EGUNEAN. Egia umoretsua. СтаВл Зосимов Премудрословски

zuritzen. Bisitari eta kafetegi guztiak non zeuden sakabanatuta. Givi zaharrak bakarrik iraun zuen aginduaren zain. Bala erratu batek kapela jo eta lurrera bota zuen. Givi ez zen Budenovsky bibotearen sustraipean mugitu. Une batzuk geroago, soldadu errusiarrek zaunka egiten zuten kafetegian.

      Winekins eta kebabs gordinak hartu eta gurekin frijitzen genituen. Ez genuen dirurik behar. Beharrezko dena jangarria idatzita, erretiratu egin ginen. Givi zain zegoen.

      Soldaduak desagertuta zeudela ikusita, bisitariak eta kafetegiak kantoietatik igo ziren eta bakoitzak bere eginbeharrak hartu zituen, balak bere hizkuntza azpietatik atera eta hortz zatiak lurrean bota zituzten.

      Aspaldiko itxaropenera eramaten zuen jateko zerbitzariak. Erretilu bat jarri zuen Givi sudurraren aurrean mahai gainean eta izoztu zuen tokian tokiko agintari baten seme gantz baten apalean, goitizena – «Hey, bai?!». Givi-ren aitonak irrikaz hartu zuen barbakoa eta hortz metaliko horiak zituela, frijitutako erdiko haragi zati bat hartu zuen. Zerbitzariak arretaz salto egin zuen ipurdian, belaunak belaunikatuz. Givik brokea behin baino gehiagotan bota zuen. Haragia luzatu egin zen. Bota egin zuen, hortzak ziztatuz – bi. Brokerrak eskuetatik ihes egin zuen eta zaharra aurpegian zuritu zuen, marradun koipeak masailetan eta tomate frijituaren eraztun bat sudur zurrunbiloaren muturrean, Kaukasoko nazionalitatea, sudurrean utziz. Hirugarren aldiz atzera bota zuen, eta bere esku senilak dardar egin zuen. Eta…

      – Nolako haragi, kautxua, wai?! – lehertu zen Givi jean errespetatua.

      – Aita, Wai, hoteleko ahari osasuntsua, belarra zulatu zuen mendian! Aire freskoa usaindu zuen, bai?! eta ehun eta hamabi urte bizi izan zituen.

      Givi-k urduri bota zuen barbakoa mahai gainean.

      – He, bai, txiste hau ezagutzen nuen proiektuan aita izan zenuenean, bai?! – Altxatu egin zen, eta driftwood-eko kanabera ahaztuta korapilo hautsiekin ahaztu zen.

      Arratsalde on!!!

      Baina guk, mozkortuta, mozkortu egin ginen, eta borrokan sartu ginen. Baina zer egin gabe, aireko indarrak gara? Eta goizean eseri ginen atseden hartzeko eta hurrengo bidaia ezpainean itxaroteko…

      Egun txar baten goiza…

      oharra GAUR

      tour

      Slavery Venadevich, polizia koronela ohia, orain krimenen burua denda cool batek gelditu zuen eta litro freskoko botila bat erosi zuen, askari freskoa, garagardo freskoa eta dendatik freskoa atera zuen. Laneko jeep freskora hurbildu zenean, alarma fresko batetik blokeatu zuen eta …, zigarro freskoak erostea ahaztu zitzaiola gogoratu zuen.

      – Beno, zuhaixka erori da. – Haserre zegoen eta, autoa ipurdian bota zuenean, nikotina biltegira dendara eramatea erabaki zuen eta ez zion alarmari garrantzirik eman. – Beno, zer, berehala ilararik gabe eta erosi?! Minutu negozioa.. – pentsatu zuen, baina jakin zen bezero batzuek enpresa kopuruari produktu ugari ordaintzen ari zitzaiola eta hamar minutu itxaron behar izan zuela. Kutxako erregistroa lanpetuta dago.

      Kanpoan dagoenean, bere freskoa. Utzi zuenean, bere jeep freskoa alarma freskoarekin, vodka freskoarekin, askari freskoarekin, garagardo freskoa desagertu zen.

      – Bahituta, deabruak, khe … – Slaveri Venadevich mutilkatu zen eta, zigarro freskoak piztean, trafiko poliziak deitu zion lagunari, koronelari, bere bahiketari buruz.

      Bi ordu geroago, jeep bat aurkitu zuten patioan oso urruti: gazte baten gorpuaren barruan eta litro erdi botila, garagardo lata irekia eta ia janari merienda. Jeepetik bost metrora Khachik zaharrago baten bigarren gorpua zegoen.

      Hartutako produktuei guztia egotzi zieten eta denda horretako zuzendaria zigortu zuten, bere alaba, hamazazpi urteko ikastola, hil zela diote. Slaveri Venadevich berak hil zuen lapurra hil zuen, kontzientzia justua ez zenez, garbigailuan astebete geroago burua topatu zuen garbigailuak. Bere teknikaria deitu zuten lekura eta ihes egin zuten, poliziak ikusi eta legez kanpoko beldurra sentituz.

      Bonbardatzaileen etxeko garbigailu ohiak kokatu ziren, eta guztiei kolpeka hasi zieten, baita ni ere, eta, ondoren, «gaueko aterpea» administrazioak kargatu zidaten eta kalean amaitu nuen.

      Hiria zeharkatzen nuen eta ez nekien zer egin, jan eta edan, lo egin eta idatzi nahi nuen, kaka egin eta negar egin, urrundu eta zuritu.

      – Beno, eman pasaportea, lana eta etxebizitza!! – lehertu zitzaidan burura. Eta pitonak beste zerbait eskatu zuen. – Oraintxe beroa, haragia eta gehiago…

      – Joan lapurtzen!! – barruko ahotsa gaixotasun bat bezala ebaki zen.

      – Nooo. Ez naiz demokrata errusiar bat, sobietarra baizik. Nire gogoa sobietar osteko espazioan eratu zen, gehienek lapurtzeaz gain, azken ogia eman eta partekatu besterik ez zuten egin, Jesus bezala, besteen mina konturatu eta ez zutela ulertzen. Oligarkia eta demokrata oraintxe bertan neguan elurra ere lor ez dezaketenak lapurtu zituzten. Iragan kriminal bat duen diputatua cool eta are heroikoa da, diotenez, jazotako erregimen zaharra. Pertsona matxinatua bada ere, ehun bat behin bilketa arruntak baino arriskutsuagoa eta ankerragoa da. Ez ziren gure herrialdea hondatu zuten atzerritarrak, eta ez guk – hilkete hutsak, legearen lapur horiek – Estatu Dumako diputatuak dira orain. Eta dena aldatuko da Sobietar azken ofizial ohia kentzen denean bakarrik eta komunista ez bada ere, garai horietako lapurra da. Eta behin eta berriro luxuz bizitzen saiatzen ari dira, gure bizitza guregandik hartuta. Eta haien seme-alabek, bizitza ezagutzen ez zutela, berehala diputatuei. Kaka gogorra hobeto pentsatzeko eta berrikuntzaren alde bozkatzeko. Eta gu, haientzat komunak intsektuak besterik ez gara, abereak ere ez. Prima donna mota batek eter osoa okupatzen zuen. Bere abestiek goraipatu eta abesten dute. Gure herrialdeko emakumerik demokratikoena da, bere semea ilegitimoarekin ezkondu zen eta hori da dena: egin bezala. Eta bere monarkiaren aurka daudenak, hau da, abesti bat baino hobea eta Moisesen senidea ez izateak, ez du esan nahi Viktor Tsoi bezalako formatua, adibidez, kendu egin zuten berarekin lankidetzan arbuiatu ondoren. Eta hori boterearen zirkulu guztietan dago. Gure demokrazia Mendebaldeko demokraziaren aurkakoa da, eta beraz, bizi-maila desberdina da: kaka dugu eta Kaif dute. Estatubatuarrek demokrata zintzotasunez lotzen dute, baina gurekin errusiarrek, hori lapurreta eta bandoleria bezala ulertzen da. Eta berriro lortu dut. Beno, ezer ez, lehenengoan ez. Oihaneko piztiak errazagoak dira, ez dute legerik. Eta hemen?! Gauza nagusia lasaitzea da. Irakiten ari zara – utopia da, nerbioak behar dira oraindik… Baina dena nekatuta al dago?! Ehiza ez da arazorik. Jendea erregearen aurkakoa bada, hau ez da jada herrialde bat, baizik eta bertan egotea derrigortuta dagoen kuartela, ez bizitzea. Bizitza berregituratze kontziente baten lehen orduak zailak dira, eta dagoeneko ulertzen duzunean, bizitza ez da interesgarria eta bihar pentsatu gabe bizi zara. Helbururik gabeko bizitza. Hori dela eta, gaur egungo gazteek herrialdea erabat hondatuko dute… Bi aste hutsetik altxatzeko, eta berriro ere gizartea jaten dut. Oraingoz geroztik ez dut jokatuko…

      Nevsky Prospect San Petersburgoren bihotza da. Alexander Nevsky plazatik Decembrists Altxamenduko plazara; Itsasargietatik ermitara. Zenbat ikusten duzu: malabaristak, akrobatoak eta bilketa, eskaleak eta sugeak eta iruzurrak. Denek egiten dute lan. Eta aurpegiak gaizki elikatuta daude. Turistak, hain zuzen ere, harresia dira. Begira, McDonald-ek duen gizon itxurazko pala batekin, hau da, zorro batekin. Ikusten dut tipo bat zatozela itxura sarkastikoarekin.

      – He anaia, … bikain! – agurtu zuen sugea.

      – Bai, osasuntsu, eskerrak Jainkoari!

      – Beno, zer da bizitza normala? Jainkoari? Jainkoak ez du zurrumurrua ematen. Laburbilduz, – mutil estu batekin suhiltzaile batera hurbildu, pala bat gidatu; bestela, txakur bat bezala hilko dut. Hartu fakturak, itxi pala eta sartu poltsikoan… Eta orain, joan. Ez galdu, Jainkoak partekatzeko agindu du.

      – Nola jakinaraziko diozu Jainkoari?

      – Eta hil aurretik aitortzen dut eta oraindik paradisuan iruzur egingo zaitut. Hahaha.

      Eta orduan etorri naiz eta abisatu gabe erori zaidan tontoa. Arnasa piztu eta, eutsi nahian, senari eskua ematen dio esku batekin, eta gibea beste batekin hartzen du. Edariak, gibeleko ahula da.

      – Hartu dirua, ikaskide. – Zurgatzailea esaten diot eta labana tipoari urrundu.

      – Eskerrik asko!!! – eskerrak ematen dit, eta konbultsio hilkorreko tipoak konortea