Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

иске кабереннән:

      – Нихәл, карт! – дип исәнләште, көлеп миннән.

      Булган диләр иде шаян табигатьле,

      Үзгәрмәгән икән шушы көнгә хәтле!

      – Һи, кем белми иде ул чагында безне,

      Кызылъярның8 скрипкәче Миргазизне!

      Саранланса берәү түләп уйнатырга –

      Барыбер мәҗбүр иде төндә уятырга,

      Алып китә иде пар ат белән килеп –

      Уенсыз туй бит ул кияүсез кыз кебек…

      Ләкин көн дә туйлар булмый, килере аз –

      Гаиләне туйдыралмый уйнаган саз…

      Шуңа күрә подрядчыда – Миңлебайда

      Көндезләрен эшләдек без Меновойда9.

      Беркөнне күп тире элгән сыргавылны10

      (Җанның шулай әҗәл белән уйнавымы?)

      Тотып калдым, ычкынганда бер очыннан,

      Бавырыма кан савылды минем шуннан.

      Җир алыштыр, дигәч табиб, Иртеш кичеп,

      Менә монда – Кәрәкәүгә11 килдек күчеп.

      Шуннан бирле ятам яшел бу кабердә…

      Әйбәт булды әле, синең белән бергә

      Утырдык без: күрештек тә, сөйләштек тә.

      Мин үлгәндә син дүрт яшьлек бер кечкенә

      Сабый идең… Ә хәзер күр – мәһабәт карт!

      Синең белән бергә җирдә яшәвем хак:

      Синең аша буыннарга күчә-күчә,

      Дәвам итәм хәятымны элеккечә…

      Ул елмая: – Син дә минем төслеме? – ди, –

      Көләч, шаян, олы җанлы, көчлеме? – ди, –

      Кул кысышмый саубуллашыйк, салкын кулым…

      Хуш, елмаеп-көлеп яшә, бабай-улым!

      Сызгыралар җилләр зират кырларында.

      Уйнагандай скрипка кылларында:

      Ишетәм мин бер дәртле, бер тын тирбәүле

      Моңлы көйне, әти сызган «Тәфтиләү»не…

1969

      Синең төсле

      Күк йөзе ачык, аяз, зәңгәр –

      Синең күзең төсле.

      Таң җиле йомшак, ягымлы, саф, рәхәт –

      Сүзең төсле.

      Көн көләч тә, якты да, нурлы да –

      Шат йөзең төсле.

      Син охшамаган беркемгә дә,

      Фәкать үзең төсле.

      Мәҗнүнең сөю шәрабын бер генә тамчы эчте

      Дә исерде айнымаска! –

      Инде гел сәрхуш бу башка

      Бар дөнья синең төсле!

1969

      Сагышларым

      Күзләремдә нурлар бетеп бара,

      Бөтенләйгә сүнәр микән бер?..

      Замандашлар шунда, һич булмаса,

      Якын итеп сөйләр микән бер?

      Горур булдым мин милләтем белән,

      Рухым белән – бәйнәлмиләлче.

      Тырыштылар ятлар моны миннән

      Читләтергә, кулдан килгәнче.

      Тыгыз иде еллар, озын – юллар,

      Арылмады түгел, арылды.

      Арыганга походта юк привал –

      Абынсам да алга барылды.

      Халкым: «Хезмәт», – диде. – Бастым сафка.

      Халкым: «Көрәш!» – диде. – Мин – солдат.

      Ил язмышы хәл ителгән чакта

      Булалмадым сабыр вә салмак.

      Зарлану да түгел, ялвару да –

      Ни күрмәде безнең бу башлар!..

      Төер булды бугазларда ташлар,

      Өстебезгә яуды кургашлар…

      Узганнардан, киләчәктән туган

      Сагышларым

8

Кызылъяр – Петропавловск шәһәре.

9

Меновой – Меновой двор – тире-яры җыю урыны.

10

Сыргавыл – озын, нечкә бүрәнә.

11

Кәрәкәү – Павлодар шәһәре.