Душа твая светлая. Коллектив авторов

и вечером стоит у его дома и внимательно глядит на окна шестого, примерно, этажа. Именно на этом этаже жил данный пенсионер, наверняка в прошлом большой начальник.

      – Что ты стоишь здесь? Что смотришь? – возмутился он. – Что выглядываешь? Раскроет рот и смотрит! Что тебе надо в этом доме? Каждый день тебя вижу!

      – А ваше какое дело? – молодой человек тоже возмутился.

      – Я тебе покажу какое! Ворюга! Домушник! Выглядывает! – трубил на всю улицу. – Вот я сейчас в милицию позвоню! А ну, предъяви документ! Покажи паспорт!

      – Ты ненормальный?

      – Ты мне не тыкай, молод еще тыкать! Я тебе потыкаю! Палкой по спине! – У заслуженного появился и нервно запрыгал в руке телефон. – Милиция? Дежурный? Тут какая-то подозрительная личность каждый день ходит… В окна смотрит!.. Да, да, это я! Что значит – понаблюдать? Нет уж, не лодырничайте, приезжайте, не то я вам… Я полковнику позвоню, я…

      Молодой человек понял, что лучше всего удалиться с места действия.

      – Чтоб я тебя здесь больше не видел! – кричал вслед заслуженный. – Поганец! Урка! Урод!

      В общем, прогнал с позором.

      Это был, конечно, Костя. И на следующее утро он выбрал на работу другой маршрут. Любовь его осталась там, в прошлом. Правда, его соседка, Лизавета Петровна, пожимает плечами. С чем-то она не согласна. Ну, она женщина особенная. Всегда плачет, когда речь заходит о мужской любви.

      Расціслаў Бензярук

ПАЗБАЎЛЕННЕ АД АДЗІНОТЫ

      Расціслаў Мацвеевіч Бензярук нарадзіўся ў 1944 годзе ў вёсцы Стрыганецкія Бусні Жабінкаўскага раёна ў сялянскай сям’і. Бацька загінуў на вайне. Маці сама гадавала двух сыноў – Паўла і Расціслава. Пасля сярэдняй школы Расціслаў скончыў філалагічны факультэт Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. С. Пушкіна. Па размеркаванні малады настаўнік, які ўжо быў захоплены творчасцю (пісаў вершы, апавяданні для дзяцей на рускай мове), патрапіў у Бастынскую сярэднюю школу Лунінецкага раёна.

      У 1970 годзе ў піянерскай газеце «Зорька» было надрукавана апавяданне «Ленкин характер». З таго часу і пачалі з’яўляцца ў мясцовым і рэспубліканскім друку вершы і апавяданні Расціслава Бензярука. У 1973 годзе казка «Зайцаў кажушок» увайшла ў чытанку «Роднае слова» для 1 класа. З 1974 года літаратар працаваў у рэдакцыі жабінкаўскай раённай газеты «Сельская праўда». А першая кніга прозы «Вавёрчына дзякуй», адрасаваная дзецям, пабачыла свет у 1975 годзе. У 1986 годзе ў часопісе «Бярозка» была надрукавана аповесць «Цвёрды арэшак», у якой ішла размова пра дзіцячую злачыннасць. Таксама выйшлі кнігі «Зайцаў кажушок», «Добры звычай», «Аўтографы» і інш. У сааўтарстве з Вісарыёнам Крысько напісаў кнігу абразкоў, мініяцюр пра славутага дзіцячага пісьменніка Васіля Вітку – «Жыў на свеце дзед Васіль». Творы Расціслава Бензярука перакладаліся на славацкую, рускую, украінскую мовы.

      Апавяданне «Клоўн Кузёмка» – пра сапраўднага клоўна, які вяртаецца жыць у родную вёску. У чалавека няма працы, няма сям’і, памерла маці, на пахаванне якой ён не паспеў прыехаць з далёкіх гастроляў. І ўвогуле ён