EGUNEAN. Egia umoretsua. СтаВл Зосимов Премудрословски

eman. Berarekin nahi al duzu, Vasilisa? – kopiatzaile ausart eta arina proposatu zuen.

      – Printzipioz, lan egin dezakezu horren ordez. – Gehitu du polizia larria eta luzea.

      – Baina polita asmatu duzu!! – Kharya mozkortua kiskalita, mailu bat eta bi iltze atera zituen leiho isurretik ehun eta berrogeita hamar milimetrora eta, hurrengoan, oinak zurezko zoruan iltzatu zituen, zapatilak kendu gabe, zimurrik egin gabe eta, dirudienez, mina sentitu gabe. Odolak poliki-poliki bustitako zapatilak. «Orain eraman nazazu, baina ez ukitu iloba; bestela, ontzira joango zara… Beno… ahul?» Ez dut basurde bat lapurtu; ez dut borondate mende bat ikusiko.

      – Beno, tonto bat zara, Harya. – Lodia marraztuta.

      – Zehazki, haritik erori zen, zergatik da hain krudela? – gehitu zuen skinny.

      – Zergatik hain krudela? Zatoz, Palych, ziklopeetara, bere tentsioa. – lodia proposatu du. – Ez da ibiltzen, ez da ibiltzen.

      – Sartu, tonto, Harya!! Orain, Vaska, – nirea bihurtu zen. – Jarri konketa, bestela, zorua zikinduta dago. – buelta eman eta ezkerrera.

      Kharyak leihoetako alboko aliketak hartu eta iltzeak atzera bota zituen inolako tentsiorik gabe, aurpegia inoiz bihurritu gabe. Ezustean zabaldu genituen ahoak.

      – Bai, ez itzazu arakatu. lasaitu gintuen. -hori …, hankak izoztuta zeuden meategietan. Baina zurizko gris hori berehala erori egiten da. Jajaja!!! – eta bere aho zikina utzi zuen eta hortik antzinako hortzen zuritu beltzak ikusi ahal ziren.

      – Eztia, nire belaontzia! – nire laguna zuzendu zitzaidan. – oldartu zaio, mutil guztiak ditu. Bizitza osoan zehar emakumea da, baina amak ez zuen datetan ikusi. Zuen zonaldean jaiotza eman zuen amonarekin batera zerbitzatzen ari zirenean elkarrekin lapurtu zizkieten ale-poltsa batengatik, bi ahizpa bikiak. Bai osaba?

      – Bai, hau da zaborra, entzun, zer esango dizun zonaldeko txisteak … – Eta Kharya, euliei arreta jarri gabe, kartzelan gertatutako istorio dibertigarrien oroitzapenak jarraitu zituen.

      – Eta eremu osoa berrogeita hamabost gradu izoztean bi ordu egon behar izan zuen.

      – Eta zer gertatu zen? ilobak galdetu zion osabari.

      – … Beraz, horrela izan zen: gaueko kontrol batean, kontratistarik ez zegoenez.

      – Eta nor da? Galdetu nuen, zona absentia gaindituta.

      – Beste presoei lana ematen dien presoa da, zonaldeko jabearekin kolpeak ematen. – azaldu zuen nirea. Kharyak zigarroa piztu zuen eta ke-eraztunak piztu zituen.

      – … Inguru osoa hankaz gora jarri zen. – jarraitu zuen Kharya. – Ez dago inongo ahuntzarik eta izozteak – berrogeita bost. Iparraldeko argiak eta zerutik presaka. Orduan, oinak lausotu nituen, orduan palo ustela joan nintzen, oinetakoak oinazetuta.

      – Eta zer, hau aurkitu duzu? – galdetu nion.

      – Ahhh… Bai, dutxan aurkitu zituzten, tipo batean, putz egingo dut. Ahizpa hau, ispilu-janzteko mahaiaren aurrean biluzik, ipurditik atera zen.

      – Jajaja! – garrasi egin zuen. – Zer, zer moduz?

      – Zer, zergatik? – Galdetu nion.

      – Zergatik, zer?! Bere bip (ipurdian) ipini. Zona osoa oraindik ere zabaltzen ari da … – Haryak oraindik kontutan hartu eta Ostapek sufritu zuen. – Eta oraindik txantxa bat zegoen. Esateko?

      – Ea, goazen, fresko! – Nirea babestu.

      – Mirari bat itsua den kaka komunean. Zirrikitu guztietatik, kaka askorik ez zuen bildu eta txistorra lodi bat gizonezkoentzako zaldi itxurakoa zen, metro erdi altu. Eta denek ibili ziren, begiratu eta ez zuten ulertzen ahaztu ezin zuen pasarte anal zabala zuenik eta estatua batean monumentalizatu zuen. Denbora luzez egon zen bertan eta bisitari guztiak dibertitu zituen. Laburbilduz, badaude logeletako bat eta ez dago ezer. Esadazu hobeto, nola zaude, San Petersburgo edo Moskun?!

      Elkarri begira jarri ginen eta irribarre egin genuen, irribarrez.

      – Zer esan nahi du!? – Nire esanak, gorputzaren dimentsioak: ehun hogeita berrogeita hamar – ehun eta hogei. – Nonahi bezala: gaur pan da, eta bihar desagertu.

      – Bai, badira txisteak ere. – Bere makina-bibratzailea bibratu nuen, hau da, nik beste katilu bat botatzen nuen. – Anekdota hobeto entzutea. Kastoreak eta egunkariak korrontearen kontra bultzatzen dutela esan nahi du, eta korronteak zentzugabekeriak erretzen ditu zuhaitz baten ziztadan eta kastorearen oinaze zailari begiratzen dio. Igeri egin zuen, igeri egiten, ikusten du, beleak eseri eta mastekatzen du. «Eman, pentsa, – atseden hartuko dut» eta galdetzen dio: – Zer diot, luma bat egiten ari zara? eta berak: – Ni? – Irribarre egin zuen beleak – Banbu erretzen dut, … Uuuuiii!!! … Huuuuu.

      Beaver: – Orduan, zer? Khe, hr … – kastoreak bere norabidean zetorren kea urratu zuen.

      Crow: – presaka.., dena ondo pasatzeagatik …, eta bizi nahi dut… Ahhahaha!!!

      Beaver: – Eta nola erretzen den zerbait?

      Crow: – Bai, tira eta eutsi, eutsi hegan egin arte.. Saiatu nahi duzu?

      Beaver: – Eta zer, aurrera?!

      Eta beleak kea zutabe bat erretzen zuen, zutabe bat bezala, lurrun-tren batetik bezala. Castorrek irentsi zuen eta biriken sakonean eutsi zion. Puztutako karraskariaren gorputza poliki-poliki atzerantz hondoratu zen eta behetik behera hondoratzen hasi zen, egunkaria atera eta hankak zabaltzen hasi zen. Kastor batek jakin-min handia zuen. Arrainak igeri egiten zuenean igeri egin zitzaion, eta algak bere ondora zihoan bideari ekin zion. Eta nola ez zuen lehenago horrelako ikuspegi eta edertasunik nabaritu. Bere bizitzan lehenengo aldiz ibaia eta natura aurkeztu zituen.

      Aldi berean, bihurgunearen inguruan, Behemoth ibaiaren ertzean esertzen da eta bere barruko arropak ezabatzen ditu. Kastore bat erretzen dela ikusten du eta kea botatzen du.

      Hipopotamoa: – kastorea zara? – harritu egin zen hipopotamoa. – egunkaria bertan zegoen, baina orain, zapi bat bezala, zabaltzen zara?

      Beaver: – Han! Han!!! Bele baten bihurgunearen inguruan, banbu erretzen!!!!!!

      Hipopotamoa: – Non??

      Beaver: – Han!!!!! – Korronteak eraman zuen, esan zuen kastoreak.

      Hipopotamoa intrigatuta zegoen eta, bere negozioa alde batera utzita, uretan murgildu zen.

      Bele batek eserita dagoenean banbu eta erretzen du. Bat-batean, hipopoa agertuko da mokoaren aurrean. Eta traidorea, bertan, beleak, hegoak astindu zituen, begiak ireki zituen, igela bat bezala eta bere eztarri guztiei oihu egiten..

      Crow: – Beaver, exhale!!! Naturan, lehertu?!!!

      oharra HAMAIKA

      Gena-ri buruz

      Ivanov beltz bat erditu nuen. Gezurrak esan nahi du, harrikatuta dagoela, eta jaiotzetik oinez bularraldea erditu duen sendagilea aztertzen du. Gaia ondo daki, ingurukoak nahastu eta inguruko langileak gidatzen ditu. Hobeto egiten du jaioberriaren gorputza hautsarekin kloroarekin igurtzi. Eta ez da zuria bihurtzen.

      – Mdaaaa!! – Adam sagarra marratuz, sendagile zaharra atera zen. – Zu, ama txikia, mutila. Eta larruazaleko kolorean akats bat du.

      Burua, sorbaldatik sorbalda eskuinera, eskuinera ezkerretik:

      – Oh, ai, ah, ah!! – lehertu zen Madame Ivanova anderea, morfina medikuak harrituta. – Doktorea, medikua maitea! – Kristo otoitzean egiten dut zerbait? Ouch… Ouch! Ez esan zure senarrari?! Bidelagun bikaina da. Zer eta ni Papua Ginea Berrira bakarrik joan nintzen.., Oaya, nire tesia idazteko, Wow., Dauden bertako taldeei buruz., Bai!! Oh, dolar, dolar negarrez!! Sega zati bat ($ 1000), bestela ahul dago, seigarren eta maila goreneko hiltzailea, nire arto lorea hil dezake eta zu, agian ni.

      – Eta horrekin bat egin behar dut? – harritu du medikuak.

      – Joder hura, beratzen, nola eman edaria!!

      – Anderea,