Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

метавонед? Албатта, то ба охир тақсим накунед. Милзорҳо ҳоло ҳам мустаҳкаманд, онҳо ҳам санг мебошанд. Танҳо онҳоро тамом кунед.

      – Барои тамошои хуб кор нахоҳад кард. Ғайр аз ин, ба шумо ёрдамчӣ лозим аст, на як, на камтар аз ду нафар. Ва, албатта, пешпардохт, пас ангеза хоҳад буд.

      – Хуб, дар ҷои пешакӣ соате ҷарима хоҳад буд, аммо мебинем. Аммо ман пардохт мекунам, агар ин ба маблағи он бошад. Мисли – ман як садақа медиҳам ва довар ба ман як танга медиҳад. Ҳамин тавр мо розӣ шудем. Ва дар шогирдон ба шумо Idot мегӯям. Оё шумо инро медонед?

      – Албатта. Ин як морон аз Қызихстон аст. – пир пир туршиҳоро пора кард.

      – Ва чӣ?

      – Бале, ӯ нашъаманд аст, ман масхара мекунам. – пиразан себи Одамро бо ангушташ пахш кард.

      – Ва шумо?

      – Ман? Гумон кунед, ин фиребгари калидии ин морон итоат кард.

      – Ва чӣ, онҳо дар ҳақиқат муошират мекунанд? вай ба вай хуб аст.

      – Оҳ, вай ба вай даромади иловагӣ пешниҳод кард. Албатта, бо нӯшидан.

      – Дар суд, албатта, шумо ба ин суханони зидди Idot шаҳодат намедиҳед.

      – Шумо маро барои касе нигоҳ доред, роҳбар. Ман талх нестам. Ман ба минтақа нарафтаам ва ман ба қубури ту рақс намекунам. Вақти беҳтар аз як сатили озод.

      – Хомӯш шавед. Ин ман. Чӣ мешавад, агар?!

      – Ман мефаҳмам, саркор.

      – Ва оё Баба Клава кор карда метавонад?

      – Албатта. Гарчанде ки вай 65-сола аст, вай мисли булдозер шудгор мекунад. Аммо Idot?! Мушкилот хоҳад буд.

      – Онҳо нахоҳанд кард. Ман ӯро низ ҷалб хоҳам кард.

      – Ва пул ба ҳама баробар аст?

      – Шумо зиёдтаред, аммо пас аз як соати ҷарима.

      – Ва агар ин тавр кунем, ва мо соатҳои хубро кор карда наметавонем?

      – Аз ман чарх гиред, ва ҷазо дода намешавад. Кори зиёде.

      – Аммо барои сохтани он чӣ ҳаст?

      – хук бояд зиёд карда шавад. Ман мехоҳам хукҳо дошта бошам. Хуб, ҳамин тавр, дастҳо?

      Пирамард парид.

      – Хуб, агар дар ин шароит се дона.

      – Шумо чаҳор ҳастед ва истилоҳро фаромӯш накунед.

      «Ва он,» ӯ сарашро ларзонд ва ба анбор нигоҳ карда, «албатта ман розӣ ҳастам.»

      – Баъд мо розӣ шудем. Оё шумо пардохт мекунед. Ман ба шумо пул медиҳам, аммо шумо ҳам талабот ҳастед, онро бурида истодаед?

      – Оооох, ман?! Саволи Shit, роҳбар, биёед ин корро кунем!! – Пиразан нафаси чуқур кашид ва дигар сигор кашид. – Пас, ман ба ягон бригадир монанд ҳастам?!

      – Чунин менамояд.

      – Ва кай оғоз бояд кард?

      – Ҳатто ҳоло ҳам, ман ба Арутун мегӯям, ки Идота ва бибии Клавка биёранд. Ва дар ин ҷо Idot аст.

      – Морро ба ёд оред, вай пайдо мешавад.

      Идот дар дарвоза пайдо шуд.

      – Хуб, чӣ овардӣ? – Бедбуг ба Кид рӯй овард.

      – Бо пули нақд.

      – Чӣ қадар?

      – Якчанд дона кофӣ?

      – Кофӣ аст, аммо ин ҳама нест. Шумо ба кӯҳна ёрӣ медиҳед, ӯ ҳама чизро ба шумо мефаҳмонад.

      – Ба ин? Оҳ, сардор, вай норасост.

      – Ҳозир чашмамро чида, ба бозор ҷавоб медиҳам, ҷалб мекунам? – ва Тӯб бо питчерк, ки дур набуданд, дар Идот шитофтанд.

      – Интизор