Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

булсаң Хатом-Тай…

      Анда да син камил түгел, шагыйрь!

      Җитми әле Хәйям касәсе,

      Һәрдәм тулы шатлык шәрабына!

      Бар әле бер күкрәп яшьнәсе,

      Салават күпере салып күңелләргә,

      Коясың бар хисләр ләйсәнен,

      Кирәк сиңа Мәҗнүн мәхәббәте

      Һәм илһамы гүзәл Ләйләнең!..

      Син кәрванбаш нар дөягә охшаш –

      Күпме йөкләр сиңа артыла!

      Тик истә тот: иң мөкатдәс йөгең –

      Тугрылыклы булу халкыңа.

1969

      Атлантида

      Атлантида булды микән чынлап?

      Тынгы бирми сорау һич кенә:

      Әллә кайдан, ерак-ераклардан

      Һәлакәтле бер моң ишетелә.

      Кинәт юкка чыккан бөтен кыйтга,

      Тау дулкыннар күккә ашканнар:

      Бер мизгелдә илләр, шәһәрләрне,

      Һәйкәлләрне сулар басканнар.

      Океан упкан кебек Атлант җирен,

      Дәүләтләрне монда җир упкан:

      Дәшти Кыпчак, Болгар, Алтын Урда…

      Бер-берсенең тамрын корыткан.

      Ничә тапкыр килгән монда яулар,

      Кичергәннәр илне кылычтан…

      Калдыгын да көлгә дүндерергә

      Миссионерлар күпме тырышкан.

      Сәхифәләр тузган, юкка чыккан…

      Ә без менә, без – бар, булганбыз!

      Фал ачабыз ләкин, баш ватабыз:

      Әллә кыпчак, әллә болгар без?

      Кем булгандыр бабам? Кыпчакмы ул,

      Болгармы ул? Нинди аерма?!

      Татар дигән исем йөртәбез без –

      Татар каны ага тамырда!

      Атлантида! Атлантида баткан!

      Эз калмаган бөек халыктан…

      Ә без менә, без – бар, эз бар җирдә –

      Без батырган саен калыккан.

      Атлантида язмышы юк безгә,

      Оныкларның ачык бабасы:

      – Нәселең кем? – дип сорасалар әгәр,

      Әйтерләр: – Без – татар баласы!

      Татарстан дигән ватаным бар,

      Татар дигән халкым бар минем.

      Узганнардан түгел, мин халкыма

      Киләчәктән урын барлыймын.

1969

      Бер мизгелдә…

      Бер мизгелдә бөтен нәрсәләрнең

      Юкка чыга кинәт мәгънәсе, –

      Җан бушлыгы туа: кайгы, шатлык,

      Сөю, нәфрәт…– буш сүз һәммәсе.

      Тормыш шарты булган ыгы-зыгы

      Һич кирәкмәс шәйгә әверелә,

      Әхлак, вөҗдан – бер ясалма бурыч,

      Кайтам кире вәхши дәверемә…

      Мин каһкаһә белән көләм шунда

      Мескенлеген күреп кешенең:

      Ул табынган потлар – курчаклыгын,

      Фанилыгын дөнья эшенең…

      Ярый әле бу халәтем уза

      Керфек кагар вакыт эчендә:

      Мин бөтенләй айныйм һәм шатланам,

      Котылгандай авыр төшемнән.

1969

      Йорт казлары

      – Кыйгак-кыйгак! Каз, каз…

      Казның гомере аз, аз:

      Бер көз, бер җәй, бер яз…

      – Кыйгак-кыйгак-кыйгак!

      Канатларыбыз да ак,

      Сүзләребез дә хак,

      Хак, хак, хак.

      Күндәм йорт казлары без,

      Тиз үтә язларыбыз,

      Бик