Сайланма әсәрләр / Избранные произведения. Нури Арсланов

сез ут белән,

      Дидем аларга,

      Таҗ-тәхетләр эзләп килгән

      Тинтәк ханнарга.

      Булмады сүземә рәтләп

      Бер колак салган, –

      Бүленде-ярылды дәүләт

      Үзара даудан.

      Аннан яу басты, тетрәтте

      Таралган илне, –

      Тешләп булмый шул терсәкне!

      Эш узган иде…

      Биш атна дәһшәт уйнады, –

      Кырылды халык:

      Үлем йә җиңү! Булмады

      Уйда урталык.

      Хәнҗәрем кермәде кынга,

      Бирелсә дә хан,

      Мәдрәсәм бусагасында

      Булдым мин корбан.

      Белмәгәннәр белсен, белгән

      Илгә сөйләсен:

      Колшәрифләр юкка үлгән

      Икән димәсен».

      Туздырган сине язмышның

      Аяусыз җиле.

      Язгы тамчы булып сагышым

      Җылытсын иде

      Синең изге, тик каберсез

      Сөякләреңне;

      Тарих, ник иттең кадерсез

      Сирәкләреңне?!

      Колонияләр аңга килеп

      Мәйдан тотканда,

      Бер-бер артлы ирләр ирек

      Даулап чыкканда, –

      Оран саласыз күк сез дә

      Гасырлар аша, –

      Бөек дауга сезнең эз дә

      Килеп тоташа.

      Сез шәфәгы идегез илнең…

      Ә бездә – таңнар! –

      Әкиятләрдә генә инде

      Патшалар, ханнар.

      Карыйм Арча кырларыннан

      Кояш батуын.

      Күрәм шәфәкъ нурларында

      Сынын батырның, –

      Соңгы үлем ярасыннан

      Ауган җирендә

      Басып карап тора сыман

      Туган иленә.

1971–1976

      Көләч йөзле булып

      Ямьсез җанга ямьсездер лә дөнья,

      Тар күңелгә – ул бер тар кабер.

      Миңа аяз көндә таң каршылап,

      Бер сулау да җәннәт белән бер!

      Шул җәннәттә, әҗәл җиткәнчегә,

      Мин ашыгам яшәп калырга! –

      Мәдәт бирсен фанилыктан өстен,

      Авырлыкны җиңгән сабырга.

      Кайсы бозыла, кайсы дөнья куя…

      Сирәкләнә инде дуслар да.

      Хөрмәтлиләр яшьләр,

      аларның да

      Күпчелеге әхлак кушканга.

      Мин хөрмәтлим хөрмәт итәрлекне,

      Олымы ул, әллә кечеме, –

      Бик күңелсез булыр иде дөнья,

      Яратмасаң әгәр кешене.

      Шулай да бар каһәр сукканнары, –

      Явызлыктан белми нишләргә,

      Төкерек чәчеп йөри, усал эттәй,

      Кем юлыкса шуны тешләргә…

      Хикмәтеннән кайчак замананың

      Хәйран калып, акыл туктала:

      Егерменче гасыр кешесе син –

      Тешләтмә дә аңа, сукма да!

      Ни әйтсәң дә, яшәү шундый әйбәт!

      Җир җир инде, җәннәт дисәң дә:

      Туфраклары җиңел булсын гүрдә,

      Түзем-сабыр бирсен исәнгә…

      Күргән төсле җирдә исән чакта

      Киләчәкне – йөз ел алдагын,

      Мин үлгәч тә күреп ятармын күк

      Җир өстендә ниләр барганын.

      Ямьсезләргә ямьсез фани дөнья,

      Тар күңелле мескен өчен – тар…

      Көләч йөзле кояш булып, җирдә

      Яшәүдән дә матур нәрсә бар?!

1972

      Болытлар