Москва – Афон. Mosca – Athos. Moscow – Athos. Μόσχα – Άθως. Александра Крючкова

για τις στάχτες!

      Δεν υπάρχει κρασί στο άθλιο

      τραπέζι, αλλά χορός!

      Μην κρίνετε τα θλιβερά όνειρα!

      Σκοτείνιασε, φωτεινό δωμάτιο! —

      Εδώ, τα καλογεράκια της άνοιξης

      δεν χρειάζεται προσεύχονται άβολα είναι!

      Ήμουν σε θέση να καταλάβω εδώ

      και πολύ καιρό ότι το βουνό είναι μεταξύ μας:

      για να αγκαλιάσω αγαπημένο,

      θα κολυμπήσω για όνειρα!

      Οι Πλειάδες δεν μου επιτρέπουν

      να μεταφέρω τον μοναστικό σταυρό, —

      αφήστε μου να ανθίσω

      στα χωράφια της Ελλάδας!

      Η γη χρειάζεται σίγουρα και μάγους

      και πρεσβύτερους! – είναι σημαντικά

      για τον παράδεισο για όλα τα όνειρα,

      αλλά η άνοιξη ψήφισε για χορό!

10 Οκτωβρίου 2002

      У подножья Афона

      не плачьте, монахи и старцы! —

      кораблик с блудницей не в праве

      причалить к подножью Афона —

      покой ваш пребудет не тронут!

      лишь пальцы смущённо сомкнутся

      в знамении крестном – не смею

      я даже о счастье молиться,

      поодаль взирая со страхом

      на вашу Святую Обитель,

      надеясь хоть рядом остаться,

      но стаи дельфинов и чаек

      уводят кораблик к границе…

ноябрь 2002

      Ai piedi del Monte Athos

      Anziani athoniti, non piangete,

      la nave con la figlia peccatrice

      non ha diritto qui di approdare

      al Monte Athos – quasi Paradiso, —

      la vostra pace, quindi, va intatta.

      Le mie dita formano confuse

      il segno della croce, ma non oso

      pregare Voi nemmeno per trovare

      felicità, guardando da lontano

      la Santa Sede, tengo la speranza

      di rimanere, anche a distanza,

      ma stormi di gabbiani e delfini

      ci guideranno verso la frontiera.

Novembre, 2002

      At the foot of Mount Athos

      Don’t cry, the Elders, since the ship with sinners

      has no right to dock at Mount Athos, keeping

      your peace untouched. The sign of Cross, as always,

      is formed by my embarrassed fingers, though

      I dare not pray even for being happy.

      I will just look with silent apprehension