Qiyamət günü açarı. Джеймс Роллинс

çıxarıb yaddaşını pozmuş, onunla amansızcasına rəftar etmişdi. Baxmayaraq ki, yaddaşı hissə-hissə

      qayıtmışdı, boşluqlar qalırdı və bunun dostunu necə üzdüyünü Qrey bilirdi.

      “Siqma”dakı vəzifələrinin hələ xeyli məhdud olmasına baxmayaraq, son iki ayda Monk tədricən onlara öyrəşirdi. Ona əsasən kağızlarla işləməyi tapşırırdılar və eləcə də burda –

      Ştatlarda ikinci dərəcəli tapşırıqlara göndərirdilər. Monk yalnız məlumatlar və onların analizi ilə məşğul olurdu. O, bunu çox vaxt öz xanımı kapitan Ket Brayentlə birgə edirdi. Keçmişdə hərbi-dəniz kəşfiyyatında xidmət edən xanım indi “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin işçisi idi.

      Qrey bilirdi ki, Monk bütün varlığı ilə nəsə daha ciddi bir şey istəyir. Monk ondan oğurlanan həyata qayıtmaq arzusundaydı. Ətrafdakılar onunla kövrək farfor kimi davranırdılar. Bütün bu şəfqətli baxışlar, pıçıltıyla deyilən ruhlandırıcı sözlər onu özündən çıxarırdı.

      34

      Elə buna görə Qrey, Kvantikonun dəniz piyadaları hazırlayan mərkəzilə həmsərhəd olan parkın dərə-təpəli yerində yarış keçirməyi təklif etmişdi. Bu, əsəbləri sakitləşdirməyə, küləklə üz-üzə gəlməyə, riskdən həzz almağa imkan verməli idi.

      Telefonu əliylə örtərək, Qrey pıçıltıyla Monka dedi:

      − Peynter qəzəblənib.

      Dostu razı halda gülümsədi.

      Qrey yenə telefonu qulağına apardı.

      – Mən hər şeyi eşitdim, − rəis dedi. – Əgər siz artıq do-yunca əyləndinizsə, onda elə bu gün mənzil-qərargaha qa-yıdın. Hər ikiniz.

      – Baş üstə, ser. Amma bilmək olar nə olub?

      Pauza uzun sürdü. Sanki direktor nə deyəcəyini fikirləşirdi. Nəhayət Peynter sözləri diqqətlə seçərək danışdı.

      – Bu sənin motosiklinin əvvəlki sahibi ilə bağlıdır.

      Qrey dönüb sınmış “Yamaha”ya baxdı. Əvvəlki sahibi ilə?

      Onun yadına iki il əvvəlki o gecə düşdü, qulaqlarında motosiklin uğultusu səsləndi. Şəhərkənarındakı boş küçə ilə sürətlə motosikl gedirdi, sükanın arxasında ölümcül təhlükəli qatil-qadın əyləşmişdi.

      Qrey udqunaraq danışmağa başladı.

      – Onun nə dəxli var?

      – Gələndə sənə hər şeyi danışaram.

      35

      Saat 13:00

      Vaşinqton.

      Bir neçə saatdan sonra Qrey duş qəbul edib cins və imdan köynəyi geyinərək “Siqma”nın mərkəzi idarəsinin peyk nəzarəti zalında əyləşmişdi. Onunla birgə Peynter və Monk da burada idi. Ekranda rəqəmlənmiş xəritə işıqlanırdı, Tay-landdan İtaliyayadək qırmızı qırıq xətt keçirdi.

      Qatilin yolu Venesiyada kəsilirdi.

      “Siqma” bir ildən artıqdır ki, bu qadını təqib edirdi. Onun yerini peykdən alınan Venesiyanın planını işıqlandıran kompyuter monitorundakı balaca qırmızı üçbucaq göstərirdi.

      Binalar, dolambac küçələr və dolaşıq kanallar, hətta müəyyən bir zamanda yaxalanmış, yerindəcə donub qalan bapbalaca qondolalar da xırda təfərrüatı ilə ağ-qara rəngdə təsvir edilmişdi. Həmin zaman qatilin təxmini coğrafi koordinatları ilə birgə monitorun küncündə işıqlanırdı.

      9 OKTYABR.

      10:52:45 Qrinviçlə.

      41º 52' 56,97” Ş.E.

      12º 29' 5,19” Ş.U

      – O, çoxdan Venesiyadadır? – deyə Qrey soruşdu.

      – Bir aydan çoxdur.

      Peynter yorğun-yorğun əlini saçlarında gəzdirdi və

      kədərlə başını yellədi. Görünürdü ki, o, yorulub. Bu il 36

      “Siqma”nın direktoru üçün ağır keçmişdi. Onun üzünün rəngi həyatının daima otaqlarda, mümkün olan kabinetlərdə və

      iclaslarda keçdiyindən solğun idi. Peko hindilərinin qanı yalnız almacıq sümüklərinin qranit cizgilərində və qətran kimi qara saçlarını ağ lələk kimi ayıran bir topa çal saçlarında bilinirdi.

      Qrey planı öyrəndi.

      – Onun harda qaldığı məlumdur?

      Peynter başını yellədi.

      – Hardasa Santa-Kroçe rayonunda. Bu, Venesiyanın ən qədim məhəllələrindən biridir, turistlər oranı çox sevmirlər.

      Körpülərin, döngələrin və kanalların labirinti. Orada itmək çox asandır.

      Monk ayrıca oturmuşdu və protezindəki elektrik sök-mələri qururdu.

      Bəs niyə Seyhan gizlənmək üçün bütün dünyada məhz bu şəhəri seçib?

      Qrey monitorun küncünə baxdı. Orada otuz yaşlarında qatil qadının fotosu çəkilmişdi. Onun üz cizgilərində vyet-namlı və avropalı, güman ki, fransalı qanının qarışığı əks olunurdu: bürünc dəri, azacıq çəp gözlər, dolu dodaqlar. Üç il ön-cə Qrey ilk dəfə Seyhanla rastlaşanda, qadın onun sinəsinə

      atəş açaraq az qalmışdı öldürsün. Hətta indi də o, qadını həmin qara, boğazlı, əyninə kip oturan kostyumda təsəvvür edir və paltarın onun elastik bədəninə necə yaraşdığını yada salırdı.

      Qrey axırıncı görüşlərini də xatırladı. Ciddi yaralanmış

      Seyhan əsir alınmış və onu qarın boşluğundan əməliyyat etdikləri hərbi hospitalda saxlanılırdı. O zaman Qrey ona qaçmağa kömək etmişdi. Qadın onun həyatını xilas etdiyinə görə

      37

      Qrey borcunu qaytarmışdı – amma azadlıq Seyhana baha başa gəlmişdi.

      Əməliyyat zamanı “Siqma”nın rəhbərliyinin göstərişilə

      cavan qadının qarın boşluğuna gizlicə passiv polimer düyməcik yerləşdirildi. Onun bütün hərəkətlərini izləməyin əlavə

      qarantı kimi bu, onun azadlığa buraxılmasının vacib şərti idi.

      Seyhanı elə-belə buraxmaq üçün o, çox qiymət kəsb edirdi, çünki “Gildiya” adıyla tanınan gizli terror təşkilatı ilə sıx bağlıydı. Bu təşkilatın həqiqi başçıları haqda heç kim heç nə

      bilmirdi – yalnız onun gizli fəaliyyətdə olduğu, köklərinin və

      caynaqlarının bütün dünyada dərin yayıldığı məlum idi.

      Seyhan ikili agent olduğunu iddia edirdi. Ona tapşırılıb ki, “Gildiya”ya daxil olub, ona əslində kimin başçılıq etdiyini öyrənsin.

      Lakin bu bəyanatın yeganə sübutu onun sözləri idi. Qrey özünü elə göstərdi ki, guya ona qaçmağa kömək etdi, amma bədənindəki düyməcikdən heç nə demədi. Bu düyməcik Birləşmiş Ştatların kəşfiyyatına “Gildiya”nın fəaliyyəti barədə

      daha çox bilməyə imkan verirdi. Lakin Qrey Seyhanın Venesiyada gizlənmək qərarının