Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў. СтаВл Зосимов Премудрословски

не адчуваў. Гэты дэфект у ДНК яму наогул не шкодзіў, а наадварот нават паспяхова дапамагаў пры расследаванні.

      Оттила зморшчыўся і хацеў было адставіць талерку на месца, але паглядзеўшы на слоік, вырашыў не грэбаваць. Самагон всё дэзінфікуе. Так што ён перадумаў і пайшоў да стала. На кухні прысутнічаў невялікі тэлевізар, і ён па шляху уключыў. Гэтак жа па шляху падышоў да газавай пліце і адкрыў крышку каструлі, прыстаў на дыбачкі. Водар, выхлопнувший з яе, проста ап'яніў Оттилу і яму адразу ж захацелася і па жэрці. Ён узяў у шафе: талерку, стальніцу, перачніцы, ножык, хлеб, маянэз, смятану, кефір, айран, кумыс, кетчуп, лаўровы ліст, кружку, дзве лыжкі: вялікую і маленькую, і, з цяжкасцю ловячы раўнавагу, падышоў да стала, ўстаў і запарыўся: абедзве рукі былі праз, чур перагружаны і нават прыйшлося задзейнічаць локці. Усе набранае паволі ківалася. Оттила паспрабаваў носам зрушыць талерку на стол, але стол быў вышэй, ды і локці сталі ацякаюць. Оттила па напінаўся і па клаў всё на крэсла. Потым па мітусіўся і, падсунуўшы крэсла так, што відаць было б тэлевізар, стоячы каля крэсла, які ў дадзены момант перакваліфікаваўся ў выконваючага абавязкі стала, стоячы наліў у стопарь сто пяцьдзесят грам самагонкі і глыбока выдохнув, залудил ўсё за раз адным глытком і суправадзіўшы гучным гукавым булькатаннем. Зморшчыўся, як стары цытрына, не задумваючыся, схапіў ўсёй пяцярнёй кавалак абгрызаюць селядцы і адгрыз палову разам з косткамі. Косткі ўпіліся ў яго неба і мову. Ён замер, але тут жа ўспомніў ёгу свайго бацькі і забыўся боль, як забываюць бабулі ці дзеці ключы і іншую дробязь. Далей на чарзе быў суп. Суп складаўся з наступных индигриентов: гарох, квашаная капуста, бульба, падсмажаны лук з морквай на таматавай пасце, рожкі з мяккай пшаніцы, манка, размяшаць курынае яйка з трапілі кавалкам шкарлупіны, пазногаць, па памеры дарослы і запраўлены адным кавалкам косткі ад мяса з жылкамі у падлогу рондаля. Мяса, відаць, з'елі да гэтага, па прынцыпе: «у вялікай сям'і… ня пстрыкаю». У смактаць ўжо набраклыя суп і паходы больш на сляпіца, Оттила абгрыз і костка ад жыў, пры гэтым уважліва паглынаючы інфармацыю навін. На тэлеэкране ішоў чарговы выпуск дзяжурныя часткі:

      – І вось самае цікавае, мае за мэту працягнуць дыктар – … адна настаўніца з Іркуцка была прыхільніцай Мікалая Васільевіча Гогаля і проста падабала яго творчасць, асабліва твор «НОС». Усё жыццё збірала грошы на паездку ў Ленінград (цяпер Санкт-Пецярбург), дзе быў усталяваны помнік-шыльда з выявай на медным палатне доўгі нос, падобны на гогалеўскага. Але Перабудова перапыніла ўсе планы; яна ўклала ўсе зберажэнні ў ААТ «МММ» і, як мільёны ўкладчыкаў, засталася з дзірку ад абаранка. Пабедаваўшы і перанясучы шырокі інфаркт міякарду, яна зноў пачала адкладаць грошы на паездку ў Піцер і нават у таямніцы, замаскіраваўшыся, збірала пустыя бутэлькі і банкі па начах у смеццевых бочках і па ходніках. І вось доўгачаканая мара спраўдзілася праз дзесяць гадоў. Яна прыехала ў стольны горад герой С-Пб. І, пазнаўшы ў даведачнай, дзе знаходзіцца