Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь. Зөлфәт

булып минем йөрәкне...

      Атка тагыпмы язмыш сөйрәтте? –

      Сөйрәлдем кара комга уралып...

      Якты болытлар китте каралып.

      Гомерлек түгел, мәңгелек түгел,

      Замана, синең шыр шәрә күгең!

      Йолдызга күңел һаман ашкынган –

      Саф чишмә чыга ташлар астыннан...

      Чылтыра, күңел! Ташып,

           бер түгел!

      Каралык җирдә мәңгелек түгел.

      Җаным арганда, талганда күңел,

      Ярсулы Ыкта дулкыннар җиңел...

      Сәлам әйт, дулкын, мәңгелек юлга!

      Тезләник әле

      Галәм алдында,

      Дөньяда яшәп туярлык түгел, –

      «Абыкай!» дип эндәште сеңел...

      Кызлар көлә

      Илләр искә төшкән чагында,

      Күз алдыма килә гел генә –

      Сулар тибә чишмә төбендә,

      Кызлар көлә чишмә янында,

      Илләр искә төшкән чагында.

      Күз алдыма килә гел генә

      Шул чишмәнең яшел сукмагы;

      Каршыма ук килеп туктадың,

      Чулпы чыңлый иде билеңдә –

      Күз алдыма килә гел генә...

      Сулар тибә чишмә төбендә –

      Исеңдәме синең ул көннәр?

      Ул көннәрдән калды төтеннәр...

      Ләкин һаман әле күңелдә

      Сулар тибә чишмә төбендә.

      Кызлар көлә чишмә янында.

      ...Ул чишмәләр кипте ләбаса –

      Яңа заман – яңа тамаша!

      Хыялымда бары, җанымда

      Кызлар көлә чишмә янында.

      Илләр искә төшкән чагында,

      Утлы уйлар айкый күңелне:

      Кемнәр җырсыз итте бу илне?

      ...Гүяки мин хөкем алдында –

      Илләр искә төшкән чагында...

      Каргыш

      Коткы дигән нәрсә бу татарга

      Нишләп икән шулай тиз керә? –

      Хәер, тилегә «син – тиле» дисәң,

      Ул тигәнәк буе сикерә!

      Җир тырмашып гомер иткән чакта

      Гел иманнан җанга кот кунып,

      Денсез чирү килгән ил өстенә –

      Осталары кызыл коткының!

      И мәчетле татар авыллары!

      Җир белән күк гүя тоташкан...

      Манараның айга орынуы –

      Ашкынуы җанның Илаһка.

      Денсез чирү белгән җиңеләсен,

      Җан һәм Илаһ һаман бер булса,

      Чирү җиңәр –

      күккә төбәлгән шул

      Манаралар җиргә егылса.

      Мөселманның бары үзеннән гел

      Аллаһ йортын чирү иштергән.

      Табылган бит шундый мөртәт затлар –

      Кара төндә иблис өшкергән!

      Риваять бар: илдә иң беренче

      Манараны кискән бер бәндә,

      Бар халыкның тәкбир әйтә-әйтә

      Үксеп елаганын күргән дә

      Шаркылдап бер көлгән:

      – Һай, ахмаклар!