Τρελό Ντετέκτιβ. Αστεία ντετέκτιβ. StaVl Zosimov Premudroslovsky

πρόσωπο του από τον “πάγο” – ένας καθαριστικός παράγοντας για γυαλιά αιθανόλης μεθυσμένος από τους άστεγους και τα παρόμοια – έγινε κόκκινο σαν τον κώλο του χιμπατζή. Τα μάτια του ήταν γεμάτα με δάκρυα, όχι μόνο από τη θλίψη, αλλά και από μια τρομερή μαυρίλα. Καθόταν στο πέρασμα του σταθμού μετρό της Μόσχας. Το καπέλο του ήταν ανάποδα και βρισκόταν στο πάτωμα. Θα μπορούσε κανείς να δει μια δεκάρα σε αυτό: ένα, πέντε, και δέκα νομίσματα. Κάθισε στα γόνατά του και άρπαξε ελαφρώς. Τα δάχτυλα δεν έπεσαν στα δάκρυα.

      – Harutun; Ο Ottila αποκάλυψε: “Τι είναι το θέμα μαζί σου;”

      – Αχ; Apchi, – ο σωματός έβαζε τα μάτια του αργά.

      – Να σηκωθείς, κάθεσαι εδώ; – Το σφάλμα ήρθε και σήκωσε το καπέλο του.

      – Μην αγγίζετε, apchi. – Ο Χαρουτούν φώναξε υστερικά και άρπαξε το καπέλο του. Κάποιο μικρό πράγμα πήδηξε στο μαρμάρινο πάτωμα και χτύπησε. Ο ήχος ακούστηκε από τους άστεγους που στέκονταν κοντά. Φαινόταν αξιοπρεπής και νεότερος.

      – Γεια σου παιδί, βγείτε από τον άθλια. – φώναξε ένα από αυτά

      – Μην τον ενοχλείστε να κερδίζετε ψωμί, παίζετε. – φοβάται το δεύτερο.

      – Βάλι, Βάλι. – υποστήριξε την τρίτη, – ενώ ήταν ζωντανή.

      – Μου λέτε νέους; – Ο τοπικός ντετέκτιβ στρατηγός Klop άνοιξε τα μάτια του με έκπληξη.

      – Ω; Ναι, αυτό δεν είναι καθόλου παιδί.

      – Είναι νάνος;

      – Ναι, και ο Νέγος. Εχ. – Και άρχισαν να πλησιάζουν στο Bedbug.

      “Μια κασέτα,” γκρίνιζε ο Harutun, γονατίζοντας. – Φεύγω, κύριε. Θα τους καθυστερήσω. Παρόλα αυτά, ήδη με χτύπησαν και με έκαναν να ικετεύω.

      – Oχι ssy, θα τους εξηγήσω στο Sarakabalatanayaksoyodbski ότι δεν μπορείτε να προσβάλλετε τους ηλικιωμένους. Ο Ottila απάντησε με σιγουριά και γύρισε τα μανίκια του.

      – Ω, Zyoma, αποφάσισε να τρέξει σε εμάς, – για τον μπάσταρδο, τον πιο υγιή και τον φαλακρό.

      – Γκρι, σύρετέ το στον κάδο. – υποστηρίζεται λεπτό και στα τατουάζ, που δείχνουν προς την ουρήνια.

      – Λέω αμέσως, να ηρεμήσω νέους ανθρώπους, σας προειδοποιώ την τελευταία φορά. – ρώτησε τον Klop ευγενικά, κοιτάζοντας στα μάτια ενός υγιούς. Το πήρε με το τεράστιο πινέλο του δίπλα από το κολάρο και, ανυψώνοντάς το, το έφερε στα μάτια του. Χαμογέλασε χαλαρά και ξαφνικά έπνιξε την ανάσα του. Άνοιξε τα μάτια του, σαν να έπασχε από δυσκοιλιότητα και διευρύνει το στόμα του, σαν να ήθελε να βάλει τον βολβό του Ιλιώτη στο στόμα του. Το goon άφησε το πινέλο και λυγίστηκε πάνω, άρπαξε τη βουβωνική του χώρα με τα δύο χέρια.

      – Ahhhhh!!!! – πνίγηκαν όλοι γύρω.

      Ο Ottila κατέβηκε στα πόδια του και, σκύβοντας, προκάλεσε ένα δεύτερο χτύπημα στις μπάλες, αλλά με τη γροθιά του.

      Έσπρωξε τον πυροβολισμό με τις γροθιές του για ένα λεπτό, τόσο γρήγορα που ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις τα χέρια του και, τελικά, χτύπησε τη φτέρνα στο μήλο του Αδάμ με ένα άλμα με τακούνι. Ο κοκκινωπός έπεσε σιγά-σιγά προς τα εμπρός και έπεσε στο μαρμάρινο πάτωμα με το μέτωπό του, συνθλίβοντας τα πάντα παραμένοντας στον εαυτό του. Ο Ottila επέστρεψε στη μία πλευρά, χάνοντας την πτώση. Οι ομοφυλόφιλοι του φεύγουν από τον άνεμο. Και σε γενικές γραμμές, η μετάβαση καθαρίστηκε από κάθε είδους freeloaders – μεθυσμένους.

      Ο Ανκεφαλοπάθης σηκώθηκε, στηριζόμενος στον ώμο του σεφ.

      – Σας