Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

вай такя кард. Ва ӯ мехост гиря кунад…

      – Фу! – вай сарашро ба қафо партофт ва бо чашми паҳлӯ вай мушоҳида кард, ки фишори Мэйи аз сӯрохи рехт: «Мууу!!!» – гов фарбеҳ кард, дартантанӯл ва думашро аз бзйк кашида, ӯро баргардонд. ва дигар ҳашаротҳо.

      – Калид дар куҷост? – бобо пурсид ва як садои дудро берун овард.

      – Калид чист? – ибрӣ ҷавоб дод Бедбуг, ки аз поруи поруро баланд мешавад.

      – Зани ман, ки ту ӯро ба ғуломӣ маҳкум кардаӣ!!! – Остероид хам шуда, ба дастонаш зону зада, бо дастонаш бархест. Чеҳраи ӯ маргро изҳор мекард.

      – Изолда!!

      – Чӣ, асал?

      – Дар куҷо гурбаро дидӣ?

      – Он ҷо, сӯрохи. Вай аз ин ҷо баромада, кӯчид? – ба ранги Исолд афтод. – Ман мехостам ӯро фиреб диҳам, менигарам ва ӯ ба модаркалон ва ин бобою бобоям табдил ёфт.

      – Зани ман, фашист дар куҷост? – хавотир шуд Остероид.

      Ин муҳоҷирони меҳнатӣ дар куҷоянд? – пурсид Клоп Зани.

      – Намедонам? – печонд Исолде. – Шаби гузашта онҳо дар сеҷо нишаста буданд, дар ин ҷо.

      – Ва он гоҳ? – Оттила бархест. – Ва шумо – нишинед, акнун мо инро мефаҳмем.

      – Ва баъд ба хоб рафтам.

      – Онҳо ба куҷо рафтанд? Ин ҳарду хубанд, аммо бача?! Вай бо ҳабс бо меҳнати маҷбурӣ ҷазо дода мешавад. Онҳо гурехтанд. Гурезед!!! Интсефалата фавран занг занед. Мо гурехтем.

      – Ва зани ман дар куҷост? – бобо бо овози ларзон гуфт.

      – Вай ба амалияи меҳнати маҷбурӣ наомадааст. Вай ҳамон ҷо менишинад … – Бедбуг хашмгин шуд.

      – Босс!!! Апчи, гуфт Интсефалопат ва дар як сӯрохи аз паҳлӯи кӯча пайдо шуд.

      – Оҳ, шумо аллакай ҳозир ҳастед? – Чӣ фарёд мезанед? – аз Бедбуг баромад. – Зуд, таъриф.

      – Блаблабла, апчи, сарпараст, шумо дар инҷоед? Фикр кардам, ки ту дар хона ҳастӣ, бинобар ин ман фарёд кардам.

      – Чаро?

      – Ҳамин тавр, ин, apchi, ман овардам…

      – Кӣ?

      «Химик, апчи!» Ҷавоб дод Интефалопат ва ба ҷои чеҳраи ӯ сурхе дар сӯрохие пайдо шуд, ки дар акне ва чарм пӯшида шуда буд, даҳонаки сурх ва чашми кабуду сурхе дар деҳа пайдо шуд ва фавран ба чеҳраи Арутунов тағир ёфт.

      – Хуб, чӣ тавр? – пурсид корпоратор.

      – Чӣ, чӣ гуна? – Оттила ҷуръатро пур кард. «Шумо онро ба ман пешниҳод мекунед?» Ман оиладорам, лутфан…

      – Не, картрид, ман ӯро боздошт кардам, apchi, – Ва Инсфалопат Химикро ба сӯрохи кашид, – ҷунбед, биёед, хокистари ғафс. – Аммо вай ба ҷои зикршуда дар вай часпид. Чӣ тавре ки мегӯянд: на тудӣ ва на syudy. Ин дуруст аст, ним сентнер дар ҷои эълоншуда. Ҳамин тавр, хар ворид нашуд. Acephalopath дар паси девор монд, дар паҳлӯи хари химик дар кӯча.

      – Вай чӣ кор кард? Худи ҳамон бангдона?

      – Не, бадтар. Масхарабозӣ дар хона apchi, ҳайвонот. – ҷавоб дод Харутун аз паси девор.

      – Чорвои ман, ман чӣ мехоҳам, пас ман эҷод мекунам.., фу, ман эҷод мекунам. – бо фил пошидан, бо химик лисос кард.

      – Ва ӯ чӣ кор кард? – бобо дахолат кард.

      – Бале, ман пӯсти хирсро бо занҷир, апчи, ҳамсояҳо дидам ва занг задам. – хабар дод Харутун.

      – Ва он чӣ аст? Агар ман гӯшти желе