Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь. Зөлфәт

Йә, тагын... тагын, ныгым!

      ...Күрсәт, Ык, тагынлыгың!

      Талпынган тере суым син,

      Алкынган тере суым,

      Төн йокылары белмәгән

      Гашыйклар сере –

           Ыгым...

      Гомернең адымнары бу

      Ыгымның агымнары,

      Ыгымның агымнары шул,

      Агымның ырымнары –

      Гомерлек ырымнарым!

      Таңтирәк

      Тыңлыймчы ак тынлыгыңны,

      Ак бәсле тугай...

      Сискәнеп куйды таңтирәк –

      Төш күрә бугай...

      Таңтирәккә язлы төшләр

      Кергәнме әллә? –

      Яздан адашып былбылы

      Килгәнме әллә?

      Кунгандыр былбыл нәкъ шушы

      Тирәкне сайлап,

      Үзе белгән сөю җырын

      Туйганчы сайрап.

      Йокыга чумган тирәкне

      Сискәндергәндер –

      Таңтирәкнең җаныдыр – җыр,

      Ә җан – бердәнбер...

      Шулайдыр... Ак бәсле тугай

      Тынлыгын җуйды –

      Сискәнде кинәт таңтирәк,

      Ак бәсен койды.

      ...Гаҗәеп мәле җиһанның...

      Актан ак йокы...

      Хәтта йолдызлы күкне дә

      Сарыган сыкы...

      Җаннарга тия шул…

      Татар җыры... Бер юлдашның

      Әйткәне искә килә:

      – Сезнең җырларны тыңлавы

      Авыр бит... җанга тия!

      Тугарылып алмыйсыз бер –

      Санаулы бит һәр көне!

      Сез, татарлар, җырлашмыйсыз –

      Елашасыз шикелле...

      ...Хаклысың, юлдаш!

      Күргән һәм

      Көн иткән гомерендә

      Уйлаган уйга иңә шул,

      Җырлаган җырга иңә.

      Бетмәс-төкәнмәс аһ-зарлар

      Җырдан җырга күчкәннәр:

      «Сөялеп ял итә торган

      Талларымны кискәннәр...»

      Ничек һаман исән татар?

      Ничек калды? Бетмәде?

      Атлаган саен бит аның

      Киселгән өметләре!

      Хәлләр бөтенләй башка шул:

      Җиңелсә горур халык,

      Җиңүче туйдан туктамас,

      Гомерлек үчен алып

      Изәр дә сытар горурны,

      Гарьләнеп үзе өчен,

      Моңарчы шушы горурга

      Тезләнгән тезе өчен!

      Үч алып туймас!

      Китәр үч

      Гасырлардан гасырга,

      Җиңелгәннең сыкранулы

      Өмете күчәр җырга.

      Әйе, җанга тияр бу җыр,

      Искәртеп торыр һаман:

      «Түз! Хәлең җый! Көнең килер,

      Синеке булыр заман!»

      Һай бормалы, бормалы ла,

      Бормалы җырларыбыз

      Җанга тия:

      – Көн киләчәк!

      Күз ачып уйланыгыз!