария, бөтен ирләр дә кеше.
Маша. И вашу Европу я знаю. Кочаклап йокларлык ир юк.
Элизабет. Ләкин алар кешеләр. Сез безне гаҗәпләндерәсез, мадам Мария. Үзегез кеше хокукларын яклау үзәгенең әгъзасы, үзегез кешелек дөньясын юкка чыгарган авыл хатынын яклыйсыз.
Вәсимә. Нәрсә һаман миңа бәйләнәсез, мин иремне генә беләм, калганын сихерчедән сорагыз.
Элизабет. Юк, без сине хөкемгә тартабыз.
Ләлия. Кеше хокукларын яклаучы оешма исеменнән халыкара трибуналга мөрәҗәгать итәчәкбез.
Вәсимә. Итмәгәегез. Минем иремдә берәүнең дә эше юк.
Элизабет. Әгәр дә сез үз ирегез кебек ирләрне генә бетерсәгез бер хәл. Ләкин сез ир-атлар исеме йөртеп тә ирлек вазифаларын үти алмаганнарны да юкка чыгаргансыз.
Вәсимә. Аларында минем эшем юк. Сез нәрсә әле хатын-кыз башыгыз белән алкашларны яклап йөрисез?
Ләлия. Алкогольнең монда катнашы юк.
Вәсимә. Ничек булмасын! Әнә Сания әйтә, эчә дә йоклый, эчә дә йоклый, ир рәхәтен күрми изаланам,