Τρελό Ντετέκτιβ. Αστεία ντετέκτιβ. StaVl Zosimov Premudroslovsky

Pupsik, θα επιστρέψω όσο πρέπει!” Ενώ το Flea σας περπατά επάνω, περιμένετε για μένα και θα επιστρέψω, ίσως …”

      Ο Izya διάβασε το σημείωμα και, γράφοντας στο φύλλο στο χειρόγραφο του πατέρα του και του Intsefalopat, το έκρυψε στην τσέπη του και σκούπισε την επιγραφή από την πόρτα.

      – Καλά, παλιά κατσίκα, το πήρατε.

      – Πήρα το κινητό μου τηλέφωνο και έστειλα SMS στον πατέρα μου. Στη συνέχεια πήγε στο σπίτι και έδωσε το σημείωμα στη μητέρα του. Διάβασε και σήκωσε τους ώμους.

      Αφήστε τον να οδηγήσει. Θα το αντικαταστήσουμε. Και όχι μια λέξη για τη συνέχιση του πατέρα. Το πήρα;

      – Φυσικά, μητέρα, καταλαβαίνω… Και ας πάρουμε το χοίρο από τον διευθυντή, αχ; πρότεινε.

      – Τι είσαι; Πρέπει να κάνουμε τα πάντα σύμφωνα με το χάρτη και τη δικαιοσύνη.

      – Και φωνάζει σε με δίκαιη;

      – Είναι ο σκηνοθέτης. Ξέρει καλύτερα. Και ο ίδιος θα είναι δικαιολογημένος ενώπιον του Θεού.

      – Είναι αυτός που κρέμεται στον τοίχο στο γραφείο;

      – Σχεδόν. Εκεί κρέμεται ο Iron Felix, ο αναπληρωτής του. Εντάξει, πηγαίνετε στο σπίτι σας.

      – Το έκανα. Μαμά, μπορώ να πάω για μια βόλτα στο ποτάμι;

      – Πηγαίνετε, αλλά θυμηθείτε, κουτάβι: πνίξει, μην έρθετε σπίτι. Θα σε σκοτώσω… Το πήρα;

      – Ναι. – Izzy φώναξε και εξαφανίστηκε πίσω από την πόρτα…

      – Uuh, – ο ελεγκτής, ένας ντόπιος λατίνων συλλογικό αγρόκτημα, κούνησε το κεφάλι του, αφήνοντας τους επισκέπτες μέσα. – Δεν υπάρχει συνείδηση, είναι προφανές ότι το πρόσωπο δεν είναι ρωσικό, και η στολή του στρατηγού τράβηξε.

      – Και υπάρχει μια διοικητική τιμωρία γι “αυτό.. – εξήγησε ο λοχίας Golitko, ένας ντόπιος της Lviv.

      – Και εδώ είναι το διαβατήριό μου, με ένα τραγούδι, Harutun Karapetovich και του έδωσε ένα penta. – Ρώσικα. Είμαι Ρώσος, δικός μου!

      – Oπως και εγώ, – πρόσθεσε ένα πεντάλ

      – Και εγώ. – εκτοξεύοντας τα μάτια της, πρόσθεσε ο ελεγκτής.

      – Λοιπόν, είσαι καλά. – Το διαβατήριο των φύλλων προκάλεσε το πεντάλ, – αν και για ένα δευτερόλεπτο, – κοίταξε από κάτω από τα μέτωπα, – είσαι καλλιτέχνης; – στα πολύχρωμα μάτια, μετά από τα οποία μείωσε τη μελέτη του στα αυτιά – ή ένα κτηνώδες;

      Τα μάτια της Oττυλα εκτοξεύτηκαν και ζύγισε σαν να ξέρει, κοιτάζοντας το Intsefalopat. Το σώμα ήταν κοκκινισμένο.

      – Λοιπόν, βελονιά, με την οποία τα βοοειδή σας αποθέτουν, ή στην κουλτούρα του σπιτιού; – ο σύντροφος παρέδωσε το διαβατήριο στον Harutun.

      – Τι είδους καλλιτέχνης είμαι; Δεν είμαι βοηθός πλήρους απασχόλησης στο τοπικό χωριό Sokolov Stream, περιοχή του Λένινγκραντ.

      – Ω, οργισμένος, βγείτε από εδώ. – πρότεινε ο αξιωματικός.

      – Εδώ είναι η δική μου ταυτότητα.

      – Τυχερό, λέτε; – Ο λοχίας ξύδασε το μάγουλο του και έβαλε σπόρο στο στόμα του. – καλά, είσαι ελεύθερος και αυτός θα έρθει μαζί μου.

      – Τι σημαίνει “έλα μαζί μου”; – ο κοριτσίσκος ήταν αγανακτισμένος. – Επιτρέψτε μου να καλέσω τώρα το αφεντικό μου; Θα θέσει το μυαλό σας…

      – Καλείτε, καλέστε εκεί, στο γραφείο μου, και στην αρχή θα σας δοκιμάσω για μια αναζήτηση, ίσως είστε τσετσένος τρομοκράτης ή έχετε δραπετεύσει από τους γονείς