Τρελό Ντετέκτιβ. Αστεία ντετέκτιβ. StaVl Zosimov Premudroslovsky

Εντάξει, – έριξα το μανίκι μου με ψίχουλα και σταγόνες από το τραπέζι. – Αυτό που ήθελα να πω. Εσείς, ετοιμαστείτε να πάτε στον Πέτρο.

      – Γιατί;

      – Ω, συνάδελφο, έχουμε μια νέα σοβαρή επιχείρηση. Πρώτο και τελευταίο!

      – Μεταφέρουμε στην Αγία Πετρούπολη; – Ο Harutun τράβηξε τα μαλλιά του από τα ρουθούνια του, ήταν χαρούμενος και χτύπησε με ένα καλάμι.

      – Oχι, πάρτε το πιο δροσερό. Θα διερευνήσουμε μια σοβαρή υπόθεση και όχι να σκαρφαλώσουμε γύρω από τα υπόστεγα, αναζητώντας χαμένα κοτόπουλα και ταύρο. Και τότε, όταν τον βρούμε, θα μεταφερθούμε υψηλότερα…

      – Πού είναι στον ουρανό;

      – Ανόητος, δεν υπάρχουν πόλεις στον ουρανό, Στην Αμερική.

      – Και τι θα αναζητήσουμε; Τι πρέπει να βρούμε για να μας στείλετε στην Αμερική;

      – Θα ψάξουμε τη μύτη…

      – Ποια μύτη; – Ο Harutun δεν κατάλαβε.

      Ο Ottila ανέβηκε στο τραπέζι και περπάτησε στην άλλη πλευρά, πιο κοντά στον δεκανέα. Κάθισε και μπήκε στα πόδια του, κουβεντιάζοντας μαζί τους.

      – Λοιπόν, με λίγα λόγια.. – ξεκίνησε με μισή φωνή.

      – Και τι, σε ένα ψίθυρο τότε;

      – Nerd, ανταγωνισμός. Αυτή η υπόθεση μπορεί να ληφθεί από τους Feds.

      – Αχ! Συνειδητοποίησα το δοχείο.

      – Έτσι λοιπόν, το μανίκι. Χε, δροσερό! Είμαι “φυσίγγιο”, και είστε “μανίκι”. Και η κασέτα τοποθετείται στο χιτώνιο. Hahaha Είναι αστείο

      – Oχι Βάζουν μια σφαίρα στο φυσίγγιο.

      – Τι, έξυπνο; Και ξέρετε ότι στη χώρα μας όλοι είναι έξυπνοι – φτωχοί και φτωχοί. Θέλετε να κάνετε τη διαφορά; Στη συνέχεια ακούστε, δεν θα εξηγήσω δύο φορές. Ένα ιερό μέρος δεν είναι ποτέ άδειο. Και η θέση σας, όχι μόνο οι Ιερείς.. Ξέρετε πόσοι άνεργοι στο χωριό μας θέλουν να σας fuck για να πάρετε τον ελεύθερο χώρο σας;

      Ο Harutun έριξε τα μάτια του από φόβο και έριξε δάκρυα της γεροντίας.

      – Λυπάμαι, κασέτα, δεν έχει εισαχθεί σφαίρα στο μανίκι, αλλά ένα φυσίγγιο.

      – Καλά, ακούστε, πόσο, θα εξηγήσω με λίγα λόγια: Eeee… διάβασες τον Γκόγκολ;

      – Έπιε ένα μάγουλο.

      – Με λυπάς;

      – Ήταν χιούμορ. Παρακολούθησα ταινίες με τη συμμετοχή του.

      – Αυτό είναι καλό. Παρακολουθήσατε μια ταινία για το NOS;

      – Ποια είναι η μύτη;

      – Λοιπόν, όχι για τη δική σας; … – Ottila πήδηξε από το τραπέζι, – Χιούμορ ξανά;

      – Μη, ναι! – Ο γέρος σηκώθηκε στην προσοχή. Ο Ottila κοίταξε τη βουβωνική κοιλότητα και, με τα ματωμένα μάτια, σήκωσε το κεφάλι του, ρίχνοντας το κεφάλι του στο τέλος και είδε μόνο ένα υπνησικό πλέγμα.

      – Καθίστε γαμημένο!! φώναξε. Ο στέφανος καθόταν σε αρχική θέση.

      – Θυμήθηκα. Το φυσίγγιο… αυτό είναι όπου ο άνθρωπος έχασε τη μύτη του…

      – Υπενθύμισε;

      – Αυτό είναι σωστό!

      – Έτσι θα τον αναζητήσουμε. Ο ίδιος … – Και ο Ottila έσφιξε ένα δάχτυλο στο ταβάνι. – με ζήτησε μισή μέρα. Ζήτησε πάρα πολύ από μένα να αναλάβω προσωπικά αυτό το ζήτημα. Για να μιλήσω, πήρε τον προσωπικό έλεγχο.

      – Θεέ;

      – Oχι, ανόητος, ο στρατάρχης. Nuuu, ο θεός μας. Είπε ότι δεν υπάρχει κανένας αξίζει τον κόπο … – Η Ottila πήδησε