Луд детектив. Смешен детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

дупка во идот што добро личеше на печка. Сите во саѓи и куршуми.

      – Да, ова е стар шпорет… Или можеби богатството е закопано во него? – старицата се радуваше и го претпостави својот оригинален изглед на својата возраст. Theабата ја стави раката во дупката.

      – Или стапица од стаорци. Хехе – закачен на Идот.

      – Не се плашам од смрт. – И жабата ја втурна својата рака во лактот длабоко.

      Одеднаш нешто почна да шушкава.

      – Аххх!!! старецот викна и се обиде да ја извлече раката.

      – Што,.. стапица? – се качи бабата. Toолчка надуени очи. Раката е заглавена. Пот што излегоа од челото на Тоад и неговите бесни очи беа како давење во последните две минути.

      По еден момент, раката повторно вибрираше, толку многу што му се тресеа образите на жаба и тој одеднаш ја извади раката. Сува сума мумија на мртва насмеана мачка беше стегната во четката.

      – Леле, имај ми член! – ја изненади жабата и се држеше надвор, задевајќи го лицето на трупот, до матното лице на Клаудија.

      – Воа купи! – баба се одвикна и, откако скокна на задната страна, се смири на нејзината огромна задна страна директно на ноктот од сто и педесет големина во милиметри, држејќи се надвор од таблата што самата ја фрли порано. Во гушавост, здив во полн…

      – Ха, што реков?! тој газ ќе ве стави на пребројувањето. – наплатувал Идот.

      И, според зборовите на пријателскиот Идот, бабата лаеше пред старото грло.

      – Отидов на фармата, да фати баби. – старицата се разбесни и, кревајќи го левиот ранет задник, го искина прикован табла на телото. Ноктот беше «рѓосан и со брановидна површина како пила. Крв капеше од крајот. Тастатурата го прегледуваше од сите страни и, чувствувајќи болка, викаше насилно.

      – На што се смеете, копиле? – се откина и ја фрли таблата со крвав лак во Идот. Затајуваше и почна да бега. Тули започнати во патеката влегоа во потрага. Еден од камењата удри во агол на задниот дел од главата на дете. Падна и се дупна.

      – Дали возите? – жаба исплашена.

      – Ништо нема да умре. – баба Клавка се смири и ја помаза раната со плунка. Ајдот подоцна се крена како се ниша и се караше покрај него, држејќи ги со обете рани место.

      – youе те треснам. – Идот се сопна во подот на неговиот глас.

      – О? Гледајте го! Таа има еден пакет на сноп во стомакот. – Theабата ја повлече оваа пакетче од стомакот на мачката и им ја покажа на сите.

      – Свртете го, го праша тажниот Идот.

      – Можеби има брулики? – посочи, баба, која ја заборави болката, беше тастатурата. – А ти, Голдфинш, оди на работа. таа лаеше на Идот. – презимето Мухин и леташ над долја од богатство, како мува над Париз.

      – Што велите? Или можеби ќе одите во пекол, А? – Идот се возеше на. – Сега ја удрив титулата!

      – Ах, добро! – adолчката е ortичкана – Бузу запре и двајцата. Сакате одземена пенкало? Поделете на три.

      – Внатре! И ова е почит кон вас жаба. I’mал ми е Те разбрав погрешно … – се радуваше платениот Идот.

      – Не барајте