Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

ба мисли як боғ.. Шумо шинондед, apchi, саг?

      – Интизор шавед, Харутун,.. ин ҷо биёед syudy? – фармон дод Клоп.

      Idot майл надошт.

      – Нишаста. Оттила ба сатили наздикаш ишора карда онро ба ҷояш гузошт, аммо он бе поён буд. Идот нишаст.

      – Дастҳои худро ба ман дароз кунед, хурмо кунед… Ана. Ҳоло, Ҳарутун, рӯзномаро биёред.

      – Аз куҷо? apchi.

      – Зани худро пурсед..

      – Писюня, ба ман рӯзнома диҳед! apchi.

      – Кӣ? Писюня?

      – Апчи, апчи, апчи … – Харутун сурх шуд

      Idot chuckled.

      – Шумо чӣ хандидед? – Оттила ба саҳна баргашт. «Изолда, коғазро ба ин ҷо биёред!»

      – Худро бигир! На модарандар ба воя расидааст! Изолда ғусса мехӯрд.

      – Биравед. – бо овози паст корпоратсияи Klop фиристод. Ҳарутун дар ним соат рӯзномаро овард, Оттила аллакай сад нохунро ҳамоҳанг карда буд.

      – Кадом маргро ба марг бурдед? Биёед.

      Отила газетаро гирифта, дар болои он паҳн кард.

      – Се. – фармон дод ишк

      – Чор. – Идот дар ҳайрат монд.

      – Чй, чор?

      – Хуб, се – чор – панҷ…

      – Маро масхара мекунед? ба дасти худ туф ва се, се то сӯрох кунед. Ҳама банди худро аз дасти худ тоза кунед.

      – Чаро?

      – Мехоҳед инро дар лабораторияи шӯъбаи милитсияи маҳаллӣ нишон диҳед?

      – Не.

      – Пас се дар ин ҷо ва рӯза.

      Кӯдак як дакика бо як нахӯд реза карда ба Клоп супурд.

      – Дар? Вой! – ҳайрон шуд Клоп.

      – Дарҳол ҳис, apchi, дасти як касб.

      Нахўди Оттила аз тиллои сигор дар зери як варақ парпечшуда. Ва оташро сабуктар кунед. Коғаз коғаз сӯзондан ва нахӯд хушк. Оттила як нахӯдро бо болғ зада кушт. Бо тамоку аз сигор кашида шуд ва қафо холӣ шуд. Мӯҳр ва дар охири анҷом. Ман як корти печдори картон аз зери қуттича ба ҷои филтр гузоштам. Ва бо забонаш болои сигорро тар карда, онро оташ дод. Ҷамғаб садо дод ва кашф мустақиман ба шушҳои участка фурӯ рафт ва ӯ Африкаро ба ёд овард. Ҷойгоҳҳои кушодаи он ва ҷангал. Дар зери он рақс мекунам, бо папуаскас аз даҳонам бад мешавад. Оливье аз мағзи марди сиёҳ аз як қабилаи ҳамсоя, ки барои намак омадааст. Аввал ҷинсӣ бо ҳиппо ва ғайра. Дар ниҳоят, ӯ мисли ҳубобча парида, нафаси худро нигоҳ медошт ва тадриҷан дуди болдори ҷинро ба дуд мебаровард. Хуни вай бо оксигени шодмонӣ ғанӣ карда шуд ва ӯ худро тавре ҳис кард, ки гӯё бо вазни сифр парвоз кардааст. Ҳама чиз дар атроф дурахшон ва ғавғо буд. Кӯдакии Оттила фаро расид ва ҳама чиз дар гирду атроф писанд омад. Саг аз дӯкон баромад ва чашмони доғи соҳибхонаро дида, рақс кард ва думи худро кашид.

      – Ҳеҷ чиз худро шарм намедорад?! – ӯ овози худро накард ва сигорро ба Интефалопат супурд. -он Харутун, истед. Ҳамчун коршинос фарқи байни shit ва shalро ёбед.

      – Ва ман ҳеҷ гоҳ онро сигор накардам. Апчи. Ман намедонам, ки чӣ гуна.

      – Мисли тамоку, танҳо дудро тарк накунед. Ман мегӯям, онро пурра ба даҳони худ напартоед, холӣ барои таъмини ҳаво ба шуш ва берун рафтан, ворид шудан ва ба берун нарасидан. Онро кашед ва дар дохили он эҳсос кунед.

      Харутун оҳиста ба болои роҳ гузашта, роҳравро гирифт. Тавре ки сардор фармудааст, вай сигор кашид. Пас аз лаҳза ӯ ба сабзавот табдил ёфт ва