Primitivo. Pedro Lenz

isch nid fautsch, Charly, gäge ds Zwiifle gits nüt z säge, das chöi der sogar di Glöibige bestätige.

      Aber i fänds eifacher und liechter, wen i richtig chönnt gloube, so, win i aus Ching ha chönne gloube, fescht und sicher.

      Das glouben i ender nid, dass es eifacher wär, Charly. Irgendeinisch cha me nümm gloube wi nes Ching, däm seit men Erwachsewärde. Der Zwiifu ghört zum Erwachsewärde.

      Dört han i der Primitivo gfrogt, obs de nid Überzügige gäb, wo derewä starch sige, dass me nümm müess zwiifle, zum Bispüu bi Revolutionäre wi emne Che Guevara oder bi de Sandinischte vo Nicaragua. Di sige doch eidütig uf der Site vo den Ungerdrückten und vo de Ploogete, setzi sech ii für ne besseri Wäut, do gäbs doch nüt drann z zwiifle, das müess me doch ohni jede Zwiifu guet finge.

      Wär nid zwiifli, sig gfährlech, het der Primitivo gseit. Persönlech sig er froh, wen er söttigne Lüt us em Wäg chöng go.

      Aber der Che Guevara …

      … ou der Che, Charly, ou der Che, ou dä. Mir wüsse nid so vüu über e Che, auso, ob er zwiiflet het oder nid, ob er Gägner het lo erschiesse, und wenn jo, wivüu. Aber immerhin weiss i, dass me ne nid sött aabätte. Är het gueti Gedanke gha, aber är isch ou ke Heilige.

      I bi lang bim Primitvo bblibe bi däm erschte Bsuech. Mir hei di Foräue ggässe, wo übrigens usgezeichnet si gsi. Derzue hei mer e Huufe Wiisswii gno. Won er di zwöiti Fläsche vo däm chaute Wiisswii ufgstöut het, han i ne gfrogt, obs ne nid e chli unseriös dünki, am häuliechte Tag derewä Wiisse z näh. Nid unbedingt, het er gseit. Das isch haut je nach Durscht.

      Wo mer gnueg hei gha vom Thema Gloube, si mer eifach witer, hei mer über d Büez gredt, was wichtig isch und was nid, was der Ungerschid isch zwüsche gueter Büez und nid so gueter Büez. Worum dass d Routine wichtig sig und worum dass me nie usglehrt heig. Nach der Büez si mer uf ds Thema Gedicht cho, wöu er jo au di Büecher vo de Dichter uf em Gstöu het gha.

      Primitivo, verzöusch mer öppis über dä Miguel Hernández?

      Do gäbs weni z verzöue, het er gseit. I müess ne läse. Dichter müess me läse, nid erkläre. Der Hernández grad bsungers, wöu dä heig so gschribe, dass jede, wo chöng läse, ou öppis chöng verstoh. Nid eifach heig er gschribe, aber mit eifache Wort. Dä sig nid so lang i d Schueu, der Miguel Hernández, aber är heig vo de Fründe glehrt, vo de Dichterkollege, wo sis Talänt hei gförderet.

      I lise lieber Romän aus Gedicht, han i am Primitivo gseit. Bi de Gedicht han i gäng der Iidruck, öpper wöu mer zeige, dass er schlauer isch aus ig, dass er meh glehrt het und meh verstange het vor Wäut und dass ig mi no so chöng aasträngen und gliich nie chöng tschegge, was sis übermässig schlaue Hirni heig wöue säge. Das göng mer extrem gäge Striich, wen i bim Läse der Iidruck überchiem, öpper wöu lieber öppis plöffe aus öppis verzöue.

      De müess i erscht rächt Hernández läse, het der Primitivo gseit, und är gäb mer ds Büechli grad mit. Aber d Gattig spili sowiso ke Roue, het er nächär no gseit, läse sig immer der gliich Vorgang, läse sig d Fähigkeit, im Chopf öppis fertig z mache, wo öpper angers heig aagfange.

      Wiso aagfange, es Buech sig jo normalerwiis fertig, wes usechiem.

      Klar, das scho, aber erscht dä, wos läsi, miechs zumne persönleche Wärch, zumne Wärch, wo genau ihn aasprächi. Und wäge däm sig es Buech erscht fertig, wes öpper gläse heig.

      Über das han i nächär, i de Wuche nach däm Bsuech, vüu müesse nochedänke.