ДАР РӮЗ. Ҳақиқати хандаовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

ҷамъ мекунад. Ӯ қабати ҳудудро аллакай тоза кардааст ва ногаҳон мебинад, ки дар паҳлӯи роҳ марду зан чӣ гуна ба таври қатъӣ ҷудо шуда истодаанд.

      – Скандал. – фикр мекард Мадам Тумор ва ба тоза кардани гирду атроф идома дод. Баҳсу мунозира сару садоҳо аллакай садо медоданд, вақте ногаҳон хонум гиря кард, то бо овози баланд садо дод. Мадам Тумор чашмонашро боло бардошт ва дид, ки ин мард бо ғурури баланд як занро ба рухсораи ӯ мезанад. Роҳгузарон аҳамият намедиҳанд, аммо дуздии сӯзондаи тухм ва мурғ дар гузашта, ба андозаи махсусан калон, аз ҷониби роҳбарияти хоҷагии парранда ба ду тухме, ки бо дархости боркаш-ҳамхизматаш гирифта шудааст, илова карда шудааст, ки онро камераи амниятии ин корхона сабт кардааст. Ман ба ин тоб оварда натавонистам ва бо як ҷорӯбро аз сари роҳ роҳ кардам. Мошинҳо дар ҳайрат монданд, ба ӯ гӯё девона шуда буд. Вай ба мошинҳои ҳимоякунандаи хориҷӣ аҳамият надода, ба тарафи пиёдагард давид ва мисли қитъае аз осмон ба деҳқон давид ва ӯро бо чеҳра бо ҷорӯб, ки аз он саг саг дар атрофи он парвоз мекард, ба рӯи деҳқон зад. Он зан чашмонашро ба нобоварӣ афканд ва даҳони худро бо дастҳо пӯшида, бо ғазаб хандид. Ногаҳон аз куҷо онро гиред. Ногаҳон, аз ҷои дигар се полис пайдо шуд ва фавран ба хонум Тумор кашиданро сар карданд. Ин дод зад:

      – Ин сарбаландӣ, латукӯб кунед!!

      – Ором шавед, ором шавед! – хушхолона сержант милиса пурсид. – Ҳеҷ касро касе латукӯб накардааст. Ба он ҷо нигоҳ кунед. – Дар масофа шумо камераи филм ва як ҳайати кормандони филмро дида метавонед.

      – Ин филм аз ҷониби як детективи детективи блокбастер ба навор гирифта шудааст! – илова кард мисси дуюм.

      – Вай вай!!! – айбдор кард сеюм. – Ва бардурӯғ ҷанҷол! Ху ху ху!!! Ва мубориза!

      Шиша нишаста, чизеро ғазаб кард, ба рассомон чашм пӯшид, сипас ба полис нигоҳ кард, як шӯраро гирифт ва дар кӯчаи Фурштатская беақл шуд.

      Ва дар ин вақт дар кэмпитка, ки ширкати гоп қаблан решакан карда буд ва ҳоло тозакунандаҳо аз овезон бедор шуданд, диданд, ки яке аз захираҳо нопадид шуд ё нопадид шуд, пойҳо калон шуда гурехтанд, ба омода кардани нақшаи ошкор кардани дузд ё пойҳои ӯ шурӯъ карданд. Онҳо шишаҳои аз охири ҳафтаи гузашта додашударо ба даст оварданд, ки он «Сноубокки» -ро ҷобаҷо кард ва бо об аз ҳоҷатхона об дод, бинобар набудани лӯла, дар таъмири қубур, онҳо оҳиста нӯшиданд, хӯрдани пасмондаи хӯрокхӯрдаи дирӯз аз контейнери ахлот овардашуда. даъват – халиҷе ва хеле турши.

      Нисфирӯзӣ наздик буд. Мадам Тумор суруди духтари маҳкумкардаи худро шӯронида, ба дасти Кандяка баргашт, дар як даст асбобу таҷҳизот ва дар дасти дигар халтае бо банкаҳои алюминийи пиво ва шишаҳо буданд. Бе фикр ва ё гумон кардани чизе, вай дарро кушод ва ба қандия қадам гузошт, ба тақдири ӯ рӯ ба рӯ шуд…

      Дар ибтидо вай бо чеҳраи паҳлавонона вохӯрд.

      – Хуб, чӣ? – Дар аввал консерти даҳшатнок, як бевазани сиёҳ, ки дар гузашта се шавҳари худро куштааст, аз нишастан дар минтақаи қотилони 15-сола ва Кампучия ном дошт ва аз миллаташ – Қалмақ бе дандонҳои пеш.

      – Чӣ? – каме тарсид ва ҳайрон шуд,