Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь. Зөлфәт

башкынаен салып,

      Ялгызы яшь түккән кыз мәллә?

      Тик бер генә тыңлап җыр иясен,

      Җыр яралган серле илләрдән

      Тик бер генә урап кайтыр идем!

      Ходай андый тылсым бирмәгән...

      Мең-мең еллар элек, күңле тулып,

      Кем ул җырга салган йөрәген...

      Сизмәгән ул шушы җыр утының

      Артык ерак... ерак дөрләвен!

      Куанычын җыры иткән кеше

      Әрнүен җыр итеп җырлаган...

      Тыңлаганда йөрәк ярылыр күк! –

      Җыр чыгарган –

      Ничек чыдаган?!

      ...Ә шулай да бер утырсаң иде

      Борынгы шул учак янында!

      Борма-борма җырлар, һай, агыла –

      Җырга лаек язмыш табыла...

      Дәгъва

      Китә бөек затлар... Кайчак даһи,

      Бөек китә дәгъва калдырып:

      – Ул кемнеке? –

      Җавапсыз бу сорау

      Чордан чорга бара каңгырып.

      Бүлешәләр чәчән-дастанчыны,

      Фәлсәфләрне, данлы яугирне:

      – Ул – безнеке!

      Кешелеккә бирде

      Безнең кавем иң зур шагыйрьне!

      – Ул – безнеке! – Кырыс һәм тәгаен

      Күпме ил-халыкның дәгъвасы.

      Тарихларның төпсез чоңгылыннан

      Мең-мең дәлил таба һәммәсе

      Һәм аңлатып бирә

      Үз ягына

      Һәр дәлилнең мең-мең мәгънәсен!

      Нинди мәгърур илләр һәм халыклар!

      Дәһшәт ияләре югыйсә!

      Әнә шулар

      Җирдә яшәп киткән

      Даһи затны һаман бүлешә...

      Әйтерсең лә бергә уйнап йөргән

      Ике садә сабый талаша:

      – Бир! Минеке!

      – Юк! Минеке! – диеп,

      Бер уенчык өчен даулаша!

      ...Кайсы туфрак биргән ул даһига

      «Эврика!»лы сирәк акылны? –

      Күпме тереклекләр алмашынды,

      Күктән күпме йолдыз атылды!

      Тик чишелми шул чияли төне...

      Дәгъва кала...

      Калсын! –

      Ул даһи

      Бик ерактан карап елмаядыр,

      Моңаядыр тыңлап, билләһи!

      Нишләр иде

           биргән булса Ходай

      Даһилыкның аңа явызын?

      Нишләр иде

           китеп барган булса

      Җирдә каннар, күз-яшь агызып?

      Нишләр иде

           исме халыкларда

      Каргыш сүзе булып гел йөрсә?

      «Юк! Безнеке түгел!» дип, халыклар

      Аннан тәмам йөзен чөерсә?

      Нишләр иде,

           эзен эзләп табып,

      Калкынмаслык итеп күмсәләр.

      «Юк! Безнеке түгел мондый даһи!

      Нигә мондый даһи!» дисәләр?

      ...Явыз даһи даны язган икән,

      Диваналык килсен бәндәгә, –

      Диваналар изге санала бит