Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў. СтаВл Зосимов Премудрословски

не тое, што зараз, усё прадажнае… Увогуле, бабуля – гэта ФСБ…

      – КДБ … -поправил сынок і, накатанай ў глыбіні ноздраў башик сухіх сопляў, выцягнуў, паглядзеў на яго і, пракусіў яго ікламі, выплюнуў, зморшчыўшы нос. -тьфу.., салёная.

      – НЕ жары Казюля, што цябе маці не корміць?! -возмутился бацька.

      – Не, ты корміш.

      – Я зарабляю на корм. А маці варыць і корміць з таго, што я зарабіў. Зразумета?

      – Прынята, зразумета, прыём…

      – Малайчына, твой бацька, а ты …?

      Сын ўстаў у па стойцы «смірна», як намуштраваных яго бацька.

      – Малайцы ў канюшні стаяць, а я Малайчына.!!..

      – .. Засранец… хе-хе-хе… салага. -Оттила пляснуў па карку сыну пяшчотна, але Ізя, адскочыў і нанёс контр ўдар прям в пятак (нос) бацьку, як ён вучыў.

      – Ух..– узбадзёрыўся Оттила, схаваўшы боль, рука толькі тузанулася, і вочы слёз, -Ну так, корміць вас маці ці не?

      – Корміць. Смачна корміць … -сынок стаў калупаць у левым вуху … -а мы з СЕСТРЁНКА тады хто?

      – А вы з СЕСТРЁНКА?.. А вы -НАРОД! -улыбнулся бацька і апрануў акуляры, спусціўся са стала на крэсла і прыступіў пісаць далей, устаўшы на каленкі, каб вышэй было.

      – А што, значыць, тады да нашай ЎЛАДЫ, на тым тыдні.. гэта.. іншы Прэзідэнт прыходзіў.., Амерыканскі, КДБ спіць, а народ хвалюецца?

      – Які яшчэ такі Прэзідэнт? -вылупил вочы татка з пад ачкоў.

      – А той, які з Уладай ў пакоі зачыняецца, калі ты ў прыбіральні па тры гадзіны сядзіш,..

      – І што потым?

      – ..потом, яны смяюцца і ахкаюць, як кошкі ў сакавіку на вуліцах ноччу, далей нават вішчаць, як парасяты, калі іх кастрыруюць. А выходзяць – як пасля лазні – мокрыя.

      – А я ў гэты час дзе? -затрясся бацька.

      – А ты яшчэ ў прыбіральні гадзіну сядзіш.., а потым, як заўсёды орёшь: «прынясіце паперу!!!».

      – Вось, ссука!!. -вырвалось з ашчэрам зубоў генерала клапы.

      – А што такое «сука»?

      – Не смей так больш гаварыць. Добра?

      – паняццямі, прынята, амін. -опять ўстаў, у па стойцы Ізя.

      – Табе баявое заданне, даведацца хто гэты другі Прэзідэнт.

      – Ужо даведаўся. Гэта твой падначалены – Инцефалопат Арутун Карапетович.

      – Гэты стары? Ён жа старэйшы за яе на трыццаць гадоў, а мяне на сорак тры. Хэ.. вось дурніца, ён жа сваяк?! – прыкалоўся Клоп і пачаў пісаць далей.

      – Ха-ха-ха-ха!!!! -немного пазней, нечакана выбухнуў бацька і ледзь не ёпнулся з крэсла. Вось як ён засмяяўся, што нават словам цэнзурных не растлумачыць, толькі матам. Але ўтрымаўся за плячо сына. -Ой, ха-ха, добра, ідзі, мне працаваць трэба, а гэтаму іншаму прэзідэнту ў кішэні і чаравікі закаціў яйкі курыныя, якія ў халадзільніку ляжаць.

      – Хі-хі, -молча усміхнуўся Ізя, -а можа кактус?

      – Што хочаш…

      Сын узрадаваўся і ўцёк у першую палову бараку.

      Другі галоўны герой і першы памочнік ўчастковага – яфрэйтар Инцефалопат Арутун Карапетович, былы гасторбрайтер, уладкаваўся на працу ў пенсійным сярэднім узросце, адзіна з-за жонкі Оттилы,