Безнең Туфан / Наш Туфан (на татарском языке). Сборник

ирләр безгә.

      Ал төстәге флаглар, лозунглар күтәргән бер төркем хатын-кызлар керә. Лозунгларда «Бетсен ирләр, яшәсен хатыннар!», «Яшәсен хатын-кыз белән хатын-кыз мәхәббәте!», «Ал төс – затлы төс!» дигән язулар. Төркем Вәсимә каршына килеп җиткәч, сафларга тезелеп җыр суза.

      Без котылдык безне басып торган,

      Безне изгән ирләр затыннан.

      Без әйткән сүз – безнең девизыбыз:

      Бетсен ирләр, яшәсен хатыннар!

      Безнең байрагыбыз ал төстә —

      Ал төс балкып торсын һәр төштә.

      Җыр тәмамлангач, төркемдәгеләр Вәсимә алдына чәчәкләр сибәләр.

      Хөллия (алга чыгып). Хөрмәтле Вәсимә! Сез җир йөзеннән ирләр дип аталган котсыз, шыксыз, кыяфәтсез, шөкәтсез, килбәтсез, мәнсез, рәтсез, нурсыз, йогышсыз, кошбәтсез, мөрәвәтсез затларны кырып-себереп ташлап, бөек эш эшләдегез. Бу гамәлегез безне чиксез шатландырды, куандырды, сөендерде. Төрле төбәкләрдә яшәүче, төрле телләрдә сөйләшүче аллар исеменнән сезгә зур рәхмәт. (Вәсимәне үбеп ала.)

      Наташа (Хөллияне алыштырып алга чыгып). Дорогая наша подруга Васима! Уничтожив безобразный род человечества – мужчин, вы сделали огромное дело. От имени всех розовых вам огромное спасибо! (Вәсимәне үбеп ала.) А вы очень сладкая, Васима.

      Вәсимә. Туктагыз әле, сез кемнәр?

      Шарлотта. Мадам Васима…

      Хөллия белән Наташа әйткәннәрне французча кабатлый һәм Вәсимәне караватка егып салып үбә. Башкалар кул чабып котлап торалар.

      Вәсимә (Шарлотта кочагыннан котылып). Нишлисең син? Сез кемнәр?

      Хөллия. Әйткәнемчә, без – «аллар». Әллә ишеткәнегез юкмы? Икенче төрле итеп әйткәндә, лесбиянкалар. Без – дөньяның рәхәтен ирләрдән башка гына татый белүчеләр. Без    – нәфислек символлары. Ирләр дип аталган тупас җаннардан җир өстен арындыруыгыз өчен, без сезгә роза чәчәкләре алып килдек. Ә   болары ал төстәге мәк чәчәкләре. (Җырга күчә.)

      Мәк чәчәге, мәк чәчәге,

      Мәк чәчәге ал була;

      Күзең сирпеп бер карасаң,

      Йөрәгемә ял була.

      Белегез, кадерле Вәсимәкәй, без мәк чәчәген чүп үләне белән бутаучылар түгел.

      Мәк чәчәге бәйләмен Вәсимәгә тапшыра. Хатыннар төрле телләрдә Вәсимәгә рәхмәт әйтәләр. «Огромное женское спасибо!», «Данке шон!», «Мерси!», «Сенкью веремеч» дигән авазлар яңгырый.

      Хөллия (Хәтимә янына килеп). Ә сез кем буласыз?

      Хәтимә. Мин Вәсимәнең күршесе – Хәтимә булам.

      Хөллия. Сез дә чибәр хатын.

      Наташа (Хәтимә янына килеп). Аппетитная, правда?

      Хәтимә. Сез әллә кыз-тәкәләрме? Ирдәүкәләрме?

      Хөллия. Анысы да түгел, монысы да түгел. Без – нәфислек фәрештәләре. Килегез әле бирегәрәк, кочаклагыз әле мине.

      Хәтимә. Хатын-кыз кочакларга мине кем дип белдең?

      Хөллия. Ә син кочаклап кара. (Хәтимәне кочаклый, үбә.)

      Хәтимә. Нишлисең, җибәр! (Хөллиядән ычкынып, Наташа кочагына керә. Аңардан ычкынып чыгып чаба.)

      «Аллар» төркеме көлешә, кул чаба.

      Хөллия (Вәсимә каршына килеп). Без китәбез, Вәсимәкәй. Без әле очрашырбыз. Безне эзләп табарга теләсәң, безнең адрес: бөтен Җир шары.

      Наташа.