Տաղեր. Ներսես Շնորհալի

միութեամբ անբաժանելի:

      Փառաց, միշտ Էին փառաւորելոյն,

      Քահանա'յք, երգով մատուսցուք ըզփառս:

      [ԺԲ]

      ՏԱՂ [ԾՆՆԴԵԱՆ], ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԿԼԱՅԵՑՒՈՅ

      Ծագումն յարփւոյն, ը~, փառաց

      Փայլեալ, ը~, յարարածս եւ լուսաւորեաց:

      Լոյսն, որ ի սկըզբանէ աշխարհի,

      Վերըստին հաստատի դարձեալ:

      Դարձեալ նոր Իսրայէլ ի Քրիստոս, ը~,

      Հաւատոյ սեամբ լուսաւորի:

      Զլոյս մեծ գիտութեան, ը~, տեսին, ը~,

      Ժողովուրդք` որք ի խաւարի:

      Խաւար ստուերին աւրինացն փոխեալ, ը~,

      Տեղի ետ լուսոյն ճըշմարտի:

      Ճըշմարիտ Մելքիսեդեկ, անմայրն յառաջ,

      Այսաւր անհայր ծընանի:

      Ծնընդեամբն, որ ի Կուսէն,

      Զաւրէնըս բընութեան ելոյծ ըզծնելոց:

      Ծնեալքս յապականութիւն ցընծամըք

      Ծընընդեամբ անապականին:

      Անապական կուսածին Որդին

      Զանապական շնորհեաց մեզ ծընունդ:

      Ծընեալք աւազանաւն,

      Ըզծընեալն ի Կուսէն փառաւորեցէք:

      [ԺԳ]

      ՓՈԽ

      Երգ նոր աւետեաց բարբառ այսաւր մեզ հընչեաց,

      Րաբունն երկնային դասուց զաւրաւք յայրն իջեալ:

      Գոչէր Գաբրիէլ հովուացն այսաւր._ Ցընծացէ'ք,

      Նոր ծընաւ փըրկիչ աւծեալ ի քաղաք Դաւթի:

      Երկինք երկնայնովք տաւնեն ըզծընունդ փըրկչին,

      Րոպէից քառից կուսից լոյս ծաւալեցաւ:

      Սոսկացեալ խըմբից մոգուցն ընդ փայլումն աստեղն

      Ի յերկըրպագել ծնելոյն եկեալ ընծայիւք:

      Սարսեալ Հերովդէս դողայր ընդ լուր արքային,

      Ի խընդիր մահու շարժեալ կենաց տըւողին:

      Արեամբ անմեղաց մանկանց լընոյր զԲեթղահէմ,

      Յառաջեալ տըղայք վըկայք տըղայացելոյն:

      Սոցին համաձայն լերուք, մանկունք Սիոնի,

      Էին ծնիցելոյ Բանին տուք միշտ աւրհնութիւն:

      [ԺԴ]

      ՏԱՂ [ԾՆՆԴԵԱՆ], ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԱՍԱՑԵԱԼ

      Աստուծոյ ողորմութեանցըն ազդեցումն

      Յառաքումըն միածնին Հաւր ի յերկիր,

      Համբաւ ահեղ երեւեցաւ յաշխարհի

      Առ ի քէն, Երուսաղէմ, քաղաք Դաւթի:

      Թագաւորք եկին առ քեզ ահաւորք,

      Եւ զաւրաւք պատեն ըզդրունըս քո, Սիոն.

      Աստղ ունին փայլատակող` առաջնորդ,

      Յարեւելից գան ի հարաւ փութապէս:

      Արքայի ծընիցելոյ են ի խընդիր

      Եւ սիրով նըշան հայցեն բերել ի մէջ.

      Ո'չ կարես թաքուցանել, ո~վ սուրբ քաղաք,

      Զի յերկնից է տեսութիւնըն, զոր ուսան:

      Փութա', հա'րց ըզմարգարէն, որ եւ ասէ`

      Ուր ծընանի արքայն հրէից կուսածին.

      Ի բարբառոյ խուժադուժիցն աւետեաց

      Խռովեցաւ Երուսաղէմ եւ Հերովդէս:

      Յիրաւի դու խըռովիս, ո~վ Հերովդէս,

      Զի երկնաւոր արքայն իջեալ բառնայ զթագդ.

      Որոյ իւր են յաւիտեանքն ըստ Յակոբայ,

      Նա կանգնէ զաթոռ Դաւթի յաւիտեան:

      [ԺԵ]

      ՓՈԽ

      Իսկ դու ընդէ՞ր ես խռովեալ, Երուսաղէմ.

      Հակառակ քո փրկութեանըդ վարանիս,

      Զի յազգէ աբրահամեան է շառաւիղն,

      Եւ յարմատոյն Յեսսեայ ծաղկեալ է գաւազանն:

      Երանեն, քեզ երանեն, քեզ երանեն,

      Ամենայն ազգ եւ ազինք քեզ երանեն.

      Քեզ փըրկիչ եւ ազատիչ յայտնեալ այսաւր,

      Եւ մեզ պարտ է այնըր լուսովըն զարդարիլ:

      Դու