Тау мен теңіз ертегілері. Отқоректі құбыжық. Мао Сяо

сияқты. Мен оның жүріс-тұрысының ерекше екенін байқап, оны бір жерден көрген сияқты болдым.

      Иә, балалық шақтың естеліктері жадыңда жатталып қалады, ол бейне көрінбейтін қаламмен жазылған құпия сөзге ұқсайды, керек кезде жалт етіп ойыңа түсе қалады. Дұрыс, бұл дәл сол адам! Кезінде біздің көкөніс алқабын кесіп өтіп, үйіміздің төбесіне жүріп шыққан адам.

      Ертегілерде суреттелетін таңғажайып адам…

      Бұл өзі төрт көшенің қиылысы болатын. Жолдан өткен соң, тағы бір түзу көше жатыр. Мен автобусқа отырмадым. Себебі мен оның қасында біраз уақыт жүргім келді. Санамда шешілмеген сан сұрақ жатыр, соларды шешкім келді.

      Қанша жыл өтсе де, ол еш өзгермепті, сол баяғыдай әлі де өзіне сенімді көрінді. Көшедегі адамдар жан-жағына бажайлап қарауға мұршасы келмей, асығыс кетіп жатыр, оны менен басқа ешкім байқады ма, білмедім. Ол өзі де басқаларға аса мән бермейтін сияқты көрінеді.

      Мен баяғы «мейірімді кішкентай адам» емеспін, мен есейдім, оның қадамына ілесіп жүре аламын. Мен онымен қатарласып жүріп келемін. Ол әр қадамын ашқан сайын үлкен сандарды айтып күбірлеп келеді, ол сандар мені баяғыдай қорқыта алмайды. Ол әр санның басын өте жылдам айтқанымен, соңғы цифрды өте анық айтып келеді.

      «…4,..5,..6». Ол сан санап келеді.

      Жоқ, шынын айтқанда, ол әр басқан қадамын санап келеді.

      – Ағай, сіз сан санағанды ұнатасыз ба?

      – …9.., – деп, ол маған қарап күліп қойды. Мен:

      – Ағай, жаттығу жасап жүрсіз бе? Жаяу серуендеу – ең жақсы физикалық жаттығулардың бірі, – дедім қуланып.

      – Сен мені серуендеп жүр деп ойлайсың ба?..1.., – деп, ол өзіме кері сұрақ қойды.

      – Серуендеп жүргенге ұқсамайсыз.

      – Біліп тұрып сұрағаның қалай?..3.., – деп, ол жүрісін тоқтатпастан менің басымнан сыйпап қойды.

      – Ағай, қайда кетіп барасыз? – деп сұрадым.

      – Ешқайда бармаймын, бірақ мен сен балақайдың қайда кетіп бара жатқаныңды білемін, – деп жүре сөйледі.

      – Ал, айтыңызшы? Мен қайда кетіп барамын?

      – Сен мектепке барасың…4.

      – Ағай, оны қайдан білдіңіз?

      – Сенің асынған сөмкең бар…5. Мектепке бармағанда басқа қайда барасың?

      – Ағай, сіз ешқайда бармасаңыз, қайда барасыз? – деп әдейі қызық сұрақ қойдым.

      – Сен бе, сен…6. Ол менің сұрағыма күліп алды да, саусағымен мұрнымнан түртіп: – Менің атым Шухай2. Мен ешқайда бармаймын, бірақ менің жүрмейтін жерім жоқ. Саған қалай түсіндірсем екен, мен мына әлемді қадаммен өлшеп жүрмін.

      – Қадаммен бе?

      Мен оның сөзіне қатты таңғалдым.

      Дүниеде мұндай мамандық бар екенін білмейді екенмін, әлемді қадаммен өлшеуге бола ма? Әлем деген алып дүние емес пе, оны қадаммен өлшеп шығуға бола ма? Ал өлшеп шықты дейік, мұндай қарапайым әдіспен өлшегенде, тура шыға қояр ма екен?..

      Оның қожайыны кім? Ол кім үшін жауап береді?

      Шухай ағайдың ылғи өзін тік ұстап, қадамын біркелкі алып жүргені содан екен ғой.

      Оның бұрағай бұрыс жүрмей, алдында тау болса тауға шығып, өзен болса

2

Шухай – «Таулар мен теңіздердің классикасы·Хайвай дун Цзин»

кітабында айтылатын мифтік кейіпкер. Түпнұсқадағы сілтемеге

қараңыз.