Sürgün. Садай Шекерли

dərddən, qəmdən ayrı nəyim var?

      Bir gül idim yar bağında, çiçəkdim,

      ətir yayan gözəl güllərə çəkdim,

      nə göy bildi, nə yer bildi nə çəkdim,

      mənim dərddən, qəmdən ayrı nəyim var?

      Mənimiydi kənd evimiz, kənizlər,

      aya bənzər ağ üzlü, ay bənizlər,

      mənimiydi axar çaylar, dənizlər,

      indi dərddən, qəmdən ayrı nəyim var?

      Qərib kimi yerə, göyə yad idim,

      qanadım var, quş kimi azad idim,

      Vətən mənim olan vaxtlar şad idim,

      indi dərddən, qəmdən ayrı nəyim var?

      BİLİRƏM…

      Bilirəm, mən öləndə

      yuyub basdıracaqlar,

      buz kimi soyuq məzara

      qoyub, basdıracaqlar,

      yaglıca ehsanımdan

      yeyib öskürəcəklər,

      bir qərib şair öldü

      deyib asqıracaqlar.

      Deyim, vəsiyyətimə

      adamlar, qulaq asın,

      başdaşı əvəzinə

      bir at heykəli qoyun,

      və bircə cümlə yazın:

      «insan kimi doğulmuşdu,

      insanlar oyun qurdular,

      öləndə at kimi öldü,

      çapıb-çapıb yordular!..»

      VƏTƏN

      Hey! Mənim dam dolusu

      toyum, vətəndir, vətən,

      əjdadım, nəslim, köküm-

      soyum, vətəndir, vətən.

      Bəxt gəldi düyün-düyün,

      oğluyam yerin, göyün,

      baxıb, hey öyündüyün

      boyum, vətəndir, vətən.

      Qürbət buz içrə kürə,

      kim ulaya, kim hürə,

      qoy alnımı möhürə

      qoyum, vətəndir, vətən.

      Hava – həsrət bir udum,

      dörd bir yana yürüdüm,

      ağac kimi qurudum,

      suyum, vətəndir, vətən.

* * *

      Alsemberğdən qatar keçdi,

      keçdi, məni aparmadı,

      qatar qarışdı zülmətə,

      gecdi, məni aparmadı.

      Qarşıda neçə dağ, dərə,

      neçə aşılmaz dik qalıb,

      kor oldu, görmədi, şair,

      divara söykənik qalıb.

      Bu bir yolsuz ömürlərdən,

      keçən bir qatardı, getdi,

      kim gəldi aldı qoynuna,

      kim gəldi götürdü, getdi.

      Yaddır özgə dərdi kimi

      o yaxınlar, bu uzaqlar,

      o zamandan hər qatarın,

      dalınca bir qərib ağlar…

      HƏLƏ…

      Bir ömür elə hey kipriyimlə od,

      götürə-götürə gedirəm hələ,

      bir uzun yoldayam aylar, illəri,

      ötürə-ötürə gedirəm hələ.

      Gərək mən hər sözü bir-bir arıyam,

      görənlər qoy görsün haqqa sarıyam,

      çiçəkdən çiçəyə uçan arıyam,

      ətirdən ətirə gedirəm hələ.

      Bağındır, baxmasan, ömür kirlənir,

      ağ bayraq sanırlar ağ fikirləri,

      qara kağız kimi tək səbirləri,

      gətirə-gətirə gedirəm hələ.

      Saxlamaq olmadı hər gedən günü,

      bədən yuxuludur, ruhlar mürgülü,

      islanmış gözlərdə azadlıq gülü,

      bitirə-bitirə gedirəm hələ.

      Yolu bu qatarın beşdi, ayrıldıq,

      bişdi bağrım başı, bişdi, ayrıldıq,

      hərə bir məzarda düşdü, ayrıldıq,

      itirə-itirə gedirəm hələ…

      GEDƏNƏM…

      Neçə boynu bənövşətək bükülü,

      neçə gözü ağlar qoyub gedənəm,

      könlüm kimi açılmazdır o vaxtdan,

      qapımızı bağlar qoyub gedənəm.

      Bir sıxalar buludları, yuyalar,

      göy durula, dağılmaya yuvalar…

      Yereşitməz, göygötürməz dualar,

      dağtablamaz ahlar qoyub gedənəm.

      Haçalanmış yollar kimi görünən,

      yaşıl-yaşıl yarpaqlara bürünən,

      arxam ilə iməkləyib sürünən,

      düyməgözlü tağlar qoyub gedənəm.

      Nə biləydim ağac adam deyilmiş,

      qar-yağışla yarpaqları döyülmüş,

      ucunda gül pəncərəmə əyilmiş,

      vəfalı budaqlar qoyub gedənəm.

      Çin olmadı arzularım, pir də ki…

      Sirr olmadı, sirr qalmadı, sirr də ki…

      Axar çaylar, göy meşələr, bir də ki,

      buz kimi bulaqlar qoyub gedənəm.

      Bizim evdə quşlar yuva qurdumu,

      üstümüzə yağan daşlar durdumu?

      Yanıram oyy, vətənimin, yurdumun,

      sinəsində dağlar qoyub gedənəm…

      ALLERGİYA

      Əvvəl gözlərimə dolur,

      sonra tutur boğazımdan,

      bəla sözdən gəlir,

      bir də

      dəftərimdən, kağızımdan.

      Axır sel kimi göz yaşım,

      düz əlli cütdür asqıraq,

      qorxudan tək səbir gəlmir,

      əlli dəfə