Тау мен теңіз ертегілері. Отқоректі құбыжық. Мао Сяо

қарап шықтым, бұл үйде жалғыз ғана есік бар екен. Оны ашуға болмайтын болса, қалай кіріп-шығуға болады? Жасы болса келіп қалған екен, терезеден аттап-бұттап кіріп жүре ме? Мүмкін Сянь апай далаға шықпайтын болар? Осындай көп сұрақ мені мазалап қоймады.

      Сөйтіп, мен Сянь апайдың үйінде тұратын болдым.

      Сянь апай өзі төсекте, ал мен себетте ұйықтаймын. Себет дегеніміз – аспақтатып іліп қоятын бамбук себет. Сөйтіп, апай мені төбенің арқалығына іліп қойды, мен ұйықтай алмаймын ғой деп ойлап едім, қызық болғанда сеспей қатып қалыппын. Осынша қорқынышты жалмауыз кемпірдің ағаш үйінде қалай ғана ұйықтап қалдым екен? Шынын айтсам, таң атқанша қыбыр етпей ұйықтаппын. Бейне кішкентай кезімде бесікте жатқандай тып-тыныш, тәп-тәтті ұйқыға батқан екенмін. Терезеден түскен күн сәулесі бетімді қытықтап ойнап жатыр, еріксіз көзімді аштым.

      Себет байланған арқан автолифт сияқты, ша тырдың арқалығындағы шығырыққа өткізілген, Сянь апай қолын созып тартса болды, себет төмен түсе бастады. Мен себеттен шықтым, арқанның бір ұшына шелек байланған, ол құдықтан бір шелек су алып шықты. Үйдің ішінде құдық болғаны ма? Сянь апай шелектегі суды су толтыратын ыдысқа құйды, ол арық болғанымен, қимылы ширақ екен. Шелек себетке қарағанда ауыр болғандықтан, құдыққа құлап түсіп кетті де, себет шатырдың арқалығындағы шығырыққа көтеріліп барып тұрып қалды.

      – Судың ыдысы суға толы, күріштің ыдысы күрішке толы, қазан-ошақ бәрі дайын. Сен тамақ пісіре аласың ба? Мен сыртқа шығып келейін, – деді Сянь апай.

      – Сіз, қайда барасыз?

      – Мен сенің үйіңе қайтатын жолды сұрастырып көрейін.

      Мен «жарайды» деп басымды изедім. Шынымды айтсам, мен тамақ пісіріп көрген емеспін.

      Бірақ бұл қиын шаруа емес, мен өзіме қарай аламын.

      Сянь апай жалғыз есікті нұсқап:

      – Есікті ешкімге ашпа! Түсінікті ме? – деді.

      – Түсіндім, – дедім мен.

      Сянь апайдың қалай шығып кеткенін мен дәл қазірге дейін түсіндіріп бере алмаймын. Оның терезеден ұшып шыққаны анық. Ол қара плащын артына қарай қайырды да, алып құсқа айналып, терезеден ұшып шықты да кетті. Бұл процесс азғантай ғана уақытта болды, сол себепті мен қате көріп қалған болармын. Ол үлкен құсқа айналмаған да болар, тек үлкен құсқа ұқсап кеткен шығар.

      Қателеспесем, ағаш үйдің шығысқа, батысқа, солтүстікке және оңтүстікке қарайтын төрт терезесі болды-ау деймін. Күннің алдымен шығыс жақтағы терезеден түсетінін білемін. Мен соған қарап, бағытты белгілей аламын. Яғни Сянь апай оңтүстіктегі терезеден ұшып кетті.

      Мені терезеден шығып, қашып кетеді деп ойламады ма екен? Терезе тым биік емес, орындық қойсам терезеден шығып кетуіме болады. Терезеден шығып қашып кетпес бұрын, маған «есікті ашып көрсеңші!» деген ой түрткі болды, тіпті соған аңсарым ауып алды.

      Есікке таяған сайын менің жүрегім қысылып, бойымды бір қорқыныш билеп алды. Соған қарамастан есікті ашып қалдым, сол-ақ екен, көзіме қатты жарық түсті де, ештеңені көрсетпей тастады.

      Артымнан біреу тағы да шап беріп