.

тарафына багып,

      Манарада чыңлый колоколлар…

      Заман тузаны

      Башкаланың Татар бистәләре

      Чумып бара заман тузанына.

      Тукай үпкәсенең өянәге

      Шул тузанны сулап кузгалыр да

      Бер ютәлләр, ишеп диварларын….

      Алар җәдитлекне сөя иде.

      Кичерегез!

      Без дә кадим түгел.

      Сезнең дәвер тузан гына инде…

      Килер көндә без дә тик тузанмы?!

      Тормыш дәвам итә, алга китә…

      Ә хәтерсез милләт – үзе тузан…

      Белмим…

      Алда ни мәхшәрләр икән?..

      Белмим…

      Алда бармы якты тормыш?

      Бездән калыр буын – татарлармы?

      Без җимереп өлгермәгәннәрне

      Безнең улларыбыз ватарлармы?

      Өзелерме чорлар элемтәсе?

      Килер таңнан, татар, ни көтәсең?

      Дөнья тоткан кавем улымын мин —

      Хәтеремдә тарих өземтәсе.

      «Безнең курку белмәс җайдак кавем…»

      Безнең курку белмәс җайдак кавем

      Иярләде байтак атларны.

      Тик ахырдан күндәм чаптарларга

      Ия булды кулы ятларның.

      Бер кавемнәр җиңелеп откан чакта,

      Икенчеләр җиңеп оттырды.

      Ил өчен дип җанын фида кылды,

      Ә тезгенен кемгә тоттырды?!

      Җиңелеп тә отмас идек, беләм,

      Көрәш бара икән – җиңәргә!

      Тик читләрне якын җибәрмәскә

      Акбүзеңә, тезген-ияргә!

      Яугир дигән ат алгансың икән,

      Каралтмаска кирәк ак атың!

      И татарым! Атсыз калсаң да син

      «Хөр Ватан!» дип борының канаттың.

      И татарым! Син өйрәткән атлар

      Ятлар өчен канат булдылар.

      Алар безгә яманатлар такты,

      Ә үзләре җайдак булдылар.

      Кемнәр атта – шулар дөнья көтә,

      Кем егылып калган – шул атсыз!

      Син өйрәткән атка йөгән салып,

      Дәүләтеңне талый һәр затсыз.

      Безнең курку белмәс яугир кавем

      Ат өстендә җиргә яралган.

      Йөгәнлисе, иярлисе иде

      Бу җиһанны кабат, яңадан!

      Ризасызлык

      Мәйданга козгыннар җыелган,

      Әйтерсең арада мәет бар:

      Дәшми дә, күрми дә тик торсаң,

      Телеңне, күзеңне чукыйлар.

      Халыкка, хаклыкка сансызлык…

      Хокуксыз кавемгә урын тар…

      Алышта абынсаң, сөрлексәң,

      Таптарлар, изәрләр, сытарлар…

      Кыядан берәүләр мал саный,

      Биектән түбәнгә упкын бар.

      Төпкелсез карашлар дәшмәс, тик…

      Каһәрле бәддога укырлар…

      Рәхмәт, Мәскәү!

      (Ироник шигырь)

      Рәхмәт, Мәскәү!

      Син булганга – без исәнбез.

      Синең хакта күпме михнәтләр чиккәнбез.

      Син измәсәң, син сытмасаң – нишләр идек?

      Гамьсезлектән бетәр идек бик күптән без.

      Рәхмәт, Мәскәү!

      Без – татарга гамь биргәнсең,

      Җан тартышып яшәү өчен тәм биргәнсең.

      Файдаң тиде – йоклатмадың, уяу иттең.

      Рәхмәт