Susodźa. Ingrid Juršikowa

sčasom wobstara.

      Kaž klubu so dźiwadło dźensa skoku pjelnja. Bórbolenje publikuma a podušene kroki so po žurli rozpřestrěwaja. Knyskot papjery a płatu, hdyž so ludźo do čerwjenych somoćanych křesłow pušća. W rynku zady Borbory je nadobo hara słyšeć. Wona so wobroći. »Wy sedźiće na mojim městnje«, so muž z jěžikowej frizuru na staršeho plěchača wusypa. Žona, kotraž zda so partnerka jěžika być, jemu wotzady změrujo na ramjo klepnje a přećelnje kartku pokaza. Plěchač so na to spěšnje wotsali.

      Do rynka před Borboru sydnje so krótkosuknjata młodostna ze słuchatkami. Tež to hišće, zawěsće nima zdaća, je prawje nastajić, a potom budźe mje cyłe předstajenje hłós přełožerja mylić. To je wšo hižo dožiwiła. Wšelake wonjawki jej do nosa stupaja. Chanel, Armani, Toska a pótne noty so zetkaja a so šćěkaja. Raz do nosa šćipaja, raz jón majkaja. Počasu so rozpušćeja. Snano jako njewidźomne próški hnydom na jewišću přizemja.

      Z wonjawkami so Borbora wuznaje, wšako je lěta dołho w parfimeriji předawała. Hižo jako dźěćo je do wšěch wónjow nós tykała. Najradšo do wupłokanych drastow abo do horncow w kuchni. Ale tež wóń nowych meblow a čerstweje barby ju zajimowaše. Najradšo pak je wonka w lěsu, hdźež ju mokra skora štomow přićahuje.

      Dypkownje napoł wosmich so swěca na žurli hasnje. Tónle wokomik mjez ćmu a so wočinjacym zawěškom Borbora lubuje. Wjeršk wćipneje napjatosće. Lehnje so spokojena wróćo. Wokomik pozdźišo pak zjědźe kaž elektrizowana horje. Něchtó je jej do łochća storčił. Hlada dolěwa. Tónle něchtó je so w poslednim wokomiku hišće přisydnył. »Wodajće prošu«, jej hłuboki hłós šepta. Borbora ramjeni cyle wusko horje ćehnje a ruce před brjuchom křižuje. Kolenje stłóči kruće hromadźe. Čuje so nětko kaž palčik mjez hobromaj.

      Borbora spyta so koncentrować. Wokoło njeje so ludźo směja. Na jewišću třo mužojo tryski worajo na městnje běhaja. Ojo kaž rjekojo. Njerozumju, čehodla sej ludźo muskowosobowosć njewaža a prawu kóncowku zanjechaja. Wšědnje zwěsća, kak so tuta wosebitosć pozhubjuje. Muže kaž wuže. Snano su prosće přelěni, złóžku wjace wužiwać. Snano wšak chcedźa so žonam přiměrić abo traš podwolić? Njech je, kaž je, to njetrjebam rozumić, sej Borbora mysli.

      Sportowi dźiwadźelnicy tam prědku so zawěsće chětro poća. Marathon na jewišću – kołwrótna ideja. Štó wě, kak dołho su za to trenowali? Hampluja kaž Mick Jagger w swojich najlěpšich časach. Tón nalěwo ma žno cyle mokre włosy. Iii, ludźo, kiž so poća, tež zwjetša smjerdźa. Jónu je Borbora čitała, zo ludźo z Japanskeje tak za potom njesmjerdźa a zo ma to něšto z genami činić, geny pječa wuskutkuja, zo so w žałzach pod pažu wuchadne substancy za smjerdźatu maćiznu njeprodukuja. Kak zbožowni dyrbja tući ludźo być. Njetrjebaja so w kupnicy smjerdźateho wudyma w rynku stejacych abo nimo chodźacych bojeć. Dyrbju tola raz do Japanskeje. Zawěsće je cyły kraj wonjaty raj!

      Zo ma Borbora wosebity čuch, bě jej hižo zahe wědome. Jeje koleginy w parfimeriji so stajnje dźiwachu, kak móžeše wona wšelake družiny parfima w běhu někotrych sekundow po jeničkim zadychnjenju pomjenować.

      Čas so spěšnje minje. Přestawka. Wokoło Borbory so ludźo ze swojich křesłow drapaja. Susod je woprawdźe hober – tajki dwumetrowski. Borbora widźi jeho jenož wotzady. Potom so wón w mjerwjeńcy zhubi.

      Borbora stupi so do rynka před baru. »Hej Borbora, tajki připad, zo će tu zetkam. Kak so ći dźe, moja luba? Wěš hižo to najnowše …« »Nó Hilža, witaj, ty tu w dźiwadle?« »Sym kartku darjenu dóstała. Ze synom a jeho přećelku móžach z awtom sobu jěć.« Borbora je na rjedźe a skaza sej škleńcu běłeho sucheho wina. »Chceš tež něšto?« »Ně dźakuju so, mam hižo piwo.« Hilža pokaza na blido blisko bary, hdźež młody porik sedźi. »Pój, přisydń so, sy tola sama, kaž widźu. Twój muž so zawěsće zaso raz derje nječuje.« Borbora ničo k tomu njepraji a porik při blidźe postrowi. Šikwana holca, k tomu hišće derje wonja. Borbora sydnje so pódla njeje a čuje lochku wóń całtkow, tych něžnych mejskich zwónčkow.

      Hilžu znaje hižo z pěstowarnje. Hdys a hdys so wopytujetej. Hilža wě přeco něšto powědać. Nětko plapota runje wo poskitkach w Aldiju a Lidlu. Borbora so stajnje zaso dźiwa, kak sej ludźo płaćizny spomjatkuja. Wona přeco jenož to kupuje, štož runje trjeba. Wězo tež tróšku za płaćiznami hlada, ale zwotkel dyrbi wědźeć, hač je woprawdźe tunje, štož je jako poskitk wupisane. Posudźować móže to jenož w parfimeriji, hewak nic. Jónu pak je samo wona jebanstwo wokoło płaćiznow zwěsćiła, jako bě prózdnu tyzku rjedźenskich tabletkow za kofejowy awtomat sobu do kupnicy wzała, zo by tu prawu družinu kupiła. Město 7,99 eurow steješe na nowej tyzce 9,99 eurow. Hotowa inflacija.

      Z tym přikładom móhła so nětko samo na rozmołwje wobdźělić, dohlada pak so swojeho wulkeho susoda, kiž někotre blida dale sedźi. Borbora pytnje, zo ju wobkedźbuje. Nětko so na nju smějkota a jej samo přinyga. Čehodla drje? Wona přemysluje, zwotkel móhła jeho znać. Elegantny wón wupada w swojim ćmowym wobleku. Samo rjanu krawatu ma, nic tajku banalnu smužkatu. Jednu z wosebitym molerskim mustrom. Zda so wot znateho wuměłca być. Něšto na hłowje steji, snano motiw Pazličana. Tónle krawatowy muž je jej samo někak sympatiski. Měješe přijomnu wóń. Najskerje wužiwa drohi parfim. Čerstwa a lochka fijałkowa nota. Tež někajki moch je Borbora čuła. Snano dubowy, kotryž elegancu akcentuje.

      Běłe wino ma překwapjacy dobry słód. Borbora dźerži lunk skrótka w hubje a zwěsći aroma aprikozy a citrony, kaž jón rady ma. »Chceš z nami potom po předstajenju domoj jěć?«, ju Hilža z myslow torhnje. »Ně dźakuju so, wšako sym dyrbjała sama jěć.«

      Klinkanje přestawku skónči. Borbora rozsudźi so za lěwy zachod do žurle. Sej nowe městno pytać je nětko přepozdźe. Widźi, zo su křesła nimale wšitke wobsadźene. Skoku šmórnje so nimo zaso stawacych ludźi jědnateho rynka. Wospjet bórboli »wodajće prošu« a je wolóžena, hdyž skónčnje sedźi. Pytnje, zo chce jej tón krawatowy muž něšto rjec. W tym wokomiku pak so zawěšk wočini. Publikum womjelknje a susod jenož wotkiwnje. Čepl, ja jeho tola znaju, zwotkel jenož?

      Tak so Borborje husćišo dźe. Snadź je wón bywši sobušuler. Zawěsće mi to hišće přeradźi. Jeho wóń stupa jej nětko wotdeleka do nosa. Snano ma samo parfimowane nohajcy. Je žno cyle wopojena. Njezwěri sej ani wjac hłuboko zadychać. Dopomina so na Korlu, do kotrehož je so jako młoda holca bjezbóžnje zalubowała. Wón bě tak duchapołny, wobhladniwy a přijomny młody muž. Tola jako je sej prěni króć črije zuł, je so horca lubosć nablaku zminyła.

      Na jewišću pokročuje marathon – tři wšelake typy zaso na městnje běhaja, swoje ćěła zhibuja, skakaja. Hač maja nětko po přestawce nowe t-shirty? Při stajnym pohibowanju so tež hišće rozmołwjeja, grimasy ćahaja, jachla, za dychom hrabaja. Nětko samo wšelake běhanske stile předstajeja. Přihladowarjo so směja, jako so serbski stil jako kołoteptanje wukopa. Ta hra je hotowy fitness.

      »Das ist schon allerhand, einen Marathon durchzuhalten. Auch als Letzter …« Krótkosuknjata panisce na słuchatkach wjerći. Nětko so tež hišće w jeje dołhich włosach zašmjataja. Někotři so wobroća. To sej hnydom myslach, cyły dźeń z handyjom hrajkać, ale słuchatka prawje nastajeć je problem. Borbora zdychnje. Hotowe dźiwadło – samo w publikumje.

      Z praweho boka knyskota papjera. To wšak bě jasne. Korpulentna dyrbi plack comać, zo by hru hač do kónca přetrała. Čehodla njeje sej w přestawce wienske kołbaski kupiła. Snano wšak je. A nětko trjeba słódki přikusk. Borbora hlada koncentrowana doprědka. Nochce so hižo mylić dać.

      Dźiwadłownicy hraja tak derje, zo za swoje kumšty a směšne dialogi mjezyaplaws dóstanu. Nadobo je někajke korčenje słyšeć. Z jewišća to być njemóže, tam su runje spěw dokónčili. Rynkaj dale prědku sedźi muž z wisatej hłowu. Tón smorči, zo so hola čumpa. Je