Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

ман таслим намешавам ва ҳама чиз дар ин ҷо танҳо барои гузориши семоҳаи ҷоиза аст. – хулоса омад пир ва ба ҷояш сар кард.

      – Нишаста, апчи, сартарош! – сиҳат кард Ҳорунун пир. – Мо чӣ кор кунем, Патрон?

      – Ин суиистифода аз ваколат аст! – пирамард хашмгин шуд.

      – Ва шумо хомӯшед! Оттила аккос зад. – Экспертиза нишон медиҳад. Шумо гунаҳкоред ва агар шумо мехоҳед ба минтақа равед, шумо то субҳи барвақт омадани лабораторияи экспертӣ нишастед. Ё, ман ба шумо сад соат кор дар хонавода таъин мекунам. саҳни ҳавлӣ.

      – Ин дар куҷост? – пурсид пиразан дар кӯтоҳ, дар ошёнаи ошхона.

      – Бархез ва онро ларзон, боздошт. Ҳарутун ҳама чизро дар роҳ шарҳ медиҳад. Бале, Ҳарутун, ман қариб фаромӯш кардам: Эътирофи содиқона аз ӯ бигиред, агар шумо ба кор ҳозир нашавед, корд ёбед, танҳо бо дастҳои худ нарасед ва ба халта печонед. Ва ту, эй пир, агар шарафмандона кор кунӣ, танҳо як сент кабати

      – Дар, ҳол? – пирамард хашмгин шуд. – Ман инро аз куҷо мегирам?

      – Хомӯш шавед, apchi, вақте Boss ҳукм мебарорад.

      – Оҳ, бо ин роҳ, шумо онро бурида метавонед. Пагоҳ, пагоҳ соати шаши бегоҳ, истихроҷ сар мешавад. Бале, ва ҳамроҳи худ як дандон бигиред, ва ман як косаро меёбам. Инак, шумо дар навбати худ бо саг мехӯред. Агар Полкан иҷозат диҳад. Шумо дар ҳаммом хоб мекунед.

      – Ва метавонад калимаи охирин бошад? пурсид бобо.

      – Ба пеш!

      – Ва кӣ фармон медиҳад?

      – Танҳо ман. Гузаштан. Ва дар бораи лӯбиё фаромӯш накунед…

      Анцефалопат пирамардро аз баромад ба қалъа бурд ва зуд ба Босс рафт.

      – Чӣ, мо? апчи!

      – Чӣ? Оё шумо ҳамкоред, нашъамандӣ?

      – Не, шумо чӣ ҳастед. Аммо ман фикр кардам, ки, apchi, экспертиза кардан лозим аст?! Ва фавран.. Ва баъд … – Ҳарутун ҷуръат кард.

      – Ва он гоҳ чӣ? Sour? – ташхиси саратонро аз ҳар тараф пурсид Отил.

      – Не. Аммо экспертиза. Охир, ҳукм аллакай қабул шудааст?!

      – Аз ҷониби кӣ? Довар?

      – Не, афсӯс, аз ҷониби шумо ва шумо ҳақ доред, ки як ҳукми пеш аз судӣ оид ба ҳуқуқвайронкуниҳои хурд, хусусан пеш аз хоб танҳо…

      – Хуб, биёед, аммо танҳо ба хотири хулосаи корӣ.

      Онҳо як сигорро заданд ва ба дуд нишастанд.

      Субҳи рӯз наздик мешуданд ва онҳо дар сари дастархон нишаста буданд ва ба монанди Холмс ва Ватсон мулоҳиза мекарданд, зеро Холмс тамоку мекашид ва ин ӯро аз хулосаҳои дедалӣ бозмедошт. Аммо Уотсон танҳо вискӣ, гелос менӯшид, ба мисли Лестрада кӯтоҳтар буд ва аз ин сабаб онҳо гунг буданд ва дар зери Шерлок буданд. Машруботи спиртӣ зеҳнро халалдор мекунад, аз ин рӯ ҳукумати олам ба пошидани олам дар рӯи замин иҷозат медиҳад, гирд ва манъ кунад. Аммо аҳмақ ҳеҷ гоҳ чизе хӯрдан лозим нест. Вай аз он сабаб аст, ки ӯ беақл аст ва ягон чизро намедонад. Аммо ҳардуи онҳо норозӣ буданд ва дар ин бора чунин гуфтанд.

      – Маърака дар ин ҷо, дар деҳа, касе Чуй кандаро шинонд ва деҳаро оташ зад. – Бедбугро сар кард.

      – Аммо кӣ? apchi, idot ё пир? – идома дод Харутун.

      – Ё шояд шахси сеюм? Ва инҳо танҳо шоҳидони ҳодиса буда метавонанд ва кӯшиши ба пеш гузоштанро доранд.

      – Туб,